Terra Sen Amos – Redación

Entre 2017 e a primeira semana de 2021, o goberno de Washington multiplicou as medidas de Bloqueo contra Cuba, co propósito  declarado de incitar a revolta da illa contra o seu propio goberno. A infame campaña causa perdas por máis de 5.000 millóns de dólares. Recordaba onte o chanceler de Cuba, Bruno Rodríguez Parrilla, que as 240 medidas procuraban borrar o pouco que se adiantara na normalización de relacións bilaterais, iniciada por Obama, ao tempo que intensificaba difamación e aldraxes divulgados a cotío pola megafonía imperial na que meteran máis de 50 millóns de dólares. O ramo desta desigual guerra sería a inclusión de Cuba na lista de estados promotores do terrorismo, nas horas finais de Trump na Casa Branca, mentres o Congreso dos EUA prepara  seu procesamento por intento de golpe de estado.

2017

    8 de xuño. A Oficina de Control de Activos Estranxeiros do Departamento do Tesouro (OFAC) sancionou á compañía American Fonda Finance Corporation, por un valor de 87. 255 $ por 13 acordos de arrendamento de autos entre a embaixada de Cuba no Canadá e un concesionario de Fonda en Ottawa.

    16 de xuño. Trump derroga os acordos de Obama con Cuba.

    26 de xuño. A OFAC sanciona a compañía estadounidense American Internacional Group por un valor de 148 698 $ por prover de cobertura de seguro a varios envíos de mercadorías cara a ou desde Cuba.

    3 de outubro. Expulsión de 15 funcionarios da Embaixada de Cuba en Washington.

    8 de setembro. Donald Trump estende por un ano a aplicación das sancións económicas baixo o marco establecido na Lei de Comercio co Inimigo.

    26 de setembro. A OFAC prohibe unha doazón a unha ONG  en Cuba por o barco que transportaba a carga pertencer á compañía estadounidense Norwegian Cruise Line Holdings Ltd.

    29 de setembro. Suspensión da emisión de visas no consulado dos EUA na Habana.

    8 de novembro. O Departamento de Estado anuncia a creación da Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, na que inclúe 179 empresas cubanas coas que sancionarán transaccións financeiras directas.

   A OFAC elimina as viaxes educativas individuais «pobo a pobo» entre EUA e Cuba.

    O Buró de Industria e Seguridade (BIS) estableceu a denegación de solicitudes de licenzas para artigos de exportación que poidan ser usadas por entidades e sub-entidades na Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas.

    17 de novembro. A OFAC sanciona por 291 825 $ á compañía belga bcc Corporate s.a, por vender tarxetas de crédito que foran utilizadas para realizar compras en Cuba.

2018

    22 de febreiro.  Proclama Presidencial para estender o estado de Emerxencia Nacional até 2019 e regular o movemento e o fondeo das embarcacións que, dentro das súas augas territoriais, vaian viaxar ou pretendan viaxar a Cuba.

    10 de setembro. Trump estende por un ano a aplicación das sancións económicas a Cuba baixo o marco legal establecido na Lei de Comercio co Inimigo.

    5 de outubro. A OFAC impuxo unha sanción de 5. 263 .171 $ á entidade bancaria j.p. Morgan Chase por realizar transaccións e prestar servizos non autorizados a clientes incluídos na Lista de Persoas Especialmente Designadas e Bloqueadas entre 2008 e 2012.

    15 de novembro. O Departamento de Estado actualizou a Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, a partir da incorporación de 27 novas empresas, para un total de 206.

    19 de novembro. A entidade bancario-financeira Société Générale s.a., con sede en Francia, acordou un pago total de 1.340. 231. 916,05 $ á OFAC por procesar 796 transaccións con Cuba.

2019

    16 de xaneiro. O Departamento de Estado anuncia a suspensión por 45 días do Título III da Lei Helms-Burton, a partir de febreiro, para, nese prazo, estudar en detalle a opción de aplicar o Capítulo III.

    14 de febreiro. A OFAC sanciona por 5. 512. 564 dólares á empresa AppliChem GmbH, con sede en Alemaña, por 304 presuntas  violacións das Regulacións para o Control de Activos Cubanos.

    11 de marzo. O Departamento de Estado pon ao dia a Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, coa incorporación de cinco novas subentidades (Gaivota Hoteis Cuba, Hoteis Habaguanex, Hoteis Praia Gaivota, Mariñas Gaivota Cuba e Festa Club Adults Only). Con iso suman 211 entidades.

    5 de abril. A OFAC inclúe na súa lista de sancionados a 34 embarcacións propiedades da petroleira venezolana PDVSA, así como a outras dúas compañías estranxeiras (Ballito Shipping Incorporated e ProPer In Management Incorporated), alegando que prestaban servizos a Caracas para o envío de petróleo a Cuba.

    8 de abril. A administración de Trump cancela o acordo asinado en xaneiro entre as Grandes Ligas do Béisbol (MLB) e a federación cubana deste deporte, que permitiría a xogadores da Illa intervir nese nivel deportivo.

    9 de abril. A OFAC sanciona a Standard Chartered Bank, entidade do sector bancario-financeiro con sede en Inglaterra, ante presuntas violacións das Regulacións para o Control de Activos Cubanos.

    11 de abril. A OFAC multa ás compañías inglesas Acteon Group Ltd. e 2h Offshore, polo monto de 227.500 e 213.866 $, respectivamente.

    12 de abril. A OFAC sanciona catro empresas que operaban no sector petroleiro de Venezuela e a nove buques que transportaban petróleo algúns algúns deles, ppresuntamente, a Cuba.

    15 de abril. A OFAC sanciona a UniCredit Bank Austria e á italiana UniCredit Bank SPA.

    17 de abril. O secretario de Estado (ministro de relacións exteriores) Pompeo, anuncia a activación total do Título III da Lei Helms-Burton, a partir do 2 de maio de 2019.

    24 de abril. O Departamento de Estado amplía a Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, mediante a inclusión de cinco novas empresas,o que leva o total a 216.

    4 de xuño. A OFAC anunciou que vai denegar licenzas para as viaxes de transporte de pasaxeiros (cruceiros), as embarcacións recreativas e as aeronaves privadas a Cuba.

    A OFAC establece para os viaxeiros estadounidenses que cheguen a Cuba baixo calquera das 12 categorías, non poidan realizar transaccións financeiras directas con empresas incluídas na Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas.

    13 de xuño.  A OFAC sanciona ás compañías estadounidenses Expedia Group Inc, Hotelbeds usa Inc e Cubasphere Inc. por presuntas violacións das Regulacións para o Control de Activos Cubanos.

    3 de xullo. O Departamento do Tesouro mete a empresa Cubametales na Lista de Nacionais Especialmente Designados (SDN).

    20 de xuño. O Departamento de Estado decreta a inclusión de Cuba  na peor categoría (nivel tres) nun informe sobre trata de persoas.

    25 de xullo. O Departamento de Estado incluíu a dúas novas institucións na Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, para un total de 218.

    6 de setembro. A OFAC limita a 1.000 $ por trimestre ás remesas familiares e suspende as remesas de doazón (non familiares), así como as transferencias relacionadas con Cuba que teñan a súa orixe e destino fóra de EE. UU.

    13 de setembro. Trump prorrogou por un ano a vixencia da Lei de Comercio co Inimigo para Cuba.

    17 de setembro. A OFAC incorpora a Lista de Nacionais Especialmente Designados (SDN)  a tres individuos (dous de nacionalidade colombiana e un italiana) e 17 compañías (12 baseadas en Colombia, catro en Panamá e unha en Italia), ao alegar que participaran no transporte de petróleo a Cuba.

    19 de setembro. Expulsión de dous funcionarios da misión cubana na ONU.

    26 de setembro. Inclusión do Xeneral de Exército Raúl Castro e a súa familia na lista de sancionados.

    30 de setembro. Restricións de visa a funcionarios cubanos asociados a programas de cooperación médica internacional, baixo a Sección 212 (a)(3)(c) da Lei de Inmigración e Nacionalidade.

    1ro. de outubro. A OFAC multa con 2.718. 581 dólares á compañía General Electric, por 289 aparentes violacións das Regulacións para o Control de Activos Cubanos.

    18 de outubro.  O Buró de Industrias e Seguridade (BIS) anuncia novas emendas ás Regulacións para a Administración de Exportacións e unha política xeral de denegación de licenzas para o arrendamento de aeronaves a compañías aéreas de Cuba.

    O BIS intervén contra a reexportación a Cuba de artigos estranxeiros que conteñan máis dun 10 % de compoñentes estadounidenses.

    O BIS revisa a Excepción de Licenza para Apoio ao Pobo Cubano co obxectivo de evitar doazóns ao goberno de Cuba e ao Partido Comunista.

    O BIS limita a exportación de bens destinados a mellorar a infraestrutura de telecomunicacións a aqueles que faciliten a liberdade de información entre o pobo cubano.

    25 de outubro. O Departamento de Transporte suspende todos os voos de aerolíneas estadounidenses desde EUA a Cuba, con excepción dos dirixidos ao aeroporto internacional José Martí, da Habana.

    15 de novembro. Meten cinco novas entidades cubanas na lista de  Entidades Cubanas Restrinxidas, o que leva o total a 223.

    26 de novembro. A OFAC anuncia a inclusión da empresa Corporación Panamericana s. a. na Lista de Nacionais Especialmente Designados.

    3 de decembro. A OFAC incorpora seis buques (un de bandeira panameña e o resto venezolana) na SDN por levaren petróleo a Cuba.

    9 de decembro A OFAC recibe de Allianz Global Risks us Insurance Company, con sede en Chicago, 170. 535 $ por un acordo que evita sanción maior imputada por  trato con Cuba.

    A OFAC anuncia que a Chubb Limited, con sede en Suíza, pagará  66.212 $, por realizar transaccións e outras operacións relacionadas cos seguros de viaxes a Cuba.

    20 de decembro. Inclusión de Cuba nunha Lista Especial de Vixilancia, en virtude da Lei de Liberdade Relixiosa Internacional, de 1998.

    31 de decembro. A Confederación de Béisbol Profesional do Caribe (CBPC) informou á Federación Cubana de Béisbol que non poderá garantir a presenza de Cuba na Serie do Caribe, tras ceder a presións dos EUA.

2020

    2 de xaneiro. Incorporan ao ministro das FAR, xeneral de corpo de Exército, Leopoldo Cintra Frías, a lista de sancionados.

    10 de xaneiro. O Departamento do Transporte suspende os voos de contrata entre EUA e Cuba, excepto os dirixidos ao aeroporto internacional José Martí, da Habana.

    26 de febreiro. Prohiben a estadounidense Western Union, que elimina a posibilidade de enviar remesas a Cuba desde terceiros países.

    6 de maio. A OFAC anuncia un arranxo de 257. 862 $, para evitar un preito civil, coa entidade Biomin America, debido a aparentes violacións das Regulacións para o Control de Activos Cubanos.

    13 de maio. Notificación do Departamento de Estado ao Congreso estadounidense sobre certificación de Cuba baixo a Sección 40A de a Lei de Control de Exportación de Armas, como país que «non coopera plenamente» cos esforzos antiterroristas dos EUA.

    3 de xuño. O Departamento de Estado anunciou a inclusión de sete entidades na Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas, entre elas a compañía Fincimex.

    5 de xuño. O Departamento do Tesouro denega a renovación da licenza que permitía a Marriott International operar un hotel en Cuba, á vez que prohibe á compañía desenvolver futuros negocios no país.

    8 de xullo. A OFAC acorda o pago de 134 523 dólares para evitar un preito civil coa compañía estadounidense Amazon Inc, por aceptar e procesar pedidos nos seus sitios web, para persoas situadas ou empregadas por misións estranxeiras de Cuba.

    Inclusión de Cuba en listaxe de adversarios estranxeiros, supostamente involucrados en condutas adversas para a seguridade nacional doas EUA.

    6 de agosto. Inclusión de Cuba no Nivel 4 do Sistema de Alerta de Viaxes do Departamento de Estado.

    13 de agosto. O Departamento do Transporte anuncia a suspensión de todos os voos chárter privados entre ese país e Cuba, excepto os autorizados á Habana agás os considerados de interese para os EUA. 

    9 de setembro. Trump estende por un ano máis as restricións do bloqueo contra Cuba baixo a Lei de Comercio co Inimigo.

    24 de setembro. Publicación da Lista de Aloxamentos Prohibidos en Cuba, nas que se incorporan entidades baixo a propiedade ou o control do goberno, dun funcionario do goberno, dun membro do Partido Comunista, ou dos familiares próximos destes.

    Restrinxen a importación aos EUA de produtos de alcol e tabaco de orixe cubana.

    Anulan a autorización a persoas suxeitas á xurisdición estadounidense a asistir ou organizar reunións ou conferencias profesionais en Cuba.

    Eliminan a autorización mediante licenza xeral para as transaccións relacionadas con actuacións públicas, clínicas, talleres, competicións deportivas e doutro tipo e exposicións.

    28 de setembro. Amplían a Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas,  do Departamento de Estado, mediante a adición de American International Services (AIS) o que eleva o total a 230 entidades.

    30 de setembro. A OFAC mete a Luís Alberto Rodríguez López-Calleja na Lista de Nacionais Especialmente Designados. Coa inclusión suman 112 as entradas relacionadas con Cuba na referida listaxe.

1 de outubro. A OFAC fixo público un acordo para evitar un preito civil coa empresa de servizos de viaxe rexistrada en Nova York, Generali Global Assistance, Inc (GGA). O monto a pagar pola entidade foi de 5. 864. 860 $.

    Trump estende por un ano as restricións de outorgar fondos federais para intercambios culturais e educacionais con Cuba.

    23 de outubro. A  OFAC impide a persoas suxeitas á xurisdición doas EUA procesaren remesas con Cuba que comprometan empresas da Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas do Departamento de Estado. En virtude destes cambios, quedarían imposibilitados os envíos a través de Fincimex e AIS.

    18 de novembro. O Departamento de Transporte denega a solicitude dos contratistas de transporte aéreo Skyway Enterprises, Inc. e IBC para levaren carga humanitaria a Cuba.

    7 de decembro. Mantemento na Lista Especial de Vixilancia en virtude da Lei de Liberdade Relixiosa Internacional, segundo a cal o Secretario de Estado designa anualmente aos gobernos que participaron ou toleran violacións sistemáticas da liberdade relixiosa.

    21 de decembro. A OFAC mete na Lista de Nacionais Especialmente Designados ás entidades Fincimex, Gaesa e Kave Coffee.

    31 de decembro. A OFAC sanciona á compañía estadounidense BitGo.

    Entre 2019 e 2020, Cuba é obxecto de bloqueo masivo e ilegal de parte do goberno dos EUA , con perdas calculadas en máis de 5.000 millóns de dólares. A administración de Trump tamén puxo máis de 50 millóns de dólares en financiar a subversión en Cuba, e creou un comando especial en internet con igual obxectivo.

2021

1 de xaneiro. O Departamento de Estado mete o Banco Financeiro Internacional na Lista de Entidades Cubanas Restrinxidas.

    11 de xaneiro. Inclusión de Cuba na Lista de Estados Patrocinadores do Terrorismo.

    14 de xaneiro. Inclusión de Cuba na lista de Adversarios Estranxeiros do Departamento de Comercio, en virtude dunha orde executiva asinada polo presidente.

    O Departamento do Comercio de EE. UU. anuncia novas medidas contra a exportación de tecnoloxías e actividades específicas que poidan servir á intelixencia militar en China, Cuba, Rusia, Venezuela e outros países que no seu criterio apoian o terrorismo e están suxeitos a medidas unilaterais dos EUA.

    O goberno de Washington modifica o regulamento das exportacións co obxectivo de prohibir certas transaccións que expoñan un risco indebido ou inaceptable para a seguridade nacional dos EUA en materia de tecnoloxía da información e a comunicación.

    15 de xaneiro.  A OFAC dá  conta da inclusión do Ministerio do Interior de Cuba e do ministro, xeneral de brigada Lázaro Alberto Álvarez Casas, na Lista de Nacionais Especialmente Designados.

 

Comunicado difundido pola Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil,  a pouco de a secretaria de Estado dos EUA anunciar que incluía outravolta a Cuba na lista de Estados Promotores do Terrorismo, unha decisión que foi condenada por voces solidarias de todo o mundo.

Cualificar a Cuba de Estado Promotor do Terrorismo, como ven de anunciar o governo en despedida de Trump, é, en si mesmo, un acto terrorista dunha presidencia violenta e fracasada, contra un país ao que sucesivos gobernos da Casa Branca impón o infame castigo colectivo do bloqueo, medida prohibida pola ONU e expresamente  condenada nos Acordos de Xenebra.

É Cuba quen pode reclamar por terrorismo ao goberno de Washington por ter sido obxecto de atentados e violencia organizada por terra, mar e aire de parte de doce presidentes dos EUA.  Cuba ten memoria viva das accións violentas contra persoas e patrimonio de seu organizadas polo imperio e da protección que sucesivos presidentes estadounidenses aseguraron aos criminais executores. Accións terroristas que tomaron por veces forma de guerra biolóxica, de secuestro de persoas ou de ataques con arma de repetición, coma o lanzado 30 de abril pasado contra a Embaixada de Cuba en Washington, sobre o que a Casa Branca non ten nada que comentar.

Lembremos que o uso da violencia contra Cuba foi repetidamente defendido coma recurso necesario para corrixir o que a dirección imperial consideraba na súa arrogancia un extravio da democracia.. O imperio dá leccións pero recusa verse no espello da súa violencia contra o mundo e, desde o pasado dia 7, contra o seu Templo da Lei, o Capitolio, nun ataque terrorista lanzado polo  mesmo presidente.Donald Trump.

A Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil  recusa esta abusiva reinclusión de Cuba na comisaría imperial contra o terrorismo de parte dun presidente que parece querer vingarse do seu propio procesamento por terrorismo, iniciado cando mal lle queda unha semana no cargo,

Vergoña para un goberno imperial delincuente que ousa acusar a Cuba de terrorismo!

Respecto para Cuba!

Viva Cuba independente e socialista!

TSA – Redacción

Luís González López O Ferreiro (Barreiros, Vila de Cruces 02,08,39 – Vigo, 09.01.2021) foi un militante comunista amigo de Cuba que participou na solidariedade coa Revolución durante a súa longa vida de traballo. A Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil, recórdao coma un imprescindíbel voluntario para aparellar envíos básicos a Cuba por mar desde Galiza, nos anos en que a escaseza de medicamentos e aveños clínicos facía do Bloqueo un castigo colectivo crítico para a poboación da illa heroica. Sempre discreto e omnipresente, cunha lista na man, O Ferreiro procesaba a secuencia de carga, aquelaba as eslingas dun autobús a piques de voar sobre a cuberta dun mercante, arrumaba unha delicada equipa de hemodiálise ou acenaba para dar conta do recado en suspensión sobre o convés. Asistir a Cuba era vivir coa Revolución.

Rematada a súa longa vida de traballo en Franza e Galiza, O Ferreiro foi voluntario en cooperativas de Cuba.  A solidariedade recorda a firmeza do seu compromiso e a xenerosidade e paixón da entrega, só comparábel ao exemplo humilde e capáz do seu traballo, consciente do vital de transmitir forza a Revolución e desprendido até a invisibilidade do esforzo persoal entregado. Reproducimos a semblanza publicada onte por Xesús Alonso Montero.

A exemplaridade dun home do común

Xesús Alonso Montero – La Voz de Galicia

Acaba de morrer un grande, un ser humano adornado das mellores virtudes. Eu nunca souben doutro mellor nos 50 anos que tivemos de trato fraterno. Non era un científico, nin un artista plástico, nin un escritor celebrado, nin un home público que saíse nos xornais… Era un home do común. Manuel Rivas,o gran narrador Manuel Rivas, acaba de publicar un conto maxistral e comovedor sobre a vida de quen, cun pouco de escola primaria, xa traballaba de canteiro no Courel aos 15 anos, e, con 17, nunha mina do sur de Francia, país onde os ventos cantaban cancións que el nunca oira no noso. Alí coñece a Pilar García Jiiménez, filla dun exiliado andaluz comunista , casan e teñen dous fillos: Katia (o nome da protagonista dunha novela soviética)  e Rubén (o dun capitán que morreu ás portas de Stalingrado, fillo de Dolores Ibárruri Pasionaria).

Porque Luis Ferreiro, militaba sempre, tanto que, cando faleceu Pilar, a súa loitadora compañeira, as cinzas dela foron esparexidas por el en tres lugares moi especiais: un monte da periferia de Vigo onde, ás veces, o comité local de Comisións Obreiras celebraba xuntanzas clandestinas, na terra andaluza das súas raíces e nun lugar emblemático de Cuba, que se chama Sierra Maestra.

No relato de Manuel Rivas relaciónase, nun alarde literario, a vida do traballador adolescente cun feito que lle acaecéu na Coruña do 5 ao 8 de abril de 1969: nesas 72 horas, na comisaría de policía, a súa carne de home de 30 anos foi obxecto de práticas que os mesmos interrogadores cualificaron, nun documento oficial (publicado) de exhaustivos interrogatorios. Pero Luís saíu vitorioso desa infame proba: non cantóu, e,  polo tanto, os protagoniistas da infamia nunca chegaron saber onde estaba a multicopista do Partido, da que Luis era responsable (tampouco o souberon por Lisardo, irmán seu, caído na mesma redada) Eran homes de ferro.

Os interrogadores (eufemismo) nin sequera sospeitaban que quen, naquel cruel abril, non cantou,era amigo de cantar e posuía unha voz de tenor excelente onde puña a tenrura e a bondade do seu espírito; tamén era festeiro, bailarín, paroleiro cos amigos e moi convincente, por persuasivo, cos adversarios. Non sei de ninguén que, fóra dos seus correlixionarios, tivese tantos amigos ou admiradores.

Hai dous anos, no Ribeiro, compuxo uns versos para unha suposta Dulcinea da comarca, cantounos cunha melodía tradicional e aínda hoxe algúns asistentes pregúntanme se aqueles versos, dignos do mellor fistor, eran seus, e se a súa voz, prodixiosa, era sempre así. Oíndoo cantar aquel improvisado madrigal, abrollaban nos seus versos e no  seu xeito musical, a bondade e o humanismo cálido que a cotío transmitía nas súas conversas e nos seus encontros. Era para todos un compañeiro que sempre repartía, como quen non quere a cousa, o pan e o compango da vida. Unha das súas paixóns era recitar El niño yuntero de Miguel Hernández, que poucas veces finalizaba porque na segunda ou terceira estrofa llo impedían as bágoas.

Luis, amigo e camarada, Hasta la victoria siempre!

Co encabezamento Lecturas navideñas: notas sobre una articulación nada plebeya, o sitio Razones de Cuba inseriu o artigo que a seguir traduciu Rosalía Navia para Terra Sen Amos, no que o xornalista cubano e actual director da revista cultural La Calle del Medio revela o resultado cómico de querer aplicar a mesma escala de valor ao resultado dunha revolución contra o abuso, a explotación e a negación da soberanía, e a promoción dunha revolta de cores que poida resultar nunha leda reconstrución do dominio burgués.  Os exemplos abondan e ningún deles ten nada a ver con Cuba

Comentando a unha boa amiga, que nestes días do Nadal lía e relía algúns textos que expresaban sentimentos e ideas dun pequeno grupo intelectual que se arroga a representación das maiorías nun manifesto que chaman Articulación plebea, que me dispuña a escribir sobre os temas que abordan, e recomendoume un título: Lecturas do Nadal. Non o tomei en serio cando o dixo, pero despois lembrei que existiran unhas Pascuas sanguentas no xa lonxano 1956, cando a violencia de Estado exercida pola ditadura de Batista arrincoulle a vida, en apenas tres días, a 23 mozos cubanos. Como un dos temas tratados é, precisamente, o da violencia de Estado, o título pareceume acaído.

Cada asasinato, cada detido torturado durante a ditadura batistiana, indignaba máis ao pobo, porque, se algo non admite o cubano, é o abuso, o uso abusivo da forza. A Revolución foi a resposta á violencia propia do capitalismo neocolonial cubano: á inxerencia do Procónsul estadounidense (os presidentes do imperio nin sequera se tomaban o traballo de visitar este paisito) a dos marines ianquis sobre a estatua de Martí no Parque Central ou nos garitos e bares da Habana, a do golpe de estado que situaba na presidencia ao home máis achegado aos intereses de Washington, a das enormes diferenzas entre ricos e pobres, ou a que se exercía, física ou moral, contra as mulleres, os negros, os labregos…

Contra a violencia reaccionaria ergueuse a Revolución. E estableceu un referente ético, político, humano, de xustiza social, de inclusión, de democracia.

A serie televisiva Coisa mais linda, producida por Netflix no Brasil -agora nas nosas pantallas-, sitúa a súa trama entre os anos 1959 e 1960; a soa presentación, non diría que frontal, pero si o abondo visíbel, do papel reservado ás mulleres e aos negros na sociedade da época, abala ao espectador cubano. Non é so que teña progresado noso critério. Naqueles anos, precisamente, a Revolución removía en Cuba os vellos alicerces mentais e institucionais do racismo e do machismo. Unha Revolución dentro da Revolución, dixo Fidel. Non poucas películas do ICAIC nacido coa Revolución, consagraran ese alancar revolucionario, necesariamente violento (porque enfrontaba unha violencia histórica, institucionalizada) de liberación da muller cubana, e, en xeral, dos oprimidos todos.

Non se producían por decreto os cambios, non: impúñaos a acción protagonista das masas compostas de individuos conscientes. E o diálogo. A premisa do diálogo foi a alfabetización, o ensino xeral e gratuíto. Non lles pido que crean, pídolles que lean, instaba Fidel. O diálogo creceu na Praza, nos centros de traballo, nas aulas; convocouse para sancionar declaracións, congresos, constitucións, aliñamentos, axudas internacionalistas.

Cando se repasan as loitas pola igualdade racial e de xénero nos Estados Unidos e no Brasil dos anos 60 do século pasado, compréndese canto avanzara este pequeno arquipélago. Barack Obama gabárase na Habana da importancia da súa elección como presidente, obviando, por suposto, as máis fondas leccións das décadas dos 60 e dos 70. A admiración de Malcolm X pola Revolución cubana e a rápida radicalización do seu pensamento, tiñan de transfundo un contexto internacional de loitas populares. De líder dos negros, o afro-americano transformárase en líder dos oprimidos, nun loitador anticapitalista. Ese cambio radical custaríalle a vida.

Camiño longo cara a xustiza total

Cos anos, a Revolución pode visibilizar novos espazos de inxustizas e expande a súa forza rectificadora sobre eles: o camiño cara á xustiza total nunca termina. O cambio que necesita o mundo non é cosmético: para acabar coa depredación do medio ambiente -que nos trae estes virus novos-, coa violencia clasista, de xénero, racial e cultural -formas autónomas de violencia, pero interdependentes- para refundar a democracia sobre bases diferentes ás xa inoperantes da burguesía e acceder á xustiza social, premisa da verdadeira liberdade individual, para que a nave chamada mundo non naufrague, cos seus ricos, pobres e desafiuzados, todos pasaxeiros do mesmo barco, é necesario un cambio de paradigma, de modos de vida, de concepcións sobre o éxito e a felicidade.

Contra a violencia reaccionaria ergueuse a Revolución. E estableceu un referente ético, político, humano, de xustiza social, de inclusión, de democracia. Por iso resulta tan estrano que ese grupo clame por establecer un  novo referente que cheira a vello. Non pode obviarse o contexto: o imperialismo é máis agresivo, bota man de recursos que abertamente violan a legalidade internacional, mentres a inmensa maioría dos cubanos aproba unha Constitución que proclama o Estado Socialista de Dereito. O imperialismo abandona o marco legal e ético do sistema burgués, que xa non logra soster e reproducir o seu poder, e promove golpes de estado, fraudes electorais, asasinatos selectivos, golpes cirúrxicos, invasións, bloqueos económicos e militares; porén, hai unha esquerda sistémica no capitalismo que persiste en erguer aquel marco inoperante, e une a súa voz e a súa sinatura a de representantes da dereita e a de coñecidos e impresentabeis mercenarios.

O capitalismo aprópiase dos conceptos que se proclaman de forma abstracta. Os seus abonados en Cuba, arelan con arroubo o espello roto da Constitución do 40, da República neocolonial. O pluralismo político (e o pluripartidismo, que defenden, algúns de forma sutil, outros abertamente), é a base sobre a que se erixe a violencia capitalista: dentro do sistema, todo, porque o diñeiro constrúe a hexemonía, e dá gato por coello. Como acertadamente di o filósofo español Carlos Fernández Liria: que sentido ten alardear do achado político da división de poderes, nunha situación na que o poder non é político, senón económico.

De verdade cren os asinantes do manifesto, que coa desaparición da lingua política polarizadora, desaparecerán todas as formas de violencia e desigualdade? Cren de verdade que estas teñen a súa orixe na lingua polarizadora? A reconciliación da que falan, é entre explotados e explotadores, entre servidores do imperialismo e defensores da independencia e a xustiza social? O todos de Martí, por tanto, non é meramente cuantitativo -insistía Cintio Vitier en maio de 1995, nun panel no que tiven a honra de participar-, parte dun abrazo de amor, pero tamén dun rexeitamento crítico, rexeitamento que non é inapelábel pero que só pode devir en abrazo se os que enganan, erran ou menten, aceptan a tese central do discurso que é a viabilidade histórica dunha Cuba independente e xusta ». Aínda que desde o punto de vista semántico Patria e Socialismo non son o mesmo, sonno desde un punto de vista histórico: sen socialismo, só nos queda o regreso ao capitalismo neocolonial.

Os revolucionarios cubanos vemos como algúns tentan aplicar, metodicamente, os consellos das chamadas (contra)revolucións de cores en Cuba, para nada pacíficas. Sentámonos a observar? deixámolos facer? Compórtanse con cinismo os supostos plebeos, cando aseguran rexeitar toda acción estatal violenta. Néstor Kohan, marxista arxentino de sólida formación crítica, amigo dalgúns dos autores -o dato non é superfluo, porque o seu malestar axústase a principios-, narraba así encontros anteriores con eles:

« Nunha desas discusións, escoitei que me dicían “Aquí, Néstor, [Trátase de Cuba, de Néstor Kohan], hai unha DITADURA? [sic]. Logo de refrear a miña tentación de gargallada, pregunteilles: Vostedes algunha vez estiveron presos? Eu si. Vostedes enfrontaron por acaso a infantaría da policía coas súas moucas, as súas escopetas e fusís recortados? Obviamente a resposta foi negativa. E continuei: Vostedes participaron en manifestacións onde as forzas de represión e os seus carros de asalto disparan os proxectís de gases lacrimóxenos directamente á cara da xente que se manifesta? (…) Noutra das discusións, algúns anos despois, tomeime o atrevemento de dar un consello. Coma se fose un vello sabichón e non un don ninguén, un militante rapado. Non aceptes diñeiro da xente que che ofrece un blog de internet  para que escribas o que ti queiras. En realidade, a frase exacta que pronunciei, con bon sutaque porteño, foi: para que escribás o que vos querás. NADA É DE BALDE , irmán. Se che ofrecen iso, sempre hai unha peaxe que pagar. E non che me confundas o Vaticano con Camilo Torres… porque non son e nunca foron o mesmo. Evidentemente non fun un bon conselleiro. Non me fixeron caso ».

En Cuba non hai nin haberá cazarías de bruxas. Tampouco impunidade. Os cubanos respectamos a quen defenden criterios discrepantes de forma honrada. Non son inimigos. Dialogamos, debatemos, confrontamos. Pero décadas de enfrontamento ao imperialismo ensináronnos a descubrir a dobre moral inimiga, a pel de ovella sobre o corpo do lobiño. Ao final, este sempre salta.

Alina María Maceda – Terra Sen Amos – Washington

O presidente Trump incita o pobo norteamericano a tomar o Congreso arrogándose unha vantaxe en votos que non corresponde coas actas de novembro. Na letra da Constitución dos EUA,  o presidente é o primeiro custodio do sistema de garantías que validan a consulta democrática para a presidencia e a composición das cámaras responsábeis de lexislar e censar a norma. A instancias do presidente, unha manifestación armada asaltou o Congreso e deu morte a catro persoas do servizo do Capitolio.

Os enviados de Trump invaden o Congreso de Washington na Quarta Feria sen apenas obxeción da tropa de escolta.

As crónicas da toma do Congreso citan a colaboración da tropa encargada de vixiar o edificio cos asaltantes e The Washington Post comenta que os manifestantes amigos de Trump, de maioría branca, foran tratados con cumprimento cando ainda está vivo o recordo da dureza policial contra a marcha de Black Lives Matter.  A CNN dixo que era escandalosa a falla de previsión do servicio de seguridade, un descuido culpábel que provocaba inquedanza en todo o país, tendo en conta que Donald Trump, finalmente recoñecido perdedor das eleccións, manterá a presidencia até o 20 de xaneiro.

E mentres os EUA dirimen se é máis acaido ingresar no Congreso polos votos ou cun coitelo nos dentes e unha bandeira sudista, non pode ser menor a indignación de Cuba ao coñecer o propósito da Casa Branca de decidir nos trece días restantes de goberno de Trump, o reingreso da illa na lista de paises patrocinadores do terrorismo.  Na véspera do 62 aniversario da Revolución, o ministro de exteriores de Trump anunciara a inclusión do Banco Financiero Internacional S.A. (BFI) na “lista negra” das empresas cubanas ás que o imperio veda operacións finaceiras con empresas dos EUA e dos seus socios de rodo o mundo usuarios de patentes estadounidenses.. 

O ministro de Estado de Cuba, dixo que o goberno saínte de Washington procuraba reforzar desesperadamente o Bloqueo que fracasara na súa promesa de destruir a Revolución Cubana en 62 anos e que, ao tempo, esforzábase en pagar a minoría anticubana da Florida a súa inútil recada de votos para Trump. Marco Rubio, que acusara durante a campaña electoral ao Partido Demócrata de comunista, sentírase gabado pola renovada  promesa de Trump de acabar coa Revolución.  Con estas palabras, Trump ingresa na galeiría de presidentes  dos EUA que xuraran acabar con Cuba. Xa son 12.

No entanto, Venezuela renova a Asemblea Nacional ao cabo dunha consulta que recibe o refrendo de observadores recoñecidos de todo o mundo. A circunstancia histórica fai coincidir a insurrección dos partidarios de Trump descontentoss co seu fracaso nas eleccións de novembro, coa campaña de aldraxes do goberno terminal de Washington contra Venezuela por ter votado en orde e con garantías.  O ciclo de predicación en Latinoamérica das vantaxes da norma de Washington cumpre un século e, para celebralo, Trump manda invadir o Capitolio.