A agresión imperialista con Venezuela foi o centro do discurso de Raúl no XV Cumio da ALBA-TCP, na súa denuncia máis dura contra EUA dende o restablecimento de relacións diplomáticas. O discurso acaéu na data do pasamento de Hugo Chávez Frías, fundador con Fidel da ALBA. “A Alba –dixo Raúl- ten hoxe como cometido estratéxico emerxente a defensa mancomunada da República Bolivariana de Venezuela, ameazada militarmente e interferida na súa economia polo imperialismo dos EUA”.
Raúl defende no seu discurso a obra de Chávez e o crucial papel de continuador de Nicolás Maduro.
Cuba tornou-se, mais uma vez, capital da integração da América Latina e do Caribe, na ocasião do XIII aniversário da ALBA-TCP, a celebração do 16º Conselho Político da organização e o encerramento de uma reunião intergovernamental entre a Ilha maior das Antilhas e Venezuela. A assembleia da ALBA-TCP tem lugar uma semana depois do VI Cume do CARICOM, em Antígua e Barbuda, 8 de dezembro, onde Raul Castro afirmara que um Caribe cada vez mais próspero, equitativo, seguro, sustentável e unido é possível.
Maduro diz na XIII Asembleia da ALBA-TCP que valera a pena percorrer um caminho de rebelião, de construção de uma alternativa, de uma aliança, que na ideia de Bolívar une o sonho, o amor e a esperança dos povos do Caribe, dos povos da América Central, dos povos da América.
A revista Cubarte entrevista a Luis Toledo Sande, poeta e ensaista cubano co gallo do rencontro da cultura de EUA coa cubana, logo de cinco décadas de Bloqueo. “A cultura dos nosos pobos latinoamericanos e caribeños -di o Premio Nacional da Crítica- meteuse na nación do Norde, quen o dubida, a de Cuba entre elas. Recoñecendo a importante aportación do exilio cubano na política, os negocios, a cultura e os deportes dos EUA, Obama declárase o 17 de decembro disposto a revertir o abismo construido en máis medio século”. Toledo refírese ao legado “dun dos grandes revolucionarios estadounidenses do XIX: José Martí que viveu case os seus últimos quince anos nos EUA e gabou as que coidaba virtudes fundamentais do Norte: traballo personal e método. Virtudes que recomendaba aos nosos pobos a condición de non perderen por iso o amor reverente e o coñecimento pola terra matricial. Martí, crítico agudo das chatas da sociedade estadounidense, identificouse cos grandes disidentes daquel sistema e propuxo erguer en Cuba una revolución que frease as pretensións expansionistas do poderoso veciño”. Endebén, o entrevistado chama a atención sobre o feito de o nacionalismo revolucionario fortalecido en Cuba como resposta a agresividad imperial, no medio dunha Revolución antimperialista por definición, non dar impedido “entre outras maravillas photoservices, snack bars ou o dólar como centro do idioma monetário. Nos nosos aeroportos e billetes aéreos, incluso para viaxes domésticas, a capital do pais chámase Havana“.
Toledo Sande critica na súa entrevista o permisivo uso en Cuba da versión norteamericana do nome da capital
Adela Roade-Terra sen Amos O ministério de Asuntos Exteriores monta unha grande léria a conta do ex-presidente Zapatero ser recibido pola presidencia de Cuba. En tempos do bisavó de Felipe VI, a segunda carteira no protocolo do goberno, chamábase ministerio de Estado, por ser o encargado das relacións cos poderes planetarios. A gallifa de García Margallo, ministro encargado da diplomacia, non se comprende sen ter conta das sucesivas mancadas do PP na súa relación con Cuba. O primeiro goberno de José María Aznar (1966) entregara a política española con Cuba a EUA e fundaba a primeira alianza da UE para romper o goberno da illa do Caribe. En 1999, castigando a cruel pragmática de Bruxelas a un país pequeno e pobre, cercado por EUA, Aznar remiraba o protocolo da visita do Rei, na teima de facela privada e non oficial. O barullo da poderosa prensa de Aznar (coñecida daquela coma el sindicato del crimen) contra o goberno da Habana, dera lugar a caricaturas españolas contra a coroa a conta da visita real a unha ex-provincia española. Aznar prometera a George Bush acabar de vez co goberno cubano e perdía perigosamente a compostura ao ver ao xefe de Estado abrazar ao líder da Revolución. “Tes que mover ficha”, dixéralle arrogante a Fidel. E Fidel comeulle o Rei. Agora o goberno de Rajoy curte dores ao ver que Raúl Castro recibe a Zapatero, cando o ministro Margallo saíra de Habana clandestinamente o que revela un erro capital: o PP coida, como antigamente, que Cuba non ten política propia, vella arrogancia colonial que lle rompe a relación con Latinoamérica e non lle resolve a cadea de mancadas co goberno clave do ALBA. A ver se llo explicamos: carece de sentido culpar a Zapatero e Moratinos de sedición porque a iniciativa de recibilos é de Cuba, non deles.
George Bush e José María Aznar no encontro das Azores
Paula Costa-Terra Sen Amos A América anti-imperialista da CELAC e a ALBA alza a súa voz contra o xenocidio de Palestina mentres a poderosa estrutura da UE, debedora dun pasado colonial e racista, pratica un silenzo favorábel ao roubo e o crime dos Estados Unidos e Israel contra a povo palestiniano.
Fidel Castro denunciara 5 de agosto nun artigo o holocausto palestiniano en Gaza. “Se o xenocidio dos nazis contra os xudeos merecera o odio de todos os povos da terra, por que coida o Estado de Israel que o mundo vai ser insensibel diante deste estarrecedor xenocidio contra o povo de Palestina?”, pregunta o líder da Revolución Cubana.Seguir lendo A América anti-colonial denuncia o crime contra Palestina e o silenzo da UE→
Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"
