The New York Times – TSA

A organización solidaria estadounidense The People’s Forum (TPF ) inseriu domingo 2 no diario The New York Times, un cartáz titulado Pola reconstrución de Cuba: chamada urxente  para o presidente Biden” O anuncio require ao titular da Casa Branca que poña fin ao bloqueo no que veñen termando dende 1961 doce presidentes nun espectáculo ininterrompido de crueldade, un verdadeiro aldraxe aos dereitos humanos de parte do pais máis armado do planeta e dotado de influencia económica excepcional, contra unha illa menor ca o veciño Estado da Florida e carente de recursos. Nun texto que está a ser reproducido por diarios e noticiarios dos 50 Estados, TPF denuncia o castigo multiplicado contra a illa durante a presidencia de Trump,  agravado polo paso do furacán Ian, por riba de o bloqueo impedir mantementos básicos nos servizos e importación de medicamentos e víveres.

O momento crítico do ciclón na súa deriva polo Caribe, foi caer sobre o occidente de Cuba, co agravamento de sistemas previamente danados polo ilegal cerco. A TPF di que Cuba precisa reparar instalacións e servizos completamente destruídos ou gravemente danados e que iso só será posíbel se os EUA restitúen a illa o seu dereito a comprar materiais e repostos. A organización prevé o empeño da presidencia dos EUA en competir cos seus antecesores en crueldade no bloqueo e para iso precisa que débese respectar o dereito da illa “cando menos nun tempo excepcional de seis meses”.

“Malia a ben coñecida disposición de Cuba para afrontar  desastres naturais, o dano deste furacán foi inmenso –explica o texto da TPF- na provincia occidental de Pinar del Río, famosa pola súa produción de tabaco, máis de 5.000 leiras foron destruídas; en vilas coma San Luís, os danos afectaron ao 80% das casas”.

O feito de Trump incluir Cuba na lista de patrocinadores do terrorismo, tomando como pretexto o ofrecemento do goberno socialista para o poder colombiano dispor da illa para as conversas de paz coa guerrilla, o texto do anuncio insta a cesar esta operación de castigo plenamente artificial para poder o goberno socialista recibir do resto do mundo materiais precisos para a reconstrución.  O chamamento recorda que o castigo do cerco imposto polo goberno de Washington é unha barreira para o mundo non poder axudar ao pobo de Cuba. “Son políticas obsoletas da Guerra Fría as que impiden ao mundo axudar ao pobo cubano a poder reconstruír seus fogares, reparar a rede eléctrica, dispor de auga limpa e acceso a alimentos”.

A organización norteamericana que publica o chamamento insiste na emerxencia e excepcionalidade da suspensión do bloqueo e cualifica a Cuba de veciño ao que todo o mundo quer axudar.

Versión en Galego de Áurea Carvalho.

TSA – Axencias

Casas volteadas, teitos pendurados encol de restos doutras vivendas arrincadas de cachón,  postes da luz a ras das estradas, augas empozadas sobre viais. O paso de cabalo dos ventos de furacán de Ian, con 250 quilómetros hora, trocaron os límites das paisaxes humanizadas na zona occidental de Cuba, empeñados en Pinar del Rio. Os presidentes de Venezuela e Mexico adiantaron o seu propósito de axudar a superar os danos sobre outra serie de contactos e demandas de información de todo o mundo sobre as pegadas do furacán. “Todo o apoio e solidariedade de Venezuela para o pobo de Cuba e o presidente Diaz Canel, fronte estragos e danos do meteoro Ian”, manifestou o presidente Maduro. A ONU ofreceu intervir na medida dunhas forzas que prevé escasas e demanda información detallada de danos.

Directivos da Empresa Eléctrica informaron na madrugada da Quarta que o 72%  do servizo eléctrico fora recuperado; o curso escolar poderá recomezar na Segunda dia 3; a normalización do transporte marítimo demorará debido aos danos rexistrados no porto de Batabanó. Nas 72  horas do paso de Ian, os encoros do país acumularon 30 % da media histórica do mes.

TSA  – Axencias cubanas

No referendo do Código de Familia de Cuba, a participación foi de 6.251.186 votantes, un 74,01% do censo; os votos a prol foron 3.936.790 o que representa un 66.87% dos emitidos; o 33,13% votou non. O 94% dos votos depositados foron considerados válidos. A nova Lei foi referendada na Segunda 26 polos presidentes do Goberno e da Asemblea como código necesario de inclusión, de dereitos e oportunidades e xustiza social; de esperanza e protección para todas as persoas en situación de agravio comparativo ou acredoras de compensación, atención ou resarcimento dentro da familia. Ao se converter en Lei, logo dun impecábel proceso de debate intenso e aberto e de consulta, foi definida como lexislación da esperanza para desterrar as práticas discriminatorias e dar normalidade a eleccións de convivencia que non por seren diferentes carecerán de dereito e liberdade. Afecto e respecto da dignidade guiarán en todo caso as escollas protexidas.

O presidente Diaz Canel dixo que o proceso era unha vitoria da nación e que infundía forzas para enfrontar un ciclón, alegoría da tormenta tropical medrando para furacán na beira de Pinar del Rio. Esteban Lazo,  presidente da Asemblea Nacional do Poder Popular, asegurou que entre todos os textos legais que en moitos anos pasaran pola súa mesa, o Código de Familia era un feito maior de xustiza popular e unha vitoria para a patria e o socialismo.

 Recordou Diaz Canel que o referendo da nova Lei sucedeu en orde e igualdade nunha nación cercada, axexada por atrancos de toda clase e baixo a teimosa metralla dunha guerra mediática alimentada polos dólares de excepción do bloqueo. “A guerra non convencional contou con recursos millonarios para espallar opinións adversas e inducir un voto negativo; mais fracasaron fronte a vontade expresada no voto da maioría”.

Claudia Folgueira – TSA Bogotá

Gustavo Petro presidente de Colombia sumou xoves 22 a súa voz ás dos que están a pedir ao Goberno dos EUA a retirada sen condicións de Cuba da Lista de Países Promotores do Terrorismo, cualificación arbitraria, unilateral e ilegal que está a entorpecer o comercio, as relacións económicas, as viaxes e os intercambios voluntarios da illa co resto do mundo.  Cuba saíra da lista de países condenados por Washington depois de o presidente Obama anular a inclusión decretada en 1982 por Ronald Reagan que transixira as chantaxes das bandas da Contra en Florida. En xaneiro de 2021, faltando catro días para deixar a Casa Branca, Donald Trump decidiu subir outravolta a Cuba no índice de países terroristas. Seu sucesor Biden, pronunciara en campaña palabras contra este criminal sobre-bloqueo de Cuba, mais unha vez  na presidencia, asegurou cinicamente que estaba a estudar o caso.

A protesta do xefe de Estado colombiano chega ao pé dunha carta asinada por 80 congresistas colombianos, especialmente do Pacto Histórico, na que reclaman ao governo dos EUA retirar Cuba desa relación infame e inxusta de paises presuntamente  aliados do terror. A misiva leva data do 21 de setembro e ten como destinatárias a vicepresidenta de Estados Unidos, Kamala Harris, a Nancy Pelosi, presidenta da Cámara de Representantes e a Csaba Korösi, que preside a Asemblea Xeral das Nacións Unidas.

O presidente de Colombia entende que manter Cuba neste status de país promotor do terrorismo é “unha inxustiza internacional” e recorda que na altura de comezar os diálogos de paz entre o ELN e o goberno Santos, Cuba ofreceuse “de moi boa vontade” a servir de sede das negociacións para as que estableceu uns protocolos de actuación que tiveron o respaldo de as partes interesadas entre  as que estaba a propia administración dos EUA. Petro resume así o arbitrario proceso contra Cuba:  “Cando a seguir o goberno de Duque decidiu romper o proceso de paz iniiciado por Santos, fóronlle cobrar a Cuba, en tempos do goberno de Donald Trump, o feito de se ofrecer coma sede das negociacións de paz e acusárona de terrorista”.

 “Nós reabrimos esas negociacións, reiniciamos os protocolos e nesta tesitura solicito da administración de Joe Biden que retire a Cuba desa listaxe para que cese esta inxustiza internacional –dixo Petro- porque un país que foi garante dos acordos de paz non pode ser alcumado de patrocinador do terrorismo polo goberno dos EUA”.

Os congresistas engaden na súa carta que Cuba acreditou ser un Estado amigo do pobo colombiano coa súa contribución ao proceso da paz e en diversos campos do progreso social como o da saúde e a educación e recordan que Miguel Díaz Canel, presidente de Cuba, ratificou a vontade de seguir traballando pola paz, coa oferta de facer da illa sede alterna das conversas de paz co ELN ás que pode aportar a súa experiencia como garante do acordo entre a guerrilla das FARC e o goberno de Juan Manuel Santos.

Engadiron a continuación que ser parte da lista negra de Estados Unidos “é un ostracismo inaceitábel que non só atenta contra os dereitos humanos do pobo cubano, senón que ameaza, ao mesmo tempo, as aspiracións de paz no noso país”.O chanceler cubano, Bruno Rodríguez Parrilla agradeceu a iniciativa colombiana e ratificou seu compromiso coa paz en Colombia.

Tradución ao Galego de Olga Sober.

Lázaro Oramas – Cubadebate

As avarías da rede eléctrica de Cuba e os cortes de luz, son novas de primeira na prensa  internacional. A súa causa é evidente e obxectiva: a precariedade tecnolóxica das centrais eléctricas dun país sen divisas e baixo o bloqueo dos EUA. Mais só lemos que é a expresión do fracaso do comunismo, ou do que chaman Estado falido. Porén en Porto Rico, co servizo eléctrico privatizado, os apagamentos son constantes.  Será culpa do comunismo? Grupos de persoas saen protestar en Cuba, desesperadas polos cortes de luz, e outros afirman que son protestas populares contra o goberno e que se saen ás rúas é para reclamar liberdade. Pola contra, en Porto Rico, a policía dispara a cara de can gases lacrimóxenos contra as protestas polos apagamentos e bate nos xornalistas,  mais os medios nunca usan termos nin parecidos a réxime, represión, liberdade ou Estado fracasado.

En tempo de inflación, en Cuba non subira o prezo da luz; en Porto Rico a suba foi de 60%; en Colombia, país petroleiro e con grandes investimentos estranxeiros, hai aínda medio millón de vivendas sen electricidade; a electrificación en Cuba, pola contra, segundo datos do Banco Mundial, é próxima ao 100%.

A retórica do “Estado fracasado” que desta aplican a Cuba, vai sempre unida á petición -directa ou de esguello- dunha intervención humanitaria de parte dos EUA. É o obxectivo que completa sentenza: Washington aperta o bloqueo ao máximo, para provocar estalidos sociais, revoltas e emigración descontrolada; a seguir, o imperio preséntase como a man salvadora ante a crise que eles provocaran. O resto, é sabido. A de Libia, que pasou, de ser o país con maior índice de desenvolvemento humano en África, a converterse –este si- nun verdadeiro estado fracasado, con dous gobernos en guerra civil interminábel; ou a de Siria, onde EUA, logo de inzar unha guerra civil de dez anos, segue a roubar aínda hoxe o petróleo do país, a razón de 66 mil barrís diarios. Os medios non reparan nestes feitos.

Proclamada a independencia dos EUA, o Goberno levou a cabo 400 intervencións militares; promoveu 350 golpes de Estado dende 1982, 150 deles con éxito. Xullo pasado, John Bolton,  asesor de Seguridade Nacional do goberno Trump, confesaba con rexouba a súa participación directa en varios golpes de Estado. Trasnadas antidemocráticas da Casa Branca que a prensa libre comenta con humor.

O bloqueo dos EUA acabou co 99% dos ingresos petroleiros de Venezuela, con consecuencias sociais, igual que para Cuba, catastróficas. Con todo, para este ano prevese que a economía venezolana medre non menos do 10%. O cerco político, económico e mediático contra Caracas, fracasou. Queren unha proba? O diario El  País, que non hai moito recoñecía Juan Guaidó coma presidente interino de Venezuela apoiado por máis de 50 países e que agora degrádao a candidato opositor. Pero as feridas da guerra económica contra o pobo de Venezuela tardarán en sandar. Os culpábeis están na hemeroteca: os gobernos, partidos políticos e xornalistas que recoñeceran un espantallo golpista imposto por Donald Trump.

A vicepresidenta de Arxentina, Cristina Fernández, sofre arestora unha persecución xudicial que tenta impedir a súa candidatura ás eleccións vindeiras. Algo que recorda ao sufrido en Brasil por Lula. Non hai proba contra ela, pero quen ditan sentenza son os medios para os que non rexe a presunción de inocencia. Patricia Janiot, xornalista de Univisión, dicía que os actos de apoio popular a Cristina son insólitos,  pois non existen probas da súa inocencia. Lembra alguén se Patricia Janiot denunciara, anos atrás, o asasinato dos seus colegas profesionais en México ou Colombia? Non. Mais desta si, porque en ambos os países hai gobernantes progresistas que non son do seu agrado.

Xustiza aínda. Recén condenaron en Israel ao palestino Mohamed al Halabi, director para Gaza da ONG World Vision a doce anos , por un suposto desvío de diñeiro á organización Hamas. A ONG, con sede en Nova York, así como o seu patrón, o Goberno de Australia, realizaron senllas auditorías sen que atopasen operación irregular ningunha. Hai un ano, a cooperante española Juana Ruiz foi condenada a 13 meses de prisión polo mesmo motivo. Estamos a falar de Israel. Impune, libre de condenas e de comentarios na prensa.

Por certo, a comezos de agosto, novos bombardeos de Israel sobre Gaza mataron 48 persoas, 17 delas cativos. Acontece en Palestina, símbolo e cifra do mundo no que vivimos, onde cada mísil deitado custa 100 mil dólares, dispárase desde un avión valorado en 20 millóns e custa 6 mil dólares a hora de voo para acabar coa vida de persoas que, alá abaixo, viven con menos dun dólar ao día.

Tradución ao Galego de Lina Sobral.