José Ernesto Nováez Guerrero

Washington e os seus aliados esperan dende hai décadas resultados das sancións de castigo para países aos que acusan de rebeldía. Os danos producidos por estas políticas, sobre todo nos países máis pequenos, son enormes. Poñamos Cuba, que padece do imperio norteamericano o cerco máis prolongado da historia. O goberno de Cuba informa regularmente a ONU dos danos económicas e sociais que estas medidas ilegais causan no pais; outro tanto fai Venezuela, país que ven documentando na ONU, sen perder detalle, o resultado da violencia que recibe dos EUA , das sancións sobre a súa economía e do roubo millonario de bens do Estado.

Mais a longa ofensiva sancionadora representa tamén un custo para o imperialismo. Nos últimos anos, novas sancións foron dirixidas a actores xeopolíticos como Rusia e China o que nos leva a preguntar o custo que ten a política sancionadora para os propios EUA e seus aliados. As sancións do goberno  de Washington proceden do seu poderío económico-militar e do predominio sobre os organismos financeiros establecidos logo da  Segunda Guerra Mundial, nos acordos de Bretton-Woods (1944)  Co dólar como divisa de cambio internacional, ten control superior dos mercados de capital e do prezo de materias primas claves, coma o petróleo, o litio ou o ouro.

En virtude desta hexemonía, máis dunha vintena de países en todos os continentes enfrontan diferentes graos de sancións de parte dos EUA. Amais dos mencionados, están Nicaragua, Corea do Norte, Siria, Irán, Afganistán, Belarús, a República Centroafricana, o Congo, Etiopía, Libia, Myanmar etc. As sancións van do bloqueo integral até medidas específicas contra sectores da economía, empresas ou individuos.

O Dólar en caida

O abandono gradual do patrón Dólar é a primeira consecuencia adversa para os sancionadores. China compra en Yuans e noutras moedas, cantidades crecentes de hidrocarburos aos países produtores o que ameaza a hexemonía da moeda dos EUA e os seus famosos Petrodólares. Malia contradicións internas, o emerxente bloque dos BRICS, ten potencial para transformar o panorama económico e político internacional e ocupar o lugar do dólar nas operacións comerciais entre países membros. Bloques económicos menores, como a Unión Económica Euroasiática, melloran as súas capacidades.

Segundo o Fondo Monetario Internacional (FMI), aínda que o Dólar segue sendo a principal moeda de reserva, experimenta un sostido descenso dende 70% do total de reservas internacionais a principios dos 2000 a un 60% en 2024. O FMI engade que entre as moedas que foron ocupando este espazo destaca o Yuan chinés, cuxo ascenso corresponde a unha cuarta parte do descenso do Dólar.

As sancións non só afectan ao sancionado, senón tamén ao sancionador, sobre todo cando os países sancionados son provedores de materias primas esenciais para o funcionamento da economía norteamericana e dos seus aliados.

As materias primas enerxéticas serven de mostra. As sancións de Trump contra a industria petroleira venezolana non só afectaron severamente a Caracas, senón que produciron inflación no mercado do combustíbel nos EUA. Refinerías estratéxicas no Golfo de México están afeitas a refinar cru venezolano, de composición moi diferente ao que se produce nos EUA e o goberno Biden houbera autorizar Chevron e outras petroleiras adquiriren petróleo venezuela.

A UE vive unha situación semellante co gas e o petróleo ruso, dos que depende mentres EUA precisa uranio para as centrais nucleares e a súa industria tecnolóxica ten unha dependencia estratéxica das terras raras, das cales China é un dos principais produtores mundiais. As sancións contra Rusia e China elevaron o prezo do trigo e complicaron as redes de transporte o que había levedar a inflación a nivel global.

As sancións son armas que se volven contra os seus propios creadores por moito que os grandes medios censuren estes feitos. Un informe publicado pola Embaixada da Federación Rusa en Panamá, sinala que en 2022 e 2023 baixou a taxa de crecemento do PIB nos países desenvolvidos até un 2.7% e 1.2% respectivamente. Segundo as estimacións do Centro Ruso de Desenvolvemento Estratéxico, só coas sancións a Rusia, as perdas de empresas estranxeiras superaron  os 240 000 millóns de dólares.

Pero sen dúbidas o custe principal da política de sancións dos EUA e os seus aliados occidentais está na visíbel perda de liderado a nivel internacional.  Centos de bases espalladas polo mundo, crecentes orzamentos militares, ameazas,  subornos, propaganda,, chantaxes e presións diplomáticas, non impediron a bloques e potencias contra-hexemónicas cobraren forza para abordar en curto prazo a desmontaxe da unipolaridad dominante dende a década dos 90.

Como ferramenta útil dirixida a castigar colectivamente os pobos, as sancións resultaron dunha dubidosa eficacia para propiciar o acercamento político aos EUA como quedou probado en Cuba, Irán ou A Repúbliica Bolivariana de Venezuela  que resisten, remudan e articúlanse co mundo pluripolar e pluricéntrico en proceso de formación.

*José Ernesto Nováez Guerrero é xornalista cubano, membro da Asociación Hermanos Saíz (AHS ) e responsábel do capítulo cubano da Rede en Defensa da Humanidade.

Áurea Lia Trevier  para TSA – Nova York

A xusta verdade e os lexítimos dereitos do pobo cubano foron recoñecidos de novo por aclamación na Asemblea Xeral da ONU. A comunidade internacional suma con estas 32 Asembleas que sucesivamente condenan o ilegal bloqueo decretado dende hai 62 anos contra Cuba, polo pleno dereito de ter resolto o pobo cubano dotarse dun goberno propio co que defenderse do colonialismo e do propósito proclamado dos EUA de someter o Caribe e achacar horrores á independencia de Cuba, mália a historia probar que o atraso do continente sur de América nace da cobiza imperialista do norte do estreito da Florida que exerce dende hai 62 anos a compra millonaria da disidencia.

“O pequeno David venceu outravolta ao xigante Goliath: a pequena Cuba volveu derrotar ao Imperio que, seguramente, ignorará con prepotencia a demanda mundial, mais a dignidade do pobo de Cuba e a solidariedade universal derrotárono máis unha vez”, dixo o presidente de Cuba ao ter noticia da prevista aclamación da Asemblea.

A delegación cubana, respondendo a intervención da delegación dos EUA n Asemblea e as mentiras aducidas para trataren de enmascarar a súa política xenocida contra Cuba, minutos despois de o mundo votar contra do bloqueo económico, comercial e financeiro, lembrou que os EUA tentaran,  coma cada ano, finxir virtudes do bloqueo e a agresión a Cuba.

Cuba desmontou os argumento falaces do representante dos EUA que fan por culparen a Cuba do bloqueo. “Non mencionaron á absurda inclusión de Cuba na Lista de Estados Patrocinadores do Terrorismo”, dixo o embaixador permanente de Cuba na ONU, Ernesto Soberón, ao lembrar que o único fin desta medida é privar ao pobo cubano de recursos vitais.

O ministro de Estado de Cuba, Bruno Rodríguez Parrilla, denunciou as consecuencias do bloqueo remontado con 245 medidas de parte do goberno dos EUA: “Durante cinco días, do venres 18 ao 23 de outubro, as familias cubanas víronse privadas de electricidade, coa ansiedade de os alimentos se derramaren por falla de frio; faltou tamén auga; as escolas e universidades suspenderan clases e a economía parou. Durante o apagamento, o furacán Óscar golpeou Oriente do país, en Guantánamo, onde unha base dos EUA usurpa o noso territorio”. O furacán roubou sete vidas e permanecen desaparecidas unha nena de cinco anos, e outras dúas persoas. Fotos de satélites, mostraron un país apagado. “Conmoven a serenidade, comprensión, conciencia cívica e mobilización solidaria dos veciños, mentres os traballadores eléctricos protagonizaron unha verdadeira odisea, a beira de equipas de traballo do goberno”.

Dixo que a razón principal do fallo do Sistema Eléctrico Nacional fora a carencia de combustíbel que había afectar a xeración e provocar inestabilidade asociada ao estado precario das plantas térmicas,  por causa directa das medidas extremas de guerra económica aplicadas dende 2019 polo goberno dos EUA a Cuba.

A xeración eléctrica ten unha alta dependencia de combustíbeis importados, recordou o ministro,  e dixo que era evidente que os EUA aplicaran a Cuba unha política contraria ao Dereito Internacional en todos os sectores e, neste caso, impedindo subministracións de fuel procedente de terceiros países, con sancións contra 53 buques e 27 compañías clientes de Cuba.

Dixo que o goberno non paraba de buscar solucións a tan perniciosa intromisión externa, mália o empeño deliberado dos EUA en asfixiar a economía nacional cubana e sementar atrancos contra o crecemento e progreso de Cuba.

Cuba precisa urxentemente axuda para afrontar os estragos producidos polo furacán Oscar na provincia de Guantánamo e a Zona Oriental.

Perdéronse 7 vidas humanas, vivendas, colleitas de café, plátano e hortarizas, estradas e rede eléctrica, instalacións produtivas e equipamentos médicos e escolares, entre outros. As bategadas estragaron casas de centos de familias que ficaron sen bens, aveños e pertenzas. En San Antonio del Sur, estragouse o 50% do equipamento seu policlínico.

Chamamos á vosa xenerosidade para xuntar fondos que permitan adquirir axuda de emerxencia.

Podedes facer o voso ingreso na conta da Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil, co concepto AXUDA GUANTÁNAMO: ES67 2080 5000 6730 4019 4383

TSA -Axencias cubanas

Cuba recoñeceu o valor solidário dunha marcha que concentrou en Nova York unha fileira de cartaces contra o ilegal bloqueo no que terman por máis de 60 anos 26 gobernos da Casa Branca. Os lemas coreados recibiron voces de apoio dende as beirarrúas dunha das cidades dos EUA con maior porcentaxe de veciños procedentes do Caribe e do Continente Sur.

A coalición Cuba Si , de Nova York, reclamaba o fin da guerra económica dos EUA contra Cuba con cartaces condenatorios da campaña da Casa Branca que combate con mentiras o voluntariado sanitario internacional cubano. O Partido polo Socialismo e a Liberación  participou co lema O mundo está con Cuba: rematemos co Bloqueo: a marcha repartiu voandeiras con caracteres en contratipo de ollo ancho co lema Cuba is not alone (Cuba non está soia)

O ministro de Relacións Exteriores de Cuba, Bruno Rodríguez Parrilla, recoeceeu a importancia da concentración solidaria na véspera de a Asemblea Xeral das Nacións Unidas votar a resolución contra a intromisión e cerco imperial que, a maiores, dende o derradeiro mes do goberno de Trump, mantén Cuba arbitrariamente nunha funesta lista de Estados Patrocinadores do Terrorismo.

O comité Manos Fuera de Cuba da cidade de Los Ángeles, convoca unha marcha para sumar as protestas contra o bloqueo.  Para o fin de semana, están previstas manifestacións en más de 65 países e en 35 ciudades dos EUA.

Washington, 24 – Prensa Latina

A carta publicada no diario The New York Times reclama a Joe Biden, presidente dos EUA, pór fin, nos seus últimos 90 días no cargo, a brutal política contra Cuba do seu  antecesor, Donald Trump, que fai que a illa padeza simultaneamente unha grave crise enerxética e o recente impacto do furacán Óscar. A misiva chega aos lectores do diario por iniciativa de The People’s Forum. O escrito recorda que hai dez anos, o presidente Barack Obama abrira un novo e esperanzador capítulo nas relacións entre os EUA  e Cuba ao dar algúns pasos cara á normalización.

A carta está aberta á firmas de todo o mundo na Internet, e transmite a gravidade do malpasar da poboación cubana fronte a consecuencias coma a caída do sistema eléctrico nacional que ven acrecentar o mal inflinxido polo bloqueo estadounidense que dura máis de 60 anos.

O estado de sitio impide ao país comprar combustíbel, acceder a bens esenciais e obter repostos para a súa rede eléctrica, deixando a millóns de persoas ás escuras – sinala a denuncia-,  mentres as seis décadas de bloqueo prexudicaron a balanza de Cuba en máis de 164 mil millóns de dólares e en perdas que superan os cinco mil millóns de dólares só no último ano (marzo do 2023 a febreiro de 2024) mentres os EUA fican sós na Asemblea Xeral da ONU contra o mundo que condena esta política.

Recorda que o sambenito de Estado Patrocinador do Terrorismo lanzado sobre Cuba por  Donald Trump,  aumentou un bloqueo de seis décadas con máis de 243 novas sancións o que “representa unha monumental  inxustiza deseñada para crear escaseza aguda, facendo imposíblel que o pobo cubano acceda a alimentos, medicinas e combustíbeis esenciais”.

Os asinantes da carta recordan a Biden que “nos 90 días restantes do seu mandato, ten a capacidade de arriar estas criminais medidas herdadas de Trump, e continuadas pola súa propia presidencia por tres anos e nove meses, feitos concretos que causan dano irreversible ao pobo de Cuba, non só ao goberno”.

A eliminación da condena de Estado Patrocinador do Terrorismo “permitiría a Cuba realizar transaccións financeiras, restaurar a súa rede eléctrica e mesmo abordar a escaseza de alimentos e medicinas para aliviar as inmensas dificultades que enfronta o pobo cubano, que soportou máis de 62 anos de dificultades económicas baixo o embargo (bloqueo)”Este apagamento devastador é só un aspecto do legado de Estados Unidos de provocar o sufrimento na illa a través desta política de asfixia”.

A carta reitera a elemental esixencia de anular a brutal política de Trump e recorda que “non é demasiado tarde para facer o correcto e cambiar esta realidade cunha simple firma: é hora de actuar. Que Cuba viva!”.

Hoxe, 24 de outubro, Cuba traballa por volver a normalidade do subministro eléctrico logo da desconexión total que causara problemas en toda a illa o pasado 18 de outubro.