Axencias – Terra Sen Amos

É estratéxico para Cuba producir alimentos que aforren víveres importados anualmente por valor de 1.800 millóns de Euros. Manuel Marrero Cruz, primeiro ministro, dixo que as leiras inter-urbanas eran  a maneira máis económica de producir alimentos, cun mínimo de transporte e combustibel, que as veces nin son precisos pola proximidade do mercado; non require adubos importados nin insecticidas pois cada cavada debe dispor da súa reserva de orgánicos. Por riba, garante emprego a mocidade e contribúe a mellorar o manexo da auga e o reciclaje de nutrintes; recupera terras a barbeito e produce as sementes que demanda, entre outras vantaxes. “Unha alternativa realista e sostíbel –dixo-, referencia do que temos que facer para atinxir soberanía alimentaria”.

Os bós resultados do plano de autonomia alimentar foron recordados no  XXXII aniversario do Programa de Agricultura Urbana, Suburbana y  Familiar. Todo comezara durante a visita de Raúl Castro a unha experiencia de cultivo de hortarizas en agros adubados con materia orgánica en Hortifar, entidade pertencente á Unión Agropecuaria Militar. Raúl recomendou estudar e promover o método de cultivo. De a pouco,  aquel sistemas de leiras pasou a ser parte da contorna en calquera recanto de Cuba.

 
Manuel Marrero ldixo que a partir dos espléndidos resultados da primeira fase, Raúl, dende a presidencia do Goberno, lanzou un novo programa para incrementar a escala deses cultivos aos arrabaldos das cidades, que na súa gran maioría permanecían improductivos. “Nacera 8 de abril de 2009,  en Camagüey, nun radio de dez quilómetros desde o centro da capital provincial, co nome de agricultura suburbana, que foi integrada nas xa consolidadas agriculturas urbana e familiar” dixo Marrero que recordou a seguir a Adolfo Rodríguez (Adolfito), quen con paixón e capacidade asumiu a tarefa, prácticamente até o último alento. “Ao seu empeño debemos en boa medida o alcanzado. Serva este evento para honrarmos súa memoria”.

O xefe de gabinete, dixo que o plano agrícola interurbano dera resultados positivos e importantes aforros á economía do país, ao contribuír á disminución de importaciones .” Nun intre no que o Goberno dos EUA aumenta o bloqueo, cobra moita máis importancia este proxecto dirixido á produción de alimentos para o pobo, algo que non é simplemente unha prioridade máis pois constitúe un asunto vital para a seguridade nacional, que é igual a preservar a nosa independencia e soberanía”. Recordou tamén Marrero Cruz que o pobo de Cuba herdara como tradición alimentaria unha dieta composta por catro produtos básicos: arroz, feixón, as distintas variedades de tubérculos e froitos que se sirven cociñados co nome de vianda, e proteína, á que compría engadir  verduras.  Dos catro elementos, só un era xa plenamente de orixe cubano. a vianda mentres mantense a importación do arroz, e en menor medida a dos feixóns e cárnicos. “Propuxéramos garantir 30 libras mensuais de vianda e hortarizas a cada compatriota, e delas atinximos 20 en 2019. Chegaremos a esa meta nun menor tempo se continuamos incrementando as áreas produtivas, dende o eido, a horta, os organopónicos xigantes e a agricultura suburbana, até os grandes polos produtivos”.