No entanto Cuba segue minuto a minuto a información sobre a fogueira xigante da la Base de Supertanqueros de Matanzas e a torre de fume irrespirabel que o vento nordés dobrega sobre a terra nunha fronte de 30 quilómetros e impide calquer actividade.  Arredor dos catro tanques de fuel afectados, bombeiros cubanos traballan a beira de brigadas de Mexico e Venezuela formadas na intervención en bases de petróleo. As estratexias de intervención varían segundo a procedencia e intensidade do vento e a temperatura dos focos que determinan o tipo de extinción a aplicar. Até as 07:00 p.m. do 8 de agosto foron atendidas 125 persoas, 24 están hospitalizadas e 101 recibiran alta médica. O número de persoas desaparecidas logo de unha hora de prender o primeiro depósito pola caída dun lóstrego, era de 17 mais as identificacións seguintes permitiron rebaixar aquela cifra a 14. Non hai precedentes na historia do pais dun lume desta magnitude.

MESC – REDACIÓN DE TSA

As 45 organizacións integradas no MESC (Movimento Estatal de Solidariedade con Cuba) publicaron onte un comunicado de apoio ao pobo cubano depois da insólita deflagración acontecida na noite sábado 6 nun dos tanques de cru que forman parte da estación de Matanzas. A explosión precedeu por décimas de segundo unha bola de lume expansiva que devoraba 50.000 toneladas de cru con grandes danos. “A nada de termos o grave accidente do Hotel Saratoga –di o MESC- Cuba enfronta outro suceso maior con danos persoais e enorme desfeita para instalacións básicas da rede de enerxía do pais; e con todo, temos a seguridade de o pobo de Cuba estar a altura desta nova traxedia”. O MESC fai un chamado a asistir con renovada solidariedade a Cuba e remontar asemade a campaña internacional contra o bloqueo infame que os EUA impoñen a illa dende hai máis de 60 anos. Este combate contra o criminal cerco “sería a maior axuda para Cuba neste intre de dificultades” asegura a plataforma de solidariedade. A pouco de ter información do sinistro, unha equipa de bombeiros da PDVSA de Venezuela emprendía o voo a Matanzas igual ca outras brigadas de Mexico. A seguir, a onda da solidariedade internacional entraba en todos os despachos do goberno de Cuba.

Segundos despois das 11:30 da noite de domingo, o segundo tanque de fuel, a rentes do primeiro, xa convertido nunha boca de volcán, estourou logo de arder durante 40 horas, malia o cerco de auga a presión, o traballo de helicópteros alxibe e a colocación dunha barreira ignífuga de salvagarda entre depósitos. A labarada producida por este novo lóstrego, non deixou recanto de Matanzas en sombra e a bola de lume foi vista dende o Malecón habaneiro. A esta altura da noite de domingo, o reconto de danos era de un falecido e de 16 persoas desaparecidas. Os habitantes na beira da zona industrial de Matanzas foron evacuados ao tempo que se mantén o estado de emerxencia sobre áreas contiguas que poderían seren transladadas de contado. A cidade non corre perigo polo de agora.

Durante o verán, as centellas dos ceos cargados de electricidade estática son de alta frecuencia en Cuba polo que todas as instalacións de inflamábeis coma a estación de fuel de Matanzas, están provistas de pararraios suxeitos a unha periodica revisión. O Regulamento Electrotécnico Cubano prevé unha protección de alta eficiencia contra as descargas, con cableado de seguridade e tomas de terra revisadas de a pouco. Vivindo ainda baixo o espavento da base en chamas, non hai lugar para outra atención que non sexa a defensa da poboación e o combate da marea de lapas. Porén, o cerco da comunicación decretado contra Cuba polo goberno dos EUA, non deixa da atrancar unha solidariedade coma a que nestas horas volve os ollos cara Cuba dende o Caribe e o resto do mundo.

Ignacio Ramonet, periodista, Galiza; Hernando Calvo Ospina, escritor, Francia; Atilio Borón, sociólogo, Arxentina e Fernando Buen Abad, filósofo, México.

Hai meses, foi iniciativa nosa recadar sinaturas de personalidades científicas, políticas, artísticas e intelectuais, con liderados sociais e compromisos humanistas profundos, para difundir sen fronteiras unha protesta indignada contra o bloqueo que os EUA mantén contra Cuba dende hai máis de sesenta anos.  De a pouco, algúns medios teiman en sinalarnos a nós catro por esa misiva de protesta e precisan que formamos parte do aparello de propaganda cubana. Hoxe é a nosa vontade ratificar a protesta e ampliala se cadra con maior convicción e énfase. Temos a certeza de todas as personalidades sumadas daquela a iniciativa, manter a vontade de facelo arestora co mesmo convencemento.

Ao bloqueo criminal contra Cuba, expresado en canalladas mil do Imperio, ameazas, sancións, calumnias e acoso económico-político, súmanse intrigas recentes, patrocinadas pola Casa Branca e o sur da Florida e dirixidas contra a mocidade cubana. A infamia e a imbecilidade non teñen límite e non é xusto que o pobo cubano deba padecer a irracionalidade criminal do imperio norteamericano nin é admisíbel permanecer calados ante a situación desesperante a que é sometida Cuba fronte os problemas inducidos polo bloqueo que derivan noutros multiplicados sen fin.

O plano do imperio é dobregar a Cuba por fame, insalubridade, carencia de recursos enerxéticos, de tecnoloxía base e de bens de consumo e de víveres. É vontade do imperio borrar, a ferro e fouce, o exemplo cubano de humanismo e rebeldía revolucionaria. O plan do imperio é que triunfe o odio dos verdugos contra a dignidade dos rebeldes, asfixiar á economía cubana e provocar sufrimentos que leven ao pobo a se alzar contra o goberno revolucionario.

Se o goberno de Donald Trump emitiu 243 medidas de sanción, o de Joe Biden foi incapaz de modificar o carácter inhumano de tales sancións que recruou nos momentos peores da pandemia do Covid-19 dando mostras da insensibilidade máis arrogante. Washington ignorou con altiveza a condena anual da Asemblea Xeral das Nacións Unidas, que reclama pór fin a este inhumano procedemento.

O Imperio finanza con millóns de dólares, hordas de disidentes, opositores, e críticos que salmodian actuaren en defensa dos dereitos humanos, a liberdade de expresión e o espírito democrático… dende xornais, telexornais e redes sociais para venderen unha mercadoría informativa subornada por vontades criminais. O seu soño é operar no interior de Cuba coreados polos medios do poder financeiro para danar a imaxe da revolución, fundamentar a aplicación do criminal bloqueo e xustificar toda caste de intervencións. Illar Cuba, para convertela no escenario dun crime perfecto.

Fomentan desobediencia civil, revolta e o caos con suborno de millóns de dólares para promocionar subversión poderen mudar o actual sistema político por outro que responda en exclusiva aos seus intereses. Estorban  a Washington os inmensos logros da revolución en materia científica que, entre outros, lograrán que en breve Cuba sexa o primeiro país do mundo con toda a súa poboación vacinada contra a Covid-19, e con vacinas propias. Aínda que Washington fixo até o imposible para impedir que Cuba non puidese adquirir nin xiringas para aplicalas. Nós non podemos permanecer calados ante este cerco infernal contra Cuba.

No interior do país, individuos que contan co apoio e amparo do goberno dos EUA, pretextando combater a difícil situación económica causada polo bloqueo (situación aumentada polo Covid, coma no resto do mundo) encirran ao pobo contra o goberno con desprezo da Lei que defende o sistema político vixente e impide especialmente atentar contra a legalidade vixente por conta e beneficio dunha potencia estranxeira.

Alzamos de novo a nosa protesta e reclamamos aos EUA o fin do inhumano bloqueo contra Cuba e o cese das súas tentativas de alterar a orde nunha nación que en ningún momento atentara contra a seguridade e os asuntos internos do seu veciño do Norte, malia os múltiples e graves problemas sociais internos que ten esta potencia mundial.

Ratificamos o noso amor por Cuba e a admiración polo seu titánico exemplo de resistencia, afouteza e dignidade; que saiba saiba o pobo revolucionario de Cuba que estas liñas expresan o clamor de millóns de irmáns solidarios e a emoción fraterna agradecida polo exemplo solidario de Cuba con todos os pobos irmáns, coma nos casos de Angola,Venezuela ou México, por só mencionar un eixo xeopolítico e histórico de novo xénero no tempo e no espazo.

O noso amor pola Revolución Cubana é inquebrantabel e progresivo.

Terra Sen Amos – Redación

Enma Castro Ruz, irmá do líder da Revolución Cubana e Mariela Castro Espín, filla maior de Raúl e de Vilma Espín, heroes da Revolución, asistiron a inauguración da Casa Museo instalado na vivenda familiar dende a que Ánxel Castro Arxiz emigrara a Cuba en 1869. A casa de unha planta situada na aldea de Armeá, en Láncara, foi reformada para se acomodar ao proxecto , defendido pola solidariedade galego-cubana na altura da visita de Fidel (1992) para conservala como museo dunha saga familiar emigrante que ten protagonismo decisivo na historia contemporánnea de América. No acto estiveron presentes Marcelino Medina González,  embaixador de Cuba en Madrid, Yahima Martínez Millán, Cónsul Xeral de Cuba en Galiza e a presidenta da Asociación Francisco Villamil  en representación da solidariedade galego-cubana. Tamén asistiu o delegado da Xunta en Lugo.

O diario Granma dá conta de que Mariela Castro foi encargada de transmitir o agradecemento do seu pai, Raúl Castro, polo “esforzado labor de restauro da casa familiar de parte de amigos de Cuba e autoridades locais”. Raúl cita no seu escrito a visita de Fidel en 1992 e a súa propia en 2005 e lembra que na soleira da vella casa familiar unha inscrición en pedra recorda a Anxel Castro como o galego que emigrara a Cuba e sementou na illa árbores que non deixan de daren froitos.

O embaixador Cuba foi recibido por Xosé Tomé, presidente da Deputación de Lugo e deixou unhas palabras de recordo nas páxinas do Libro de Honra. Medina González dixo que 45% das persoas emigrantes procedentes do Estado Español a comezos do século XX foron galegas. Unha información do acto publicada polo Diario Nós, cita a explicación de Medina de os españois en Cuba recibiren nome de Galegos en razón de seren “unha maioría que deixou unha grande pegada na historia, na economía e na Cultura de Cuba”.

Nunha entrevista publicada dia 31 por La Voz de Galicia na súa sección de Internacional, o embaixador explica o acontecido no 21 de xullo de 2021 en Cuba: “Aquilo foi unha grande operación político-mediática dirixida dende os EUA, con fondos federais e do Estado da Florida, coa que tentaban aproveitar a situación tan difícil da coincidencia da Pandemia co agravamento do bloqueo, nunha altura na que aínda non dispuñamos da nosa propia vacina en aplicación masiva. Eles tentaron alterar a orde no pais e produciron algúns incidentes que duraron un día nalgunhas localidades, e só iso. A magnificación destes feitos é parte da política de máxima presión contra Cuba . Malia as dificultades do bloqueo e e dos efectos da Pandemia, o país vai adiante co seu proxecto”.

Axencias de Cuba – TSA

A solidariedade internacional en alza e a vontade inequívoca de continur na construción do o socialismo, malia a marea recrecida do bloqueo, logo de seis décadas de tormento, foron argumentos das manifestacións patrióticas que cruzaron Cuba na segunda 26, Dia da Rebeldía Nacional. No acto central en Cienfuegos, o presidente da República dixo que os sistemas de propaganda hostís a Cuba volverían darlle nome de retórica del pasado as críticas contra o capitalismo. “A verdade  é xustamente a contraria porque a nosa vontade é impedir que regrese o pasado e o futuro non pode ser o pasado; porque a Cuba do dia despois sería como regresarmos ao dia seguinte do asalto ao Moncada: un baño de sangue, unha revancha do odio e o campar de de todo o que os asaltantes do Moncada pretendían cambiar e que só a Revolución transformou para sempre!”

Miguel Diaz Canel dixo que a Cuba do dia despois era a que cobizaban “os infames congresistas que alá votan a prol de todas as leis contra o seu propio país de orixe”. Haberá quen coide que nada pode haber peor que a racha de eventos negativos que vimos padecendo, e procure conforto maldicindo no fondo do seu ser. Mais todos entenden que, erros nosos aparte, o bloqueo está na raíz, no tronco, nas polas e nos froitos das nosas dificultades”.

O presidente recordou que malia os anexionistas non o recoñeceren publicamente “estan convencidos de que nas mans dos que terman nese escandaloso abuso do bloqueo de máis de medio século, con desprezo absoluto da condena do mundo enteiro, os problemas cubanos non terían solución”.

“Cuba no está soa!  Endexamais estivo soa! – continuou- Cuba representa a  alternativa a orde inxusta e excluínte que impera no mundo. E somos a posibilidade dese mundo probar que hai espazo para todas as ideas e sistemas políticos; para que a a democracia, tan proclamada como violada, sexa recoñecida en toda a súa diversidade”.

Non pode o socialismo seguir sendo calumniado en nome da liberdade “mentres lle pechan todas as portas para o comercio, as finanzas e os negocios; o acoso rabioso do bloqueo de parte dun imperio contra unha nación pequena é proba terminante de que funciona o socialismo, porque mesmo baixo a maldición de estarmos bloqueados, dimos erguido unha obra de xustiza social que compara e por veces supera dos paises mais avanzados en indicadores de desenvolvemento humano coma mortalidade infantil, esperanza de vida ao nacer, acceso a saúde, educación, cultura ou deporte e niveis de seguridade e protección”.

Acósannos necesidades nons menores e prolongadas “e vivimos baixo as presións dunha economía de guerra (porque ese é o nome dunha economía baixo o bloqueo)  mais non renunciamos nunca a aspiración socialista de beneficiar a toda a poboación e de poder oferecer opcións múltiples de realización humana”.