Atilio Borón – Rede en Defensa da Humanidade, Cuba  (publicado 7 de xuño de 2021)

A Ditadura do Algoritmo é un documental excelente, e saben que non son dado a loanzas. Interesante e ilustrativo porque ofrece unha análise cabal do mundo das redes dixitais de xeito tal que facilita plenamente a comprensión de como se produce a submisión ao que diten aos as clases e grupos dominantes. En poucas palabras: un contido impecábel, sólido desde o punto de vista da teoría social e política, e ilustrado con poderosas imaxes e intervencións moi claras e sucintas de destacadas personalidades.

A agresión que están a sufrir en Cuba reprodúcese con distintos matices en toda Latinoamérica e o Caribe. Por suposto, que a belixerancia demostrada nas mensaxes dirixidas á poboación da illa é moi superior á que se comproba aínda en casos de países que tamén son vítimas do bloqueo, como Venezuela e Nicaragua. Cuba, sabémolo ben, é unha espiña cravada na gorxa do Tío Sam desde hai máis de douscentos anos, e o desespero rebórdalles porque con máis de sesenta anos de bloqueo e canalladas de toda caste (sabotaxes, atentados terroristas, sancións económicas, etcétera) a Revolución Cubana prosegue a súa marcha e, malia a pandemia, será o único país non só de Latinoamérica senón da periferia, capaz de producir unha vacina de xeito endóxeno, o que non é o caso da India, que fabrica vacinas producidas por outros países.

Ante o fracaso de todas estas agresións perpetradas contra Cuba, malia o enorme dano inflixido ao seu pobo e os elevadísimos custos económicos do bloqueo, os estrategos norteamericanos concentran agora no poder brando os enredos para atinxir o obxectivo tan longamente frustrado. No documental achégase unha moi detallada descrición de como opera un dos instrumentos deste poder brando: as redes dixitais, que non son sociais porque crean comunidades imaxinarias ou, como di Rosa Miriam Elizalde, vinchas de confort, que só por excepción dan nacemento a conxuntos sociais reais. Pero, como se demostra moi ben no documental, a eficacia desta tecnoloxía repousa na calidade e precisión dos algoritmos creados para, desde eles, interpelar aos suxeitos reais con discursos e exhortacións concretas, con chamados á acción e case recorrendo ao bullying contra quen desatenden esas convocatorias e non van protestar contra o goberno, a revolución, o socialismo. O reverso desta medalla é a ridiculización dos que seguen nunha onda -caracterizada como anacrónica, se cadra arcaica- ancorada nunha crítica vellouqueira á sociedade norteamericana ou aos crimes do imperialismo. Este proceso está moi ben retratado no documental.

As vinchas de confort crean unha falsa sensación de universalismo: todos pensan isto, borboriña unha persoa que está a ser metrallada por semellantes recados. A opinión negativa non está formada; é só un parecer influído polo temor a parecer ovella negra nun rabaño manso que segue as instrucións que emiten quen controlan plataformas como Facebook ou Twitter, sen ir máis lonxe. Supor a boafé que eses espazos son de liberdade sen límites, como algúns confiaron cando estas tecnoloxías irromperon nas sociedades contemporáneas, non pode ser máis enganoso. Vaia se hai control, que o diga o propio Donald Trump ao que botaron do Twitter, onde tiña 83 millóns de seguidores, porque aos donos do programa non lles gustaban os recados do milhomes de Nova York!

ARMA PODEROSA MAIS NON INVENCÍBEL

O magnífico documental describe e explica o funcionamento desta nova arma de dominación neocolonial. É moi poderosa, máis non invencíbel. Nós tamén podemos facer uso dela. Non será sinxelo pero se apelamos á nosa imaxinación, se elaboramos un minucioso plan de contraataque, se lanzamos os lemas e os conceptos axeitados ao estilo de comunicación do noso tempo: sinxelo, breve, apelando ás paixóns e non só á argumentación racional, todo en prol dunha boa causa, estou seguro que poderemos contrarrestar a ofensiva do imperio. Á fin e ao cabo esa é a historia da Internet: inventouna o Pentágono e fóiselles  das mans. É instrumento de opresión pero tamén, baixo certas circunstancias, de liberación. Hosni Mubarak, trinta anos ditador de Exipto sostido por Estados Unidos e Israel, caeu polo uso intelixente e masivo que fixeron os mozos manifestantes por máis dun mes no Cairo. O mesmo ocorreu en Tunisia, acabando coa tiranía de Zine El Abidine Ben Ali. As loitas populares en Colombia e no Chile dos nosos días -así como as que se libraron no Ecuador en 2019- son coordinadas e recargadas pola utilización das redes sociais. A ditadura dos algoritmos e dos seus creadores existe, pero iso que cualificamos asociacionismo dixital pode ser unha arma poderosísima nas mans dos pobos. Non esquezamos aquela lección da guerrilla de Sierra Maestra, tantas veces recordada por Fidel: “tiñamos unhas poucas armas, pero equipámonos coas armas que lle arrebatabamos aos nosos inimigos”. O mesmo fixo o Viet-Cong: apoderarse das armas das tropas de Estados Unidos e derrotalas con elas. Agora trátase de facer o mesmo; derrotar ao imperio, volvendo na súa contra as súas propias armas.

Artigo traducido para Terra Sen Amos por Rosalía Eiras

Rosa Miriam Elizalde – La Jornada

A coral resolución dos países que integran as Nacións Unidas a prol de rematar co bloqueo a Cuba, emitida na cuarta feira contra o goberno de Estados Unidos, é máis que unha vitoria diplomática da Illa que chega puntualmente cada ano desde 1992 (agás en 2020, cando foi suspendido pola Habana por causa da pandemia) Un recordatorio da longa espera do pobo cubano por un acto de xustiza que dea volta a esa situación de anguria na que hai abuso de poder, uso desproporcionado da violencia e intención moi específica de destruír, totalmente ou en parte, un grupo nacional, étnico ou racial, na súa totalidade, que é o que define como xenocidio a Convención de Xenebra de 1948.

Somentes algúns casos de matanzas masivas son considerados xenocidio de maneira inequívoca pola comunidade internacional. Porén, non hai outra maneira de chamar a este horror de máis de 60 anos que obrigou varias xeracións de cubanos a enfrontar a súa vida cotiá baixo unha mesta néboa e afondar nas nada sobrenaturais formas de maldade que é quen de desenvolver unha minoría poderosa, contra millóns de persoas polo delito de existir. Se non é xenocidio negarlle ao pobo medicamentos, alimentos, acceso á maioría dos servizos de Internet, ás finanzas e ao comercio entre iguais no medio dunha pandemia, haberá que inventar como Raphael Lemkin unha palabra para chamar a un crime sen nome.

Cómo contabilizar cantos morreron en Cuba por non teren o medicamento que precisaban ou por non lles chegar a tempo. O informe presentado polo ministro de Estado cubano Bruno Rodríguez, que corresponde só aos danos do bloqueo de 2020,  ten 60 páxinas de feitos contrastados, sen un só adxectivo: gastos a maiores, cousas que non chegaron porque tiñan algún compoñente estadounidense -desde un avión até un respirador destinado a unha sala de terapia intensiva-, nomes de empresas que se negaron a fornecerlle ao país tecnoloxías, materias primas, reactivos, medios de diagnóstico, medicamentos, recursos, equipos e pezas de reposto necesarios no sistema de saúde pública.  Todo iso no medio dunha pandemia mundial.

Se unha imaxe chegou ao corazón de Cuba, foi a de George Floyd asfixiándose no chan mentres o policía non levantaba o xeonllo do seu pescozo, a pesar dos salaios da vítima dicindo que non podía respirar. O vídeo deu a volta ao mundo e desencadeou a maior protesta antirracista en Estados Unidos desde os tempos da loita polos dereitos civís dos anos sesenta.

E esa sensación de impotencia de moitos estadounidenses ante o que consideran, con razón, unha sistemática actuación abusiva do poder? No caso dos 8 minutos e 46 segundos de agonía de Floyd, foi clave a existencia dun vídeo que gravou toda a escena, pero a pregunta que segue no aire, mesmo despois da condena ao policía asasino, é cantas persoas morreron ou sufriron en silencio simplemente por non haber cámara cando o sistema as afogaba.

O xeonllo que asfixia está sempre aí, invisibel, sobre o pescozo de alguén. Pasa co bloqueo, esa andrómena. A moitos hailles parecer unha neitegada. Non a quen se atopa nunha sala de terapia intensiva en Cuba, ten un fillo malo u pasa seis horas nunha cola para comprar un alimento que antes das 242 sancións a maiores de Donald Trump e antes de a pandemia facerse crítica, podía ter de man sen tanto esforzo.

Rodney Hunter, representante de Joseph Biden na ONU, levou o cinismo até o extremo de asegurar  que o bloqueo é unha bendición para o pobo de Cuba e que as sancións son un recurso legal, unha forma lexítima de lograr obxectivos de política exterior. De milagre non engadiu que o bloqueo é un pretexto do goberno cubano, como repiten de memoria outros funcionarios de Washington. É coma se o policía que matou a George Floyd dixese que o seu xeonllo no pescozo era un pretexto da vítima para asfixiarse.

Resultan máis que xustificadas as escenas de alegría en Cuba cando na sede a ONU en Nova York o mundo dixo non, por enésima vez, ao bloqueo de Estados Unidos.  O número humillante de 184 países a prol da resolución cubana  -con só dous en contra (Estados Unidos e Israel) e 3 abstencións (Colombia, Brasil e Ucraína)-  coincidiu con outra noticia, se cadra máis esperanzadora: científicos cubanos lograron levar a termo as dúas primeiras vacinas latinoamericanas. Unha delas, Abdala, ten unha taxa de eficacia do 92,28%.  A felicidade en casa do pobre, ás veces dá para máis.

Tradución a Galego de Áurea Esmelle, da Redación de Terra Sen Amos.

Axencias – Terra Sen Amos

A inxente presión política do goberno de Washington por crebar o consolidado voto latinoamericano contra o bloqueo na ONU por 29 anos, non deu máis resultado na xornada do dia 23 que dúas abstencións, o que significa que a posición continental é pro-cubana e defensora do soberano dereito a safar o cerco asfixiante exercido polo veciño do norte dende hai máis de 60 anos contra a illa.  O feito de os EUA poder presentar o único voto a prol do estado máis beneficiado polo seu creto militar no Oriente Próximo, e as abstencións de Ivan Duque e Jair Bolsonaro, dúas presidencias en equilibrio inestábel e manifestamente represoras, representa fracaso e marxinación. O voto do bloque europeo foi tamén para Cuba, coa abstención marxinal  de Ucraína.

Bruno Rodríguez Parrilla, ministro de Estado de Cuba, recordou no debate que precede a votación, que o Bloqueo é unha violación sistemática, masiva e flagrante dos dereitos humanos do pobo de Cuba e un acto de xenocidio segundo a letra da Convención de Xenebra de 1948. “É de feito unha guerra económica exercida (polos EUA) contra un cativo país xa afectado pola recesión e a crise económica global provocadas pola pandemia”. Rodríguez Parrilla preguntou a Asemblea da ONU cal sería a resposta doutros países, incluso dos estados ricos,  se os EUA lles aplicasen un estado de sitio semellante ao que veñen impondo a Cuba por máis de seis décadas. 

Das intervencións na Asemblea da ONU, despréndese que do discurso  democrático defendido polos EUA como modelo durante o comezo da Guerra Fría, queda só o recordo de 47 invasións, golpes armados, pronunciamentos ou subornos das xudicaturas. A pregunta de onde fica a defensa da democracia nos actos dos herdeiros de Jefferson ten a cada unha resposta máis semellante a sentencia de Samin Nair: “O goberno dos Estados Unidos son o principal atranco para a democracia no planeta”.

Máis de 50 paises realizaron actos públicos de protesta desde o dia 20 ao 23 coincidindo coa Asemblea da ONU contra o cerco do goberno de Washington a Cuba. No día da votación, na Farola de Urzáiz en Vigo, unha concentración convocada  pola  Asociación de Amizade Galego -Cubana  Francisco Villamil contra o Bloqueo coñeceu o pronunciamento da Asemblea da ONU a prol de Cuba, na voz de Luisa Cuevas Raposo, que actuou como presentadora do acto en nome da Asociación. Erea del Rio Iglesias, presidenta da Francisco Villamil, leu o manifesto compartido co Movemento Estatal de Solidariedade con Cuba MESC, diante da asemblea a ceo aberto na que estaban representadas todas as instancias asinantes do texto: Agora Galiza-Unidade Popular, Anova –Irmandade Nacionalista, Asemblea Republicana de Vigo, Asociación Galego Bolivariana Hugo Chávez, Asociación Viguesa Pola Memoria Histórica do 36, Ateneo de Moaña, Bloque Nacionalista  Galego, Causa Galiza, Central Unitaria de Traballadoras  CUT, Confederacion Intersindical Galega  CIG, Esquerda Unida, Mar de Lumes, Partido Comunista de Galicia PCG, Partido Comunista dos Traballadores da Galiza  PCTG, Partido Comunista do Povo Galego   PCPG, Sindicato Ferroviario-Confederacion Intersindical e Xuventude Comunista.  Durante a manifestación, coreáronse lemas contra o Bloqueo e a prol da soberanía do Estado socialista de Cuba.

Hoxe 23 de xuño, quarta féria, na Farola de Urzáiz en Vigo, celebrarase unha concentración convocada  pola  Asociación de Amizade Galego -Cubana  Francisco Villamil contra o Bloqueo a Cuba. Esta concentración será simultánea a outras que se realizaran noutros lugares do Estado, seguindo a iniciativa do MESC ( Movemento Estatal de Solidariedade con Cuba) e conta co respaldo de Agora Galiza-Unidade Popular, Anova –Irmandade Nacionalista, Asemblea Republicana de Vigo, Asociación Galego Bolivariana Hugo Chávez, Asociación Viguesa Pola Memoria Histórica do 36, Ateneo de Moaña, Bloque Nacionalista  Galego, Causa Galiza, Central Unitaria de Traballadoras  CUT, Confederacion Intersindical Galega  CIG, Esquerda Unida, Mar de Lumes, Partido Comunista de Galicia PCG, Partido Comunista dos Traballadores da Galiza  PCTG, Partido Comunista do Povo Galego   PCPG, Sindicato Ferroviario-Confederacion Intersindical e Xuventude Comunista. Dende a Francisco Villamil animámovos a participar nela. Adxuntamos a DECLARACIÓN UNITARIA que será lida en todas as concentracións:

Cuba presenta 23 de xuño, perante a Asemblea Xeral das Nacións Unidas, a Resolución titulada Necesidade de pór fin ao bloqueo económico, comercial e financieiro imposto polos Estados Unidos de América contra Cuba. Trátase dun rigoroso informe que denuncia  as consecuencias da política agresiva dos EEUU ao pobo cubano e que esixe a súa eliminación. Desde o 1992, Cuba recibe o abrumador apoio da comunidade internacional. En 2019 só EEUU, Brasil e o Estado de Israel votaron en contra, unidos as abstencións de Colombia e Ucraína.

Pola súa banda, son numerosas as organizacións sociais, sindicais, políticas, culturais, humanitarias, relixiosas e solidarias de todo o mundo, mesmo dos propios EEUU, que manifestan seu apoio a Cuba e condenan esta política xenocida do goberno norteamericano. Igualmente, institucións públicas galegas expresaron a súa oposición e a solicitude da eliminación do bloqueo a Cuba.

O bloqueo constitúe unha violación masiva, flagrante e sistemática dos dereitos humanos de todas as cubanas e cubanos. Tanto polo seu infame propósito, como pola trama política, legal e administrativa na que se sustenta, estas sancións merecen a cualificación de acto de xenocidio, segundo a Convención para a Prevención e Sanción do Delito de Xenocidio de 1948, e como un acto de guerra económica, conforme o estabelecido na Conferencia Naval de Londres de 1909.

Esta política criminal por parte dos EEUU que Cuba padece hai máis de seis décadas, ten provocado múltiples danos e prexuízos, cuantificados por un valor de máis de 933.678 millóns de dólares, segundo precisaron as autoridades cubanas.

O anterior presidente de EEUU, Donald Trump, activou o Título III e IV da Lei Helms Burton, amais de un total de 242 medidas de endurecemento do bloqueo durante a pandemia da COVID19. Trátase de medidas e ameazas de sanción que afectan non só ás empresas e cidadáns norteamericanos, senón tamén a terceiros países, extendendo o efecto do bloqueo de xeito extraterritorial.

Un bloqueo naval a barcos petroleiros, as sancións millonarias a entidades financeiras e empresas que traballen coa Illa; a prohibición de comerciar con maquinarias e equipos que conteñan máis do 10% de compoñentes estadounidenses; o efecto intimidatorio cara a empresas con mentes de investir na Illa; os sobrecustos para Cuba polo feito de comprar en mercados máis afastados;a imposibilidade de adquirir equipamentos ou produtos que son exclusivamente producidos polos EEUU en esferas tan sensíbeis como a saúde ou a investigación científica; a imposibilidade de vender os produtos cubanos de biotecnoloxía ou vacinas ao pobo norteamericano; a prohibición das viaxes dos turistas de EEUU á Illa asi como a redución de voos e remesas económicas ás familias cubanas, son só alguns exemplos do bloqueo, aínda que medios de comunicación dominantes procuren ocultar e minimizar os seus efectos sobre a poboación ou incluso xustificar a súa imposición. E o actual presidente de EEUU Biden non actuóu para acabar con esta política criminal cara todo un pobo, a pesar de terse comprometido durante a súa campaña electoral.

Pola súa banda, o presidente cubano Miguel Diáz-Canel expresou que o bloqueo é o “sistema de sancións económicas máis prolongado e de maior espectro que se teña aplicado xamais contra ningún país” e que é realmente o “principal obstáculo para o desenvolvemento do país”.

Trátase por tanto do principal obstáculo no diferendo histórico entre Cuba e EEUU, e xamais será posíbel unha normalización entre os dous países se continúa esta agresión que pretende influír nos asuntos internos da Illa.

Tanto a Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil coma as entidades que apoian esta declaración, mostramos a nosa solidariedade con Cuba e animamos ao conxunto da sociedade galega a se sumar a esta causa xusta.

Defendemos a soberanía de Cuba para decidir o seu futuro sen inxerencias nin presións de ningún tipo.Por todo isto, sumámonos á campaña internacional que esixe ao goberno dos EEUU presidido por Biden o levantamento do bloqueo a Cuba, e seguiremos loitando até conseguir a súa eliminación.

A SOLIDARIEDADE NON SE PODE BLOQUEAR!

ABAIXO O BLOQUEO!

VIVA CUBA!

Vigo, 23 de xuño de 2021.

Axencias – Terra Sen Amos

O Banco Central de Cuba (BCC) anuncia que recusará temporalmente depósitos en dólares dos EUA en efectivo, unha moeda que ten reducido enormemente o seu valor de uso por mor das limitacións que o bloqueo económico, comercial e financeiro, impón ilegalmente. As posibilidades de Cuba depositar en bancos internacionais os billetes de dólares estadounidenses recadados pola Facenda da illa, tense limitado até extremos nunca vistos polas  abusivas medidas de intervención do Bloqueo .

O comunicado do BCC advirte que as institucións bancarias e financeiras de Cuba deterán deica novo aviso a aceptación de depósitos en efectivo da moeda estadounidense o que significa que as persoas naturais e xurídicas cubanas ou estranxeiras, non poderán ingresar , xirar ou  pagar con dólares.

A medida non afecta a operacións realizadas por transferencias nin aos depósitos en efectivo doutras divisas convertíbeis aceptadas en Cuba, que poderán continuar realizándose sen limitación e ppolo tanto tan só se vai aplicar aos ingresos en efectivo sen que cambien as normas para as contas xa existentes na moeda dos EUA..

O BCC explicou que nos últimos catro anos, as intromisións do bloqueo crearon uns atrancos no ámbito financeiro cubano que fan a cada  máis difícil atopar institucións bancarias ou financeiras internacionais dispostas a recibir, converter, tramitar ou procesar os efectivos en moeda estadounidense. De feito, a decisión do Goberno cubano de suprimir hai un ano o gravame do 10% sobre o dólar estadounidense en efectivo, como parte das medidas para enfrontar a pandemia da COVID-19, levou a incremento notábel dos depósitos desta moeda nos bancos cubanos.

A situación  agrávase polo acúmulo de moeda estadounidense en efectivo que chega ao país tralo anuncio de os EUA de prohibir  as remesas en dólares a Cuba. «Unha prohibición explica o BCC-, que forma parte dos intentos de asfixiar a economía cubana e deprimir o nivel de vida da poboación, foise e que comezou coa imposición 6 de setembro de 2019, dun límite permitido de mil dólares trimestrais ás remesas familiares desde EUA cara a Cuba, e a prohibición das remesas non familiares.

Tres de xuño de 2020 o ministerio de Estado (asuntos exteriores) dos EUA sumou a empresa FINCIMEX na lista de entidades cubanas restrinxidas, creada en 2017 para impedir a toda persoa natural ou xurídica suxeita á xurisdición estadounidense, se relacionar con elas.

A seguir, 28 de setembro de 2020, incorporaron a lista de entidades cubanas restrinxidas, a compañía American International Services, coñecida tamén como AIS. Non por iso deixou o Departamento do Tesouro dos EUA, en 23 de outubro de 2020, de impedir o envío de remesas  a entidades cubanas restrinxidas polo Departamento de Estado.

Por causa destas medidas, 27 de novembro de 2020 quedaron cortados os envíos de remesas a Cuba desde os EUA a través das institucións financeiras designadas polo Goberno cubano.

O 11 de xaneiro de 2021, o Departamento de Estado incluíu Cuba na lista de estados patrocinadores do terrorismo, resolución calumniosa que procura a reticencia de institucións financeiras e comerciais de todo o mundo a se relacionar con entidades cubanas.

Nesas circunstancias, o BCC, buscando a defensa da economía nacional, viuse na obriga de suspender temporalmente a aceptación de depósitos en efectivo de dólares de Estados Unidos. A duración da medida dependerá da eliminación das restricións que impiden a Cuba o normal funcionamento dos procedementos de exportación da moeda estadounidense.