A Xustiza norteamericana sométese ao interese imperial no caso dos Cinco
FABIO MARCELLI (Roma,1956) é primeiro investigador no Instituto de Estudios Xurídicos Internacionais do Consello Nacional de Investigacións de Roma. Vicesecretario da Asociación Internacional de Xuristas Demócratas, membro do Consello de administración da Asociación Europea dos Xuristas para a Democracia e os Dereitos Humanos no Mundo e presidente do Centro de Investigación e Elaboración para a Democracia (CRED).
Marcelli é coñecido polas súas intervencións en todo o mundo (Israel, Estado Unidos, Turquía) a prol dos dereitos básicos das persoas. Marcelli expresa en voz ben alta, en todos os foros internacionais, a necesidade de facer xustiza aos Cinco.
O entrevistador M.L. GONZÁLEZ é membro da Plataforma Canaria de Solidariedade cos Pobos.
M.L. GONZÁLEZ- Cal é a súa visión do Caso dos Cinco?
FABIO MARCELLI- Compre resaltar que neste caso se dá unha violación flagrante, por parte das autoridades estadounidenses, da obriga que teñen os Gobernos de cooperar contra o terrorismo. Pero é que, ademais, houbo e segue habendo varias violacións dos dereitos humanos dos Cinco e dos seus familiares, tal como subliñou o Grupo de Traballo sobre detencións arbitrarias de Nacións Unidas. A Fiscalía estadounidense non puido probar ningún dos cargos polos que se ditaron gravísimas penas contra os Cinco.
M.L. GONZÁLEZ- Unha instancia da ONU e un panel de tres xuíces do Onceno Circuito de Atlanta declararon ilegais as súas detencións e nulos o xuízo e as sentenzas contra eles.
FABIO MARCELLI- Neste punto creo necesario sinalar que, aínda que non se dea unha translación inmediata dos feitos ao terreo do real, as consecuencias deste caso, para a administración de Xustiza estadounidenses, son extremadamente negativas. O proceso seguido contra Ramón Labañino, Fernando González, Antonio Guerrero, Gerardo Hernández e René González é un xuízo político e á vista do dereito e da xustiza, non constitúe outra cousa que unha farsa dantesca.
M.L. GONZÁLEZ -Existen precedentes noutros pronunciamentos da ustiza norteamericana?
FABIO MARCELLI -Nos casos de Sacco e Vanzetti, Ethel e Julius Rosenberg ou Mumia Abu-Jamal) a Xustiza foi posta ao servizo da política, converteuse no seu instrumento e iso significa que a xustiza, como tal, negouse a si mesma, ao seu espírito e aos fins que debe cumprir. Hai que defender a Xustiza por enriba de calquera interese particular ou político. No caso dos Cinco, as circunstancias que concorren son aínda máis graves, porque resulta evidente a instrumentalización política deste xuízo en beneficio da comunidade de exiliados cubanos de Miami, casualmente grandes electores de Bush.
M.L. GONZÁLEZ -Fálenos do caso concreto de Gerardo Hernández. Segundo o avogado Weinglass é o máis doado de resolver xudicialmente, pero, malia iso é sobre o que pesan maiores penas (dúas cadeas perpetuas).
FABIO MARCELLI -Este é o aspecto máis político de todos. Os xuíces e a Fiscalía de Estados Unidos quixeron involucrar a Gerardo no derrubamento (feito por Cuba, baseándose na violación continuada do seu espazo aéreo e despois de lanzar varias advertencias sobre iso) dos avións da organización “Hermanos al Rescate” cando é evidente que a decisión foi tomada autonomamente polo goberno cubano e que foi conforme o dereito internacional. En xuño os xuíces de Atlanta dividíronse ao respecto e a xuíza Kravitch emitiu unha opinión individual na cal absolve a Gerardo de calquera acusación.Outro aspecto escandaloso do caso de Gerardo é que terían que revisar a pena por espionaxe que pesa sobre el e que, como no caso dos seus outros compañeiros, tamén é excesiva. Lonxe disto, os xuíces afirman textualmente que “… en definitiva xa ten unha cadea perpetua e que nunca podería pagar dous, así que, polo tanto non vale pena gastar enerxías en revisala”.
M.L. GONZÁLEZ -A antítese do que sucede cos Cinco é o trato dispensado ao terrorista confeso, Luis Posada Carriles, por parte da administración de xustiza estadounidense. ¿Como se sostén que un asasino confeso, con delitos de sangue ás súas costas estea en liberdade mentres os Cinco ou Mumia sigan na cadea ?
FABIO MARCELLI -Esta tamén é a demostración do carácter parcial da xustiza penal en Estados Unidos. O Goberno estadounidense recusou o pedido de extradición presentado por Cuba e Venezuela, co que novamente están a incumprir o deber que teñen de cooperar contra o terrorismo.
M.L. GONZÁLEZ -Tras o fallo do Tribunal de Apelacións de Atlanta, o seguinte paso é o recurso ante o Tribunal Supremo de EEUU.
FABIO MARCELLI -A corte suprema é a máxima xurisdición estadounidense, pero non por iso cabe esperar algo distinto dela. O xuízo contra os Cinco non ten nada que ver co legal, ten que ver coa política e iso é o que vai determinar a decisión. En canto aos tribunais internacionais, non existen moitas posibilidades de acodirmos a eles. A política de EE.UU é extremadamente renuente á xustiza internacional. Porén, o que si pode facer o Goberno de Cuba é pedir unha opinión consultiva ao Tribunal Internacionalñ de Xustiza a través da Asemblea Xeral de Nacións Unidas, a cal, por certo, pronúnciase cada ano e cada vez en maior número a favor do fin do bloqueo dos EE.UU contra Cuba, outra das cuestións polas que o Goberno estadounidense debería responder ante a opinión pública mundial.
M.L. GONZÁLEZ -Existen preto de 300 asociacións e comités por os Cinco en máis de cen países do mundo, que se pode facer dende esas plataformas para lograr a liberación dos Cinco?
FABIO MARCELLI -Que salienten as implicacións internacionais deste xuízo, así como os seus aspectos xuridicamente escandalosos. Aínda existe un enorme descoñecemento sobre este caso, sobre as claves e as circunstancias que o rodean. O caso dos Cinco debe ser coñecido en toda a súa dimensión, da mesma forma en que debe saberse que a política de Estados Unidos é unha política imperialista que subordina a xustiza e o dereito ao interese por manter a súa posición de dominio mundial. Facendo unha proxección de futuro, a mesma sociedade civil estadounidense podería darse conta disto e obrar para afirmar a xustiza e o dereito.
