JOEL GARCÍA LEÓN – Diario Trabajadores (Cuba)
A primeira sesión das comisións de traballo da Asemblea Nacional abordou máis de dez temas de amplo interese social. Un deles inzóu nas redes sociais a partir da elevada sensibilidade que provoca en Cuba a mendicidade. Esmoleiros, rebuscadores no lixo, limpa-parabrisas e unha longa lista de cidadáns cuxa vista produce a diario tristura e inquedanza. Non estivéramos afeitos, por máis de 60 anos, a convivir co espectáculo da miseria. Agora, é unha realidade que precisa políticas sociais máis activas e resolutivas. O que onte eran casos illados, lamentábelmente deixaron de selo. Un dos dez asuntos de interese xeral foi precisamente o dos esmoleiros que inzóu nas redes sociais a partir da elevada sensibilidade que o asunto provoca en Cuba. Pobres de pedir, rebuscadores no lixo, limpa- parabrisas e unha lista longa lista que vive da esmola provoca tristura e inquedanza. Non estivemos afeitos, por máis de 60 anos, a convivir co espectáculo da miseria. Agora, é unha realidade que precisa políticas sociais máis activas e resolutivas. O que onte eran casos illados, hoxe lamentábelmente deixaron de selo.

A ministra de Traballo e Seguridade Social, Marta Elena Feijó, cometeu un grave erro na súa intervención nos debates ao asegurar que non existía mendicidade en Cuba, senón persoas que escollían vivir de esmolas e enganos para non traballaren. Mais en Cuba si hai esmoleiros hoxe e os que chamamos buzos que revolven nos contedores de lixo; non se trata de disfraces, senon de proba irrefutábel de que na Habana, e en moitas outras partes da illa, os esmoleiros son unha realidade.
A prensa cubana, que hoxe celebra o 62 aniversario da fundación da Unión de Xornalistas de Cuba, abordou o caso en múltiples reportaxes, entrevistas, comentarios e artigos para chamar a atención do Goberno. O xornal Trabajadores publicara 8 de abril do 2024 unha extensa reportaxe sobre a mendicidade, acesíbel neste enderezo: //www.trabajadores.cu/…/os-rostros-do-silencio…/ no que fontes do propio Ministerio de Traballo, psicólogos e sociológos explican e comentan os feitos reais da mendicidade e as circunstancias nas que os que o piden esmola fan pola vida.
Mais o centro desta información non son as desafortunadas palabras da Ministra, na sesión do 14 de xullo, senón a o compromiso clamoroso de deputadas e deputados sobre o doloroso comentario e o feito de os propios deputados e a Comisión evitaren pronunciarse. Ás redes sociais chegou unha marea de comentarios críticos contra a opinión da ministra de Traballo, escoitada no Parlamento, de que os que piden esmola non queren traballar.
Tanto o presidente de Cuba como o Ministerio de Traballo e Seguridade Social manifestáronse a prol de tratar a mendicidade coma un problema real. Nada xustifica o erro da titular do ministerio, que xa renunciou ao seu cárrego; moito menos que se xeneralice ou se minimice unha situación que debemos reverter entre todos, aínda que corresponda a ese Ministerio o papel xestor.
Cuba ten que asumirse con luces e sombras, con verdades e matices, malia que doian. É a credibilidade do proceso revolucionario o que está en xogo hoxe cando a sociedade padece carencias e limitacións económicas, inducidas por 62 anos de bloqueo e unha inxente carga de sancións ilegais,aplicadas sobre a illa dende beira NE do canal da Bahama.