CENSURA CONTRA CUBA

O que se coñece internacionalmente coma “Operación Milagre” (Operacion Milagro) é a maior iniciativa de solidariedade médica da Historia. A medio deste programa, persoas sen posibeis de países do Terceiro Mundo son operadas de balde de enfermidades da vista, coma cataratas, glaucoma, estrabismo e algunhas máis (1).

Entre 2004 e outubro de 2008 foron operadas 1.314.000 persoas de 33 países de América Latina, África e Asia, e para 2014 o obxectivo do programa é chegar á cifra de 6 millóns de persoas operadas.

Operación Milagre
Operación Milagre

 

Ningún medio de prensa, radio ou televisión internacional deu conta desta xigantesca iniciativa solidaria. Cal é a razón deste silenzo? A explicación é simples: a Operación Milagre non está financiada por ningún país do Primeiro Mundo, non está avalada por fondos do Banco Mundial, nin ten o compadrazgo de ningunha empresa ou fundación privada.

Quen levan adiante a Operacion Milagre son dous gobernos de países do Sur, que achegan ás persoas beneficiarias, sen cobramento ningún, toda a súa infraestrutura de saúde pública, miles de médicos, todos os medicamentos precisos e mesmo o translado en avión aos hospitais de ambolosdous países.

O nome das dúas nacións que organizan e financian a Operación Milagre explica de contado por que os grandes medios decidiron silenciala: son Cuba e Venezuela (2).

O paradoxo é que, mentres estes medios fan desaparecer da axenda informativa o maior proxecto de solidariedade médica xamais coñecido, os medios reservan espazos, cada día maiores, a proxectos humanitarios de mínimo impacto que son financiados por clínicas oftalmolóxicas ou distribuidores de produtos ópticos (3). Estas iniciativas, que apenas benefician a uns centenares de persoas en países do Sur, están integradas na chamada “responsabilidade social corporativa” das devanditas empresas, que é desenvolvida dende os seus departamentos de mercadotecnia. Moitas destas compañías, claro está, son importantes clientes publicitarios dos medios de comunicación.

Un estudio da organización internacional Oxfam denunciaba que as patentes da empresas farmacéuticas impiden o acceso a custo adsequibel aos medicamentos para o tratamento de enfermidades da vista, sendo esta a causa da cegueira de máis de 30 millóns de persoas no mundo (4). Este informe, que aposta polos medicamentos xenéricos e polo tanto atenta contra os intereses das compañías farmacéuticas, potenciais clientes publicitarios dos medios, tamen non mereceu atención acorde á súa importancia.

AS DESERCIÓNS SON NOTICIA Algúns medios, con todo, si deron informaron sobre a Operación Milagre. Pero non para narrar a experiencia de algunha das miles de persoas, marxinadas e esquecidas durante anos, que recuperaron a súa visión grazas á solidariedade de Cuba e Venezuela. O único que recolleron como feito noticiabel foi que uns poucos médicos cubanos abandonaron o programa. Só porque decidiron multiplicar o seu salario exercendo en clínicas privadas de América Latina ou dos Estados Unidos (5).

Non debe esquecerse que existe todo un sistema de captación de médicos cubanos dirixido e finanzado dende organizacións de Miami e dende os consulados e embaixadas de EEUU. Porén, a tal rede de captación resultou ser un completo fracaso se atendemos ás cativas cifras de médicos captados. Cuba ten preto de 42.000 cooperantes en 110 países do mundo, dos cales o 75% son persoal de saúde. A páxina web “Barrio fóra” (6), creada en Miami para a captación con diñeiro de médicos cooperantes cubanos, fala dun escaso “centenar de profesionais cubanos (que) chegaron aos Estados Unidos procedente de terceiros paises”.

A pesar diso, diarios de moita difusión dedican reportaxes completas aos casos particulares de médicos que desertaron.

Os medios tamén converten en noticia as protestas dos colexios e asociacións médicas dos países beneficiados pola Operación Milagre (7). Esta elite profesional e empresarial actúa como grupo de presión sobre os gobernos dos seus países contra estes programas solidarios, xa que a gratuidade do servizo oftalmolóxico cubano fai perigar os seus intereses económicos particulares.

A Operación Milagre é un gran desafío para as elites latinoamericanas e para os grandes medios de comunicación do mundo. É a demostración de que a ideoloxía da solidariedade pode vencer á ideoloxía do individualismo e do diñeiro. E que a solidariedade non é compatibel cos intereses empresariais nin as grandes fortunas. É un proxecto profundamente subversivo. Por iso, as grandes empresas que controlan a información dominante decidiron censurar unha das máis importantes e esperanzadoras noticias deste comezo de século XXI: a Operación Milagre.

As cifras completas de pacientes operados dende o 2004 ata o 28 de outubro de 2008, son as seguintes:

Venezuela: 566.704
Cuba: 171.183
Resto do Caribe (15 países): 54.801
Resto de América Latina (14 países): 511.358
Malí: 6.714
Angola: 2.453
Total (33 países): 1.313.213

NOTAS NO TEXTO
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)

CONFERENCIA DE DARÍO MACHADO EN SANTIAGO

O profesor do Instituto Internacional de Periodismo “José Martí”, afirmou martes 28 de outubro no Clube Internacional de Prensa de Galicia que as previsións que se fixeran cando desapareceu a URSS, aventurando que Cuba non daría aguantado, cumpríronse para os propios agoreiros “porque o que caeu foi o sistema capitalista”.

“Polo noso propio proceso revolucionario -sinalou Machado- Cuba está mellor preparada contra a crise ca os países capitalistas, e en mellor posición para enfrontar os reveses superando todo tipo de agresións”.

Darío Machado
Darío Machado

 

O profesor titular da Cátedra de Xornalismo de Investigación, afirmou que en Cuba, “unha das nosas máximas é producir con eficacia o que temos, e distribuír con xustiza o que se produce”.

Referíuse Darío Machado a tres propostas que hoxe circulan na opinión pública de Cuba: “Seguir pola mesma vía que hoxe transitamos; privatizar a pequena e mediana empresa para incentivar o desenvolvemento e a eficiencia, ou que non se privatice nada para non derramar os principios socialistas, pero enfocar a produtividade mediante a creación de cooperativas e outras fórmulas que non contradigan os nosos principios”.

“O Noso modelo de benestar e calidade de vida ten que ser un modelo propio cubano -acrecentou Machado- pois non podemos tomar como exemplo ningún país capitalista nin occidental, pois estamos situados nun contexto moi diferente, que é o latinoamericano”. Lembrou que moitos coidaban que Cuba non podería manter a súa independencia ao caer a URSS. “Con todo -sinalou- non só non caemos, senón que quen caeu foi o sistema capitalista”. O profesor indicou que, sguramente Cuba está máis preparada para resistir a crise internacional que os propios países capitalistas, dado que leva case 50 anos loitando contra todo tipo de agresións, resistindo, e defendendo a soberanía nacional, a identidade e o dereito a decidir o futuro. “Foron moitas as loitas que tivemos que afrontar, e iso nos dotou de fortaleza e de capacidade de superación”.

En relación co programa de Barak Obama para a Casa Branca, Darío Machado sinalou que existía unha contradición clara entre os intereses de EEUU e os de Cuba, aplicabel tamén a outros países latinoamericanos. “O pobo cubano non experimenta animadversión ningunha fronte ao pobo norteamericano, e iso é o que hai que seguir mantendo. Obama de presidente non é que sexa unha solución, pero é certo que foi o único que falou abertamente de dialogar con Cuba, cousa que non fixo o candidato republicano”. Con todo, recordou que “tanto republicanos como demócratas pertencen á mesma estrutura política, polo tanto, non hai que esperar ningún milagre, aínda que si pode haber cambios”.

Cambiar, por exemplo, a opinión que ten o goberno de EEUU de que Cuba trafica con dólares, “no canto de recoñecer que o que facemos é comerciar; con outros países en moeda Dólar; EEUU xa sancionou duramente un banco suízo por negociar, por comerciar connosco”. Ese concepto de “tráfico” ten que substituilo por “comercio”. Os cambios estruturais, non son -para Darío Machado- un obxectivo fundamental dos demócratas.

O profesor Machado dixo que Fidel continúa mantendo o liderado político, aínda que foi substituído lexítima e democraticamente, na Asemblea Nacional do Poder Popular, polo seu irmán Raúl. “Con todo, as Reflexións de Fidel seguen influíndo na política cubana, porque entre outras cousas, a sociedade cubana é fidelista”. Machado falou tamén do caso dos “cinco heroes cubanos” presos en EEUU, “mediante un proceso xudicial que contravén a propia lexislación estadounidense, algo incongruente, incoherente e que demostra a animadversión do goberno de EEUU cara ao noso pobo”.

Machado explicou que o sistema democrático da illa fica patente en que “máis de 1 millón 300 mil propostas dos cidadáns e cidadás cubanas chegaron ao goberno para seren transformadas en medidas políticas. E as máis importantes, dende logo, non foron a posibilidade de entrar nos hoteis, senón o desenvolvemento da economía cubana, algo que preocupa ao noso pobo e para o que buscamos solucións reais e efectivas”.

(Clube Internacional de Prensa de Galiza)

SÓ ISRAEL E PALAU VOTARON CON ESTADOS UNIDOS

O mundo condena o bloqueo de EE.UU. contra Cuba

Nacións Unidas, 29 outubro

A condena mundial ao bloqueo económico imposto por Estados Unidos a Cuba ascendeu hoxe ao seu nivel máis alto ao se pronunciaren 185 membros das Nacións Unidas a prol de que Washington suspenda esa medida de afogo e coerción contra un país soberano.

Nunha sesión da Asemblea Xeral para votar por décimo ano consecutivo un proxecto de resolución que pide a Washington o cesamento do bloqueo contra Cuba, Albania uniuse aos 184 estados que en 2007 se pronunciaron a favor dese documento.

Cese do Bloqueo Contra Cuba
Cese do Bloqueo Contra Cuba

 

Estados Unidos só foi secundado esta vez por Israel e Palau na súa oposición ao proxecto de resolución ao non poder contar coas Illas Marshall, a cal preferiu absterse, ao igual ca Micronesia.

Durante o debate en 2007, o proxecto “Necesidade de poñer fin ao bloqueo económico, comercial e financeiro imposto polos Estados Unidos de América contra Cuba” foi aprobado por 184 votos a prol, catro en contra e unha abstención.

Na clausura da votación, o presidente da Asemblea Xeral, o diplomático nicaraguano Miguel De Escoto, destacou o unánime respaldo internacional recibido por Cuba fronte a inxerencia de Washington.

“Como presidente desta Asemblea é o meu deber defender o establecido na Carta da ONU, na cal non hai espazo para o bloqueo imposto arbitrariamente por Estados Unidos contra Cuba por case 50 anos,”, afirmou.

Prensa Latina.

O PRESIDENTE DA ONU DI QUE O BLOQUEO É UNHA TEIMA ENFERMIZA DE USA

NACIÓNS UNIDAS, 28 de outubro. Prensa Latina

O presidente da Asemblea Xeral da ONU, Miguel de Escoto lembrou hoxe que o bloqueo económico imposto por Estados Unidos a Cuba é expresión “dunha teima enfermiza” de Washington contra a Illa.

“O que non tolera o Governo USA -dixo o respectado diplomático nicaraguano e presidente da Asemblea das Nacións Unidas- simplemente, é que exista un lugar coma Cuba que se levanta como heroína da solidariedade e defensora de valores que o mundo necesita para a supervivencia da especie humana”, dixo de Escoto.

O Presidente do foro político mundial fixo estas declaracións na véspera da votación anual na Asemblea Xeneral dun proxecto de resolución contra o bloqueo económico que Estados Unidos impón a Cuba por case 50 anos.

O presidente da Asemblea Xeral da ONU, Miguel de Escoto
O presidente da Asemblea Xeral da ONU, Miguel de Escoto

 

Esa resolución recibiu o ano pasado o respaldo case unánime de 184 dos seus 192 membros, os que votaron a favor de que o goberno estadounidense suspendese esa medida coercitiva contra a nación caribeña.

Para a votación deste ano, que terá lugar mércores 29, agárdase un novo respaldo masivo dos membros do supremo organismo da ONU. Con todo, de Escoto dixo que en repretidas ocasións tiña perguntado “de que serve a Asemblea cando votacións con cuase unanimidade que reflicten os desexos do 95% dos membros da ONU son ignoradas olímpicamente”, sinalou.

O diplomático nicaraguano indicou ao respecto que un dos temas na súa axenda de traballo corresponde a un clamor universal dende fai polo menos 15 anos como é o fortalecemento da Asemblea Xeral como parte do proceso de reformas da ONU.

CONVERSA CO XURISTA FABIO MARCELLI

A Xustiza norteamericana sométese ao interese imperial no caso dos Cinco

FABIO MARCELLI (Roma,1956) é primeiro investigador no Instituto de Estudios Xurídicos Internacionais do Consello Nacional de Investigacións de Roma. Vicesecretario da Asociación Internacional de Xuristas Demócratas, membro do Consello de administración da Asociación Europea dos Xuristas para a Democracia e os Dereitos Humanos no Mundo e presidente do Centro de Investigación e Elaboración para a Democracia (CRED).

Marcelli é coñecido polas súas intervencións en todo o mundo (Israel, Estado Unidos, Turquía) a prol dos dereitos básicos das persoas. Marcelli expresa en voz ben alta, en todos os foros internacionais, a necesidade de facer xustiza aos Cinco.

O entrevistador M.L. GONZÁLEZ é membro da Plataforma Canaria de Solidariedade cos Pobos.

funf_28_10_2008

M.L. GONZÁLEZ- Cal é a súa visión do Caso dos Cinco?

FABIO MARCELLI- Compre resaltar que neste caso se dá unha violación flagrante, por parte das autoridades estadounidenses, da obriga que teñen os Gobernos de cooperar contra o terrorismo. Pero é que, ademais, houbo e segue habendo varias violacións dos dereitos humanos dos Cinco e dos seus familiares, tal como subliñou o Grupo de Traballo sobre detencións arbitrarias de Nacións Unidas. A Fiscalía estadounidense non puido probar ningún dos cargos polos que se ditaron gravísimas penas contra os Cinco.

M.L. GONZÁLEZ- Unha instancia da ONU e un panel de tres xuíces do Onceno Circuito de Atlanta declararon ilegais as súas detencións e nulos o xuízo e as sentenzas contra eles.

FABIO MARCELLI- Neste punto creo necesario sinalar que, aínda que non se dea unha translación inmediata dos feitos ao terreo do real, as consecuencias deste caso, para a administración de Xustiza estadounidenses, son extremadamente negativas. O proceso seguido contra Ramón Labañino, Fernando González, Antonio Guerrero, Gerardo Hernández e René González é un xuízo político e á vista do dereito e da xustiza, non constitúe outra cousa que unha farsa dantesca.

M.L. GONZÁLEZ -Existen precedentes noutros pronunciamentos da ustiza norteamericana?

FABIO MARCELLI -Nos casos de Sacco e Vanzetti, Ethel e Julius Rosenberg ou Mumia Abu-Jamal) a Xustiza foi posta ao servizo da política, converteuse no seu instrumento e iso significa que a xustiza, como tal, negouse a si mesma, ao seu espírito e aos fins que debe cumprir. Hai que defender a Xustiza por enriba de calquera interese particular ou político. No caso dos Cinco, as circunstancias que concorren son aínda máis graves, porque resulta evidente a instrumentalización política deste xuízo en beneficio da comunidade de exiliados cubanos de Miami, casualmente grandes electores de Bush.

M.L. GONZÁLEZ -Fálenos do caso concreto de Gerardo Hernández. Segundo o avogado Weinglass é o máis doado de resolver xudicialmente, pero, malia iso é sobre o que pesan maiores penas (dúas cadeas perpetuas).

FABIO MARCELLI -Este é o aspecto máis político de todos. Os xuíces e a Fiscalía de Estados Unidos quixeron involucrar a Gerardo no derrubamento (feito por Cuba, baseándose na violación continuada do seu espazo aéreo e despois de lanzar varias advertencias sobre iso) dos avións da organización “Hermanos al Rescate” cando é evidente que a decisión foi tomada autonomamente polo goberno cubano e que foi conforme o dereito internacional. En xuño os xuíces de Atlanta dividíronse ao respecto e a xuíza Kravitch emitiu unha opinión individual na cal absolve a Gerardo de calquera acusación.Outro aspecto escandaloso do caso de Gerardo é que terían que revisar a pena por espionaxe que pesa sobre el e que, como no caso dos seus outros compañeiros, tamén é excesiva. Lonxe disto, os xuíces afirman textualmente que “… en definitiva xa ten unha cadea perpetua e que nunca podería pagar dous, así que, polo tanto non vale pena gastar enerxías en revisala”.

M.L. GONZÁLEZ -A antítese do que sucede cos Cinco é o trato dispensado ao terrorista confeso, Luis Posada Carriles, por parte da administración de xustiza estadounidense. ¿Como se sostén que un asasino confeso, con delitos de sangue ás súas costas estea en liberdade mentres os Cinco ou Mumia sigan na cadea ?

FABIO MARCELLI -Esta tamén é a demostración do carácter parcial da xustiza penal en Estados Unidos. O Goberno estadounidense recusou o pedido de extradición presentado por Cuba e Venezuela, co que novamente están a incumprir o deber que teñen de cooperar contra o terrorismo.

M.L. GONZÁLEZ -Tras o fallo do Tribunal de Apelacións de Atlanta, o seguinte paso é o recurso ante o Tribunal Supremo de EEUU.

FABIO MARCELLI -A corte suprema é a máxima xurisdición estadounidense, pero non por iso cabe esperar algo distinto dela. O xuízo contra os Cinco non ten nada que ver co legal, ten que ver coa política e iso é o que vai determinar a decisión. En canto aos tribunais internacionais, non existen moitas posibilidades de acodirmos a eles. A política de EE.UU é extremadamente renuente á xustiza internacional. Porén, o que si pode facer o Goberno de Cuba é pedir unha opinión consultiva ao Tribunal Internacionalñ de Xustiza a través da Asemblea Xeral de Nacións Unidas, a cal, por certo, pronúnciase cada ano e cada vez en maior número a favor do fin do bloqueo dos EE.UU contra Cuba, outra das cuestións polas que o Goberno estadounidense debería responder ante a opinión pública mundial.

M.L. GONZÁLEZ -Existen preto de 300 asociacións e comités por os Cinco en máis de cen países do mundo, que se pode facer dende esas plataformas para lograr a liberación dos Cinco?

FABIO MARCELLI -Que salienten as implicacións internacionais deste xuízo, así como os seus aspectos xuridicamente escandalosos. Aínda existe un enorme descoñecemento sobre este caso, sobre as claves e as circunstancias que o rodean. O caso dos Cinco debe ser coñecido en toda a súa dimensión, da mesma forma en que debe saberse que a política de Estados Unidos é unha política imperialista que subordina a xustiza e o dereito ao interese por manter a súa posición de dominio mundial. Facendo unha proxección de futuro, a mesma sociedade civil estadounidense podería darse conta disto e obrar para afirmar a xustiza e o dereito.

Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"

Visit Us On TwitterVisit Us On Facebook