Néstor García Iturbe
No mes de Maio do ano actual, o grupo de traballo estadounidense “Council on Foreign Relations” publicou un documento titulado “Relacións Estados Unidos-América Latina. Unha nova dirección para unha nova realidade.”
Este documento pretende ser unha guía de como debe conducir a política exterior cara a América Latina a nova administración que asuma o goberno de Estados Unidos como resultado das eleccións presidenciais.
Os fondos para a realización do mencionado proxecto, segundo suscita o propio documento, foron fornecidos entre outros pola Ford Fundation e a Kellog Foundation, organizacións que frecuentemente son utilizadas pola Axencia Central de Intelixencia (CIA) para trasladar financiamento a proxectos onde non é desexable que apareza abertamente o nome da tenebrosa axencia.
Para a realización do estudo organizouse un equipo de académicos e expertos en América Latina onde estaban incluídos, ademais dalgúns membros do exilio cubano, académicos de recoñecida vinculación cos servizos de intelixencia estadounidenses. Como director executivo do proxecto atopábase Julia E. Sweig, que segundo o texto do documento, “contribuíu de forma significativa á confección deste informe, fornecendo ideas, orientando e apoiando durante o ano en que estivo traballando o equipo”.
Aínda que no documento faise mención a Cuba en distintos acápites, é a partir da páxina 66, no denominado “Abrir canles formais e informais con Cuba” onde de forma detallada exprésase a visión sobre Cuba dos membros do proxecto e as recomendacións á nova administración.
Polo seu contido, o documento pode cualificarse de irrespectuoso e insultante. Puidese dárselle outros cualificativos adicionais, pois a hexemonía e a preponderancia póñense de manifesto en todas e cada unha das recomendacións. A extensión do documento obríganos neste momento a realizar unha análise selectivo do que o mesmo expresa sobre Cuba.
O primeiro parrágrafo dedicado ao noso país iníciase co seguinte pronunciamento “Cuba é un estado autoritario culpable de serias violacións dos dereitos humanos. As organizacións de dereitos humanos estiman que na actualidade existen en Cuba entre cen e douscentos prisioneiros políticos”.
¿Puidesen os que confeccionaron o informe explicar porqué cualifícase a Cuba dun estado autoritario? Esa aseveración, que se presenta como unha situación factual, sen explicar o fundamento da mesma, é parte da campaña contra Cuba onde se trata de facer ver que un pequeno grupo de persoas son os que impoñen a súa vontade a un pobo “soxulgado” sen tomar en consideración as súas necesidades e desexos.
Preséntase como outra aseveración que Cuba é culpable de serias violacións de dereitos humanos. ¿Quen foi o que nos declarou culpable? Debe ser a CIA e o Departamento de Estado, pois os órganos de Nacións Unidas, as organizacións internacionais e os pobos do mundo teñen outro criterio sobre este asunto.
Para terminar o párrafo preséntase como real outro dos aspectos das campañas inimigas contra Cuba ao expoñer que las “organizacións de dereitos humanos” estiman que na actualidade existen en Cuba entre cen e douscentos “presos políticos”.A que organizacións de dereitos humanos refírense? Ás que organiza, prepara e financia a CIA no noso país para tratar de facer ver a existencia dunha “disidencia”, ou as que reciben o financiamento da USAID por medio de Freedom House, o New Endowment for Democracy e outras que cumpren as ordes da Comunidade de Intelixencia de Estados Unidos na area internacional.
Seguen repetindo o cualificativo de “presos políticos” para aqueles que foron xulgados e sancionados por delitos comúns e dos que ningún está en prisión polo simple feito de expresar as súas ideas políticas. Isto tamén forma parte das campañas inimigas, do cal faise eco o documento do Council on Foreign Relations como algo probado e comprobado que distorsiona a realidade e a imaxe de Cuba.
Máis adiante, no propio acápite o documento expresa, “Estados Unidos pode xogar un papel positivo en promover valores dunha sociedade aberta, con políticas que aseguren un maior respecto para os dereitos humanos dos cubanos e establezan a base para un futuro pluralista na illa”.
A recomendación é que Estados Unidos “promova valores”?
De que valores estannos falando? Por casualidade refírense aos valores da sociedade capitalista cando fan referencia a unha “sociedade aberta”? Evidentemente refírense aos valores da sociedade máis deshumanizada que existiu sobre a terra, onde cada cal loita por destruír ao próximo, non por axudalo. Onde o individualismo e outras actitudes criticables son parte do que describiu o Comandante en Xefe, Fidel Castro como “A lei da selva” na súa reflexión do 11 de outubro do 2008.
Por terceira vez expoñen no documento unha referencia aos “dereitos humanos”, nesta oportunidade afirmando que os valores que promova Estados Unidos asegurarán un maior respecto sobre este asunto. Xa o noso pobo coñeceu o respecto aos dereitos humanos que propugna o capitalismo. Non soamente o fame, a indixencia, o precarismo, a incultura, a insalubridade, senón tamén a forma criminal en que os sicarios de Batista asasinaban aos revolucionarios, mentres que o goberno de Estados Unidos, en pleno coñecemento daqueles crimes e violacións dos dereitos humanos, ademais da indiferenza, daban todo o seu apoio económico e loxístico ao ditador. Aquel si era un estado autoritario, por se os académicos e expertos sobre Cuba do Council on Foreign Relations esquecéuselle.
O párrafo termina suscitando que eses “valores” establecerán as bases para un futuro pluralista na illa. De que se fala aquí?
De ir organizando unha quinta columna que mine o noso sistema e que estea en posición de poder tomar o poder en calquera momento? Isto e outras accións relacionadas co chamado “futuro pluralista” asócianse directamente á chamada “transición” como movemento que se opón ao que Estados Unidos denomina “sucesión” e que están perfectamente explicadas no último plan confeccionado pola USAID para os próximos tres anos, denominado “The Cuba Democracy and Contingency Planning Program” (Programa de Planificación para a Democracia e a Contingencia en Cuba), que seguramente os membros do proxecto tomaron como base para realizar as súas recomendacións.
Os pasos a dar, co fin de garantir o que se estableza o ambiente propicio para iniciar la “invasión subversiva” que poida ser portadora dos “valores” da sociedade capitalista descríbense no documento. Sobre estes soamente entrarei na análise dalgún deles, pois outros se incluíron como tópicos na actual campaña presidencial que se desenvolve en Estados Unidos. Ao parecer a recomendación do informe de que a próxima administración puidese utilizalos como parte da súa política exterior, foi tomada en consideración desde cedo.
Unha das recomendacións suscita, “Traballar máis efectivamente con amigos no hemisferio occidental e Europa para forzar a Cuba sobre a súa actitude ante os dereitos humanos e por introducir máis reformas democráticas.”
Forzar a Cuba? Ao parecer novamente estes señores descoñeceron a memoria histórica das relacións de Cuba revolucionaria, non soamente con Estados Unidos senón con todos os países cos que mantemos relacións diplomáticas. Cando Cuba negocia, faio en igualdade de condicións, esixindo o debido respecto ao noso país e ás nosas posicións, sen admitir inxerencias de ningún tipo. Cuba non admite presión de tipo algún.
O documento volve mencionar os “dereitos humanos”. Ao parecer a esta campaña inimiga aplicáronlle métodos desenvolvidos pola Alemania nazi, entre os que se incluía que unha mentira repetida moitas veces chegaba a crerse. Sobre as chamadas “reformas democráticas”, as suscitadas son as mesmas que se establecen no documento da USAID xa mencionado.
Unha recomendación que de xeito evidente resulta interesante é a que pasamos a expoñer, “Conscientes dos últimos cen anos de relacións entre Estados Unidos e Cuba, asegurar aos cubanos na illa que Estados Unidos manterán unha relación respectuosa cunha Cuba democrática.”
Que nos están dicindo os académicos do CFR neste párrafo?
Realmente o que están dicindo é que os últimos cen anos de relacións entre Estados Unidos e Cuba, incluíndo máis de cincuenta anos da chamada “república”, foron irrespectuosos. Irrespectuosos cando mantiñan unha total dominación sobre o noso país e considerábannos unha colonia onde podían cumprimentar todos os seus desexos. Irrespectuosos despois do triunfo da revolución, que falsamente acusaron de cantos desaforos ocorréronselles e á que trataron de eliminar utilizando os métodos máis criminais que puideron desenvolver.
A relación de respecto suscítase única e exclusivamente cunha Cuba “democrática”. Ese pronunciamento ten varios significados. En primeiro lugar, é evidente que os señores do CFR consideran que agora non hai unha Cuba democrática, polo tanto Estados Unidos continuará sen respectar á Cuba actual. Consideran que no futuro haberá unha Cuba “democrática”, polo que tratarase por todos os medios de eliminar a Cuba “autoritaria” como a cualificaron no primeiro párrafo. Como facelo? Seguindo as recomendacións do documento do Center on Foreign Relations.
Noutro párrafo onde se suscita a conveniencia de eliminar as sancións económicas, no seu parte final sinálase que, “o Congreso de Estados Unidos deberá aprobar medidas lexislativas, como se fixo coas vendas agrícolas, orientadas a liberar o comercio e as viaxes a Cuba, que á vez apoien as oportunidades que se presenten para fortalecer as institucións democráticas”.
As medidas lexislativas que se mencionan no documento non teñen o único propósito de liberar o comercio e as viaxes a Cuba, o que se faga debe utilizarse para fortalecer las “institucións democráticas”. Cales son as “institucións democráticas” a que se refire o documento? Seguramente non serán a Federación de Mulleres Cubanas, Os Comités de Defensa da Revolución, a ANAP, a Asociación de Combatientes da Revolución e outras revolucionarias. Estou seguro que todos sabemos a cales refírense, o que eles chaman “a sociedade civil”.
Para terminar esta análise selectivo citarei o final dun párrafo que aparece no corpo do informe. “O momento é o adecuado para mostrar ao pobo de Cuba, especialmente ás novas xeracións, que existe unha alternativa á permanente hostilidade entre as dúas nacións e que Estados Unidos pode xogar un papel positivo no futuro de Cuba.”
Por que ás novas xeracións? Novamente o proxecto coincide coa estratexia que se suscitou a CIA nos seus plans diversionistas de influír nas novas xeracións para tratar de apartalas das tradicións de loita do pobo cubano, do independentismo, o internacionalismo e o antiimperialismo. Apartalos do pensamento de Martí, Maceo, Gómez, Mella, Guiteras, Fidel, Raúl e tantos outros que se han distinguido por defender á nación cubana na época que lles tocou vivir. Estamos seguros que cando as nos@s moz@s teñan que defendela, farano co mesma forza dos que os precederon.
O tratar de reinstaurar o dominio colonial non podía faltar, “Estados Unidos pode xogar un papel positivo no futuro de Cuba.” É insultante e unha falta de respecto cara á nosa nación o proclamar abertamente que Estados Unidos pode xogar calquera tipo de papel no futuro de Cuba. Con iso soñan os imperialistas, a mafia cubano-americana e os membros do proxecto do CFR. O futuro de Cuba estará determinado única e exclusivamente polo que logremos os cubanos co noso esforzo, sacrificio e intelixencia.
Fonte: El Heraldo
