Comparación entre datos da infancia no mundo e en Cuba.
CUBA, UN CASO MOI RARO. (II E FINAL)
En Cuba reciben educación especializada e gratuíta, máis de 170 000 persoas discapacitadas.
Na 48 Conferencia Mundial de Educación auspiciada pola Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO), que acaba de concluír en Xenebra,Cuba mostrou máis dunha das súas rarezas antes os máis de 1 400 participantes de todo o mundo. O lema central deste evento foi: “Educación inclusiva: o camiño cara ao futuro”.
Primeiro foi o furacán Gustav coincidindo co inicio do curso escolar na Maior das Antillas, e seguidamente, sen tempo para a recuperación, o Ike e Pomba. Máis de 50 por cento das 4 300 escolas do país sufriron danos, non poucas de moita consideración incluíndo o seu equipamento tecnolóxico e docente. Ningunha provincia escapou aos embates da natureza, pero non é acaso un acto de consagración e de amor pola profesión que 20 000 traballadores do sector aínda con afectacións nas súas vivendas non abandonasen a docencia?
En cada territorio converteuse en prioridade o crear as condicións para a volta do curso escolar, aínda que aínda hai alumnos que reciben as súas clases en lugares adaptados. Pero o máis importante é que non hai un aula pechada, e todos contan co seu mestre ou profesor.
Non se pode obviar que dous factores externos, en primeiro lugar a desaparición do campo socialista e o agravamento do bloqueo económico, financeiro e comercial desde os Estados Unidos, desencadearon unha grave crise económica, coñecida como “período especial”, que afectou os fornecementos materiais para cada ano académico e desatou un éxodo importante de docentes cara a sectores económicos máis avantaxados.
Aínda así, en período de crise, a Educación non deixou de ser favorecida e priorizada pola máxima dirección da Revolución. No informe ante a Asemblea Nacional do Poder Popular, en decembro de 2007, recoñécese que no orzamento do 2008 “os sectores de Educación, Saúde, Cultura e Deportes”, recibirían o 55 por cento do total do gasto corrente da actividade presupostada.
Afectacións por case 10 000 millóns de dólares á economía do país polo paso consecutivo de tres furacáns, non permitirá que se chegue ao nivel de crecemento do PIB previsto para a pechadura de 2008, e de seguro traerá consigo limitacións na actividade educacional en todos os niveis de ensino, incluíndo investimentos, pero esta real situación non admitirá que a Educación deixe de ser favorecida para o 2009.
Nesta 48 Conferencia Mundial da UNESCO dedicada á Educación, un dos seus temas centrais foi a de que en cada país os discapacitados tivesen a posibilidade real de recibir educación. En Cuba hai todo un sistema de atención a nenos e nenas con esas afecciones, ata en institucións hospitalarias onde están por longo tempo. Prepáraselles, ademais, en oficios para a súa futura vida laboral e ata uns 5 mil destes estudantes, entre o 2004 e 2008, puideron iniciar estudos universitarios con garantía de emprego.
No sitio dixital http:/www.rel-uita.org, pertencente á Rexional Latinoamericana da Unión Internacional de Traballadores(?), con sé en Montevideo, Uruguai, e data de febreiro de 2007, expóñense estas cifras para meditar:
Calcúlase que ao redor de 500 000 nenos traballan na agricultura en Estados Unidos sen protección legal, unha boa parte deles latinos inmigrantes.
Precisamente ese país, coa maior poboación infantil de toda América, non ratificou a Convención das Nacións Unidas sobre os Dereitos do Neno, de 1989.
Preto de 300 000 menores están involucrados en conflitos armados.
No 2003 había en África 43 millóns de orfos a causa da SIDA e calcúlase que no 2010 esa cifra elevarase a 50 millóns, o que inevitablemente levará a incrementar o traballo infantil.
O programa internacional para a erradicación do traballo infantil funciona en aproximadamente 90 países e é o maior sistema de cooperación técnica da OIT.
Un de cada seis nenos do planeta está obrigado a gañarse a vida co traballo.
Cuba, foi un caso moi raro nesta 48 Conferencia Mundial da UNESCO, pois ningún destes nenos e pícaras, adolescentes ou novas, son da Patria de José Martì grazas á obra social e educacional de cincuenta anos de Revolución.
Fonte: www.tvavila.icrt.cu
