Autoras: Catia Funari e Stefania Russo

Asociación Nacional de Amizade Italia-Cuba, Círculo de Roma.

C.F.: O caso dos Cinco cubanos detidos nos cárceres de Estados Unidos non se relaciona exclusivamente cos gobernos cubano e norteamericano. Os Cinco hoxe atópanse en prisión por querer defender os principios de liberdade, xustiza e soberanía – valores universais, sagrados en todos os países do mundo. ¿Non cre vostede que Europa tería que reflexionar sobre o feito que aínda hoxe en día estes principios póñense en discusión e que para defendelos ás veces haxa que sufrir prisión como o están facendo os Cinco?

I.R. O caso dos Cinco é sinxelamente escandaloso por distintas razóns. Primeiro, por que por parte dos medios de comunicación europeos estase aplicando un boicot xeneralizado?; nin nos xornais, nin por radio, nin por televisión fálase desta historia. Efectivamente, atopámosnos fronte a un feito totalmente censurado. Segundo, porque estamos vivindo nunha fase histórica na cal repítennos todos os días que hai que facerlle a guerra ao terrorismo, como sexa e en calquera parte atópese. O mesmo Bush dixo que quen axude ao terrorismo, por exemplo hospedándoo, é tan terrorista como o que pon unha bomba. Con estas palabras o Presidente dos Estados Unidos está lexitimizando o traballo dos Cinco, ou sexa tratar de descubrir as organizacións que practican o terrorismo. En realidade todo isto demostra que para os Estados Unidos e para moitísimas outras persoas existe un terrorismo bo, que lle serve aos intereses dos EE.UU. e un malo, que ataca os mesmos intereses. E isto as persoas de boa vontade non o poden aceptar: o terrorismo é mal, sempre.

S.R.: E Europa onde está?.

I.R.: Europa está ausente, hai que dicilo. Con respecto ao caso dos Cinco, Europa aliñouse cos EEUU, e en particular sobre as temáticas cubanas Europa non quere considerar a especificidade do caso Cubano, a especificidade do terrorismo esponsorizado por ÚSA contra Cuba. É evidente que é sensible soamente ao terrorismo, digamos, islámico. Ao terrorismo internacional, como hoxe chámaselle a este fenómeno.

S.R.: Cal é a diferenza entre a política cubana do superdemócrata John Kennedy e a do ultraconservador, reaccionario George W. Bush. En realidade foi durante a administración Kennedy que, a partir do Triunfo da Revolución, Cuba viviu a súa fase máis critica. E non me refiro á Crise de Outubro, senón máis ben ao intento de invasión da Illa coa o desembarco en Bahía de Cochinos.

I.R: Aquí estamos falando de historia. E a historia dinos dúas cousas: o presidente Kennedy cando lanza a operación “Praia Girón” está lanzando un plan que non elaborou a súa administración, senón a precedente á súa, a administración de Eisenhower. Evidentemente Kennedy, como calquera presidente nos seus inicios, non posúe aínda a autoridade como para disuadir a realización desa operación. Pero podemos dicir que lle ordena ás forzas estadounidenses presentes nas augas ao redor da Bahía, en particular portavións, de non participar ao desembarco. Ademais hoxe sabemos con seguridade que Kennedy quería enviar unha mensaxe a Fidel Castro para establecer outro tipo de relación con el. Temos moitos testemuños que o demostran. Consecuentemente as mesmas autoridades cubanas pensan que, logo da crise, puidéronse establecer outro tipo de relacións, aínda que a posición de Kennedy apareza cuantitativamente a máis importante.

S.R: ¿Que lle pasará a Posada Carriles? Se logra saír novamente libre ¿a actividade terrorista contra Cuba intensificarase?

I.R. Creo que sería moi difícil. Posada Carriles a estas alturas é un terrorista retirado. Ten oitenta anos, ten un cancro da pel. Non estamos falando de Pousada Carriles como persoa, senón do que representa, ou sexa a un home que pasou case 50 anos practicando o terrorismo contra Cuba e que este feito non se recoñece, coa complicidade de moitos países como Panamá ou México, que lle deron a Posada Carriles o permiso de transitar para poder chegar aos EEUU. Recordemos que Posada Carriles non posúe a nacionalidade norteamericana. E de todos os xeitos eu creo que os EE.UU. protexerano, xa que é un axente deles. Quizais para os EEUU a cousa mellor sería que Posada Carriles morrese. Polo tanto é posible que o propicien.

Fonte: Cubadebate