CONCURSO LITERARIO PARA DIFUNDIR A CAUSA DOS CINCO

O Comité da Coruña para a liberación dos 5 Heroes -Ramón, Fernando, René, Antonio e Gerardo- prisioneiros políticos do Réxime dictatorial e terrorista con máis agresións bélicas, explícitas ou encubertas, contra outros estados na historia da humanidade, convoca un concurso literario de xénero epistolar.

Concurso literario para difundir a causa dos Cinco
Concurso literario para difundir a causa dos Cinco

Os membros deste comité consideran:

Que a divulgación desta actitude criminal contribuirá a un crecente movemento de apoio á liberdade dos nosos irmáns, obxectivo prioritario actual dos amigos do pobo cubano.

Que casos como este parecen demostrar unha subordinación política dos nosos gobernantes respecto das directrices do Departamento de Estado dos EEUU, polo que entenden estar moralmente lexitimados –mesmo obrigados- para defender e difundir unha causa non por coñecida menos ignorada, cal é a prisión inxusta de cinco cubanos polo goberno neonazi dos Estados Unidos.

Que dada a situación en que se atopan, incluída a prohibición de visitas, non deben deixar de transmitirlles o seu apoio e solidariedade a estes cinco heroes cubanos encarcerados.

Así mesmo, queren manifestar:

Que o mundo libre, ao cal a súa Patria e os seus amigos representamos, non cesará ata lograr a súa liberdade.

Que anhelan que chegue o día en que finalice a mazmorra, e, no entanto, anímanos a continuar coa súa inquebrantable e digna actitude.

Que a forza das ideas que os conduciron ás entrañas do monstro e hoxe os sostéñen son as mesmas coas que nós e a maioría da humanidade nos sentímos identificados.

Que quen os manteñen encarcerados fisicamente lograron converter a cinco traballadores anónimos en Cinco Heroes, cuxa situación actual constitúe para calquera persoa digna motivo de mobilización contra o imperialismo. Unímonos á condena internacional do terrorismo practicado polo Imperio norteamericano contra os pobos de todo o mundo.

Que a prisión de cinco auténticos loitadores pola liberdade, condenados por evitar máis de 170 atentados terroristas contra o seu país, leva, a cantos coñecen o caso, a solidarizarse con Cuba. A actitude inmoral e servil co amo ianqui da Unión Europea contrasta coa crecente admiración que esperta na xente honrada a obra realizada por Cuba.

Que hoxe existe un inimigo para a paz entre os pobos, un perigo para a vida no planeta, un réxime que leva décadas intentando impoñer unha ditadura ao mundo, un antro sinistro de corrupción que exporta guerra e capitalismo, fame e morte a partes iguais. Trátase dos Estados Unidos de América a quen todos debemos combater desde a fronte que corresponda en cada momento.

Carta elexida mes de xuño: Wilkie Delgado Correa

Carta elexida mes de maio : Rosa Bernal

BASES DO CONCURSO

1ª Convócase un concurso internacional que premiará o estilo e mensaxe da mellor carta pública de apoio aos Cinco ou a mellor dirixida ao goberno xenocida dos Estados Unidos, esixindo a súa liberación.

2ª As misivas redactaranse en calquera idioma con tradución adxunta ao galego ou ao español.

3ª A extensión das cartas non será inferior a cinco liñas nin superior a cincuenta. Cada participante poderá enviar unha carta ao mes na que figure o seu nome e dirección. Non se admitirán escritos inxuriosos de ningún tipo.

4ª Cada mes seleccionarase para a súa publicación e difusión en www.terrasenamos.org e, cando sexa posible, en www.Granma.cubaweb.cu, www.libertadparaloscinco.org.es, www.rebelion.org e outros medios alternativos a que se considere máis idónea conforme aos criterios sinalados de calidade, estilo e, sobre todo, contido.

5 ª A dirección a onde deben dirixirse os textos é: cincoacuba@yahoo.es.

6ª O premio consistirá nunha viaxe a Cuba con estancia incluída en réxime de aloxamento e almorzo. A saída efectuarase en voo directo desde calquera aeroporto do estado español. A estancia será de sete días e sete noites en novembro do 2007. O premiado poderá alterar duración e saída da viaxe costeándose a diferenza.

7ª En caso de resultar premiada unha carta procedente de Cuba, entregarase ao autor ou autora un premio de 959 euros. Opcionalmente, entregaráselle a mesma cantidade ao premiado doutro estado que non sexa España para viaxar a Cuba desde ese seu lugar de residencia.

8ª O xurado estará composto por personalidades da cultura galega caracterizadas pola súa amizade co pobo cubano e a súa Revolución.

Estará integrado por:

Doña Anisia Miranda, escritora e xornalista cubana, premiada coa medalla Ho Chi Minh e Orde da Amizade polo goberno de Vietnam, entre outros galardóns na súa longa e fecunda vida literaria e política.

Dr. Xosé María Dobarro Paz, Catedrático de Filologías Galega e Portuguesa da Universidade da Coruña.

Dr. Herminio Barreiro Rodríguez, Profesor Titular de Historia da Educación da Universidade de Santiago de Compostela.

Dr. Xosé Neira Vilas, xornalista e escritor, figura da literatura galega, membro numerario da Real Academia Galega.

D. Anxo Angueira Viturro, escritor e Profesor de Filologías Galega e Portuguesa da Universidade de Vigo.

9ª O prazo de recepción de cartas finalizará ás 24 horas do día 15 de setembro de 2006.

10ª O fallo do xurado darase a coñecer o 8 de outubro de 2007 a través dos medios citados.

A Coruña, 10 de maio de 2006, o Comité da Coruña para a Liberación dos Cinco, pertencente á Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil”.

CONVOCATORIA DO II ENCONTRO LUSO-GALEGO DE SOLIDARIEDADE CON CUBA, A CELEBRAR EN PORTO O 16 DE XUÑO

As Asociacións de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil” e “Porto Com Cuba”, convocan o II Encontro de Solidariedade con Cuba, a celebrar en Porto 16 de xuño. A asemblea de apoio a Cuba prográmase na Cidade Invicta segundo os acordos adoptados no I Encontro celebrado hai un ano en Compostela.

II Encontro de Solidariedade con Cuba
II Encontro de Solidariedade con Cuba

A xornada comezará coa saída en autobús desde Santiago o 16 ás 10.30, parando en Vigo e Baixo Miño. Con posterioridade ao xantar (que poderá levarse ou realizarse en Porto), iniciaranse os debates e, ao remate, terá lugar unha cea de convivencia.

O regreso a Santiago será en torno ás 3-4 da madrugada. O prezo (autobús e cea en Porto) será arredor de 40 euros.

Prégase a todas as persoas interesadas inscribirse antes do 31 de maio no enderezo galegocubana@gmail.com ou no teléfono 986 432892 (todos xoves, de 18 a 20)

Facer visíbel a violencia dos estados ricos e comerciantes de armas contra un país sen recursos como Cuba, defensor da independencia e do socialismo e exportador de saúde e de escola, fora compromiso do I Encontro en Compostela, en xuño do 2011.

No tempo andado desde aquela, o capitalismo ocupa novos territorios e acelera a depredación e o derrubamento dos dereitos básicos. Tratar destas renovadas ameazas, será o traballo da reunión do 16 de xuño en Porto. No primeiro lugar da axenda, figura o común traballo de solidariedade con Cuba. Ao tempo, debater sobre o bloqueo ha servir de espello para o grave castigo que a crise da acumulación de capital está a producir nas dúas beiras do Miño.

Cincuenta anos despois do II Manifesto da Habana, en Cuba varias xeracións ensaiaron relacións sociais nun marco legal que exclúe as prevalencias de clase e de orixe, e perfeccionan institucións para a defensa deste novo xeito de vida. Quen se atrevería a negar a modernidade desta opción?

ASOCIACIÓN NACIONAL DE AMIZADE ITALIA-CUBA, CÍRCULO DE ROMA

Autoras: Catia Funari e Stefania Russo

Asociación Nacional de Amizade Italia-Cuba, Círculo de Roma.

C.F.: O caso dos Cinco cubanos detidos nos cárceres de Estados Unidos non se relaciona exclusivamente cos gobernos cubano e norteamericano. Os Cinco hoxe atópanse en prisión por querer defender os principios de liberdade, xustiza e soberanía – valores universais, sagrados en todos os países do mundo. ¿Non cre vostede que Europa tería que reflexionar sobre o feito que aínda hoxe en día estes principios póñense en discusión e que para defendelos ás veces haxa que sufrir prisión como o están facendo os Cinco?

I.R. O caso dos Cinco é sinxelamente escandaloso por distintas razóns. Primeiro, por que por parte dos medios de comunicación europeos estase aplicando un boicot xeneralizado?; nin nos xornais, nin por radio, nin por televisión fálase desta historia. Efectivamente, atopámosnos fronte a un feito totalmente censurado. Segundo, porque estamos vivindo nunha fase histórica na cal repítennos todos os días que hai que facerlle a guerra ao terrorismo, como sexa e en calquera parte atópese. O mesmo Bush dixo que quen axude ao terrorismo, por exemplo hospedándoo, é tan terrorista como o que pon unha bomba. Con estas palabras o Presidente dos Estados Unidos está lexitimizando o traballo dos Cinco, ou sexa tratar de descubrir as organizacións que practican o terrorismo. En realidade todo isto demostra que para os Estados Unidos e para moitísimas outras persoas existe un terrorismo bo, que lle serve aos intereses dos EE.UU. e un malo, que ataca os mesmos intereses. E isto as persoas de boa vontade non o poden aceptar: o terrorismo é mal, sempre.

S.R.: E Europa onde está?.

I.R.: Europa está ausente, hai que dicilo. Con respecto ao caso dos Cinco, Europa aliñouse cos EEUU, e en particular sobre as temáticas cubanas Europa non quere considerar a especificidade do caso Cubano, a especificidade do terrorismo esponsorizado por ÚSA contra Cuba. É evidente que é sensible soamente ao terrorismo, digamos, islámico. Ao terrorismo internacional, como hoxe chámaselle a este fenómeno.

S.R.: Cal é a diferenza entre a política cubana do superdemócrata John Kennedy e a do ultraconservador, reaccionario George W. Bush. En realidade foi durante a administración Kennedy que, a partir do Triunfo da Revolución, Cuba viviu a súa fase máis critica. E non me refiro á Crise de Outubro, senón máis ben ao intento de invasión da Illa coa o desembarco en Bahía de Cochinos.

I.R: Aquí estamos falando de historia. E a historia dinos dúas cousas: o presidente Kennedy cando lanza a operación “Praia Girón” está lanzando un plan que non elaborou a súa administración, senón a precedente á súa, a administración de Eisenhower. Evidentemente Kennedy, como calquera presidente nos seus inicios, non posúe aínda a autoridade como para disuadir a realización desa operación. Pero podemos dicir que lle ordena ás forzas estadounidenses presentes nas augas ao redor da Bahía, en particular portavións, de non participar ao desembarco. Ademais hoxe sabemos con seguridade que Kennedy quería enviar unha mensaxe a Fidel Castro para establecer outro tipo de relación con el. Temos moitos testemuños que o demostran. Consecuentemente as mesmas autoridades cubanas pensan que, logo da crise, puidéronse establecer outro tipo de relacións, aínda que a posición de Kennedy apareza cuantitativamente a máis importante.

S.R: ¿Que lle pasará a Posada Carriles? Se logra saír novamente libre ¿a actividade terrorista contra Cuba intensificarase?

I.R. Creo que sería moi difícil. Posada Carriles a estas alturas é un terrorista retirado. Ten oitenta anos, ten un cancro da pel. Non estamos falando de Pousada Carriles como persoa, senón do que representa, ou sexa a un home que pasou case 50 anos practicando o terrorismo contra Cuba e que este feito non se recoñece, coa complicidade de moitos países como Panamá ou México, que lle deron a Posada Carriles o permiso de transitar para poder chegar aos EEUU. Recordemos que Posada Carriles non posúe a nacionalidade norteamericana. E de todos os xeitos eu creo que os EE.UU. protexerano, xa que é un axente deles. Quizais para os EEUU a cousa mellor sería que Posada Carriles morrese. Polo tanto é posible que o propicien.

Fonte: Cubadebate

ACTUALIZACIÓN DO NEGOCIO DA CONTRARREVOLUCIÓN

Autor: André Gómez

En tempos recentes a contrarrevolución cubana, a cal sempre foi un excelente negocio, volve ter unha época florecente, outra época de “vacas gordas”. Hai que recordar que durante a Administración Kennedy, entre os anos 1962 e 1963, a Operación Mangosta foi a fonte de emprego máis lucrativa daquela época, a máis custosa operación da CIA ata entón, na que o goberno federal chegou a gastar preto de mil millóns de dólares -dólares daqueles anos–, e na cal empregou a miles de cubanos contrarrevolucionarios. Agora, a Administración Bush presuposta anualmente cincuenta e pico millóns de dólares -por sobre a mesa–, de diñeiros públicos, -en tempos de enormes déficit orzamentarios e de extraordinarios e inhumanos recortes a esenciais programas sociais, de saúde e educacionais- para o negocio da súa política anticubana.

Xorden así en Miami innumerables organizacións contrarrevolucionarias cubanoamericanas, as cales abarcan unha gama inverosímil de actividades. Antes, unhas poucas organizacións facíano todo, hoxe invéntanse moitas, deste xeito cada cal pode montar o seu tinglado. Logo da experiencia da Fundación Nacional Cubanoamericana, inicialmente, obra da Administración Reagan, o goberno federal optou, ao comprar clientes, atomizar o negocio, para así controlalo mellor.

Dá a casualidade que recentemente, durante os días da vista oral en Atlanta do caso dos Cinco, familiares dos catro individuos –militantes de Irmáns ao Rescate– que foron derribados en dous avións en febreiro de 1996 sobre augas xurisdiccionais cubanas, cuestionaron a orixe dos fondos que nos permitiron ir a Atlanta. É de entenderse, pertencen ao tipo de xente que está afeita ser subvencionada por Wáshington. Os nosos fondos, que son poucos – non viaxamos a Atlanta voando en primeira clase, nin nos hospedamos en hoteis cinco estrelas, ou comemos en restaurantes de luxo–, proveñen dos petos da militancia das nosas organizacións e dos nosos propios, non dos noventa e pico millóns de dólares pertencentes aos fondos da República de Cuba, conxelados desde 1959 en Estados Unidos, que arbitrariamente o goberno federal outorgou, para saciarlles o apetito e calarlles a boca, a eses mesmos inconsolabeis familiares preguntóns.

Nun informe da NED (National Endowment for Democracy) [Dotación Nacional para a Democracia] –un dos organismos do goberno federal a través do cal este distribúe diñeiros para subvertir a outros países–, feito público, detállase o monto asignado , durante o ano fiscal 2005, a certas organizacións contrarrevolucionarias cubanoamericanas. Este evidentemente é unha listaxe parcial xa que enumera a só 17 organizacións envolvidas no negocio por un monto que apenas chega a 2,365,000 $dólares, dos cincuenta e pico de millóns presupostados.

¿E cales son estas organizacións “patrióticas”, e cales son os seus fins? Malia o escandaloso destas operacións, pola súa mendacidade e propósitos criminais en contra do pobo cubano, a explicación dos fins destas organizacións é verdadeiramente risible polo asombroso do seu descaro.

Unha destas é a Afro-Cuban Alliance, así, en inglés. Os seus propósitos, segundo explica o informe da NED, son “promover a discusión sobre as condicións dos afro-cubanos e sobre temas afro-cubanos” a través da “publicación dun boletín trimestral a ser distribuído dentro e fóra da Illa” cuxo propósito é “informar a cubanos de ascendencia africana na Illa e no exilio sobre materia de dereitos civís, a historia oculta da escravitude e a discriminación racial existente en Cuba”… Así que os descendentes e herdeiros ideolóxicos dos traficantes de escravos africanos e dos donos de escravos en Estados Unidos encargan aos descendentes e herdeiros ideolóxicos dos traficantes de escravos africanos e dos donos de escravos en Cuba desta útil e loable tarefa. A esta organización a cal aquí, e estou seguro, en Cuba, ninguén coñece, excepto, o ou os que se engulen o diñeiro, concédenselle $62,000 dólares anuais.

Outra, é Bibliotecas Independentes de Cuba, á que se lle asignan $133,773 dólares anuais. Entre as súas tarefas están “promover a liberdade intelectual e o debate en Cuba” e “dar axuda financeira e asistencia material ás bibliotecas independentes en Cuba”. Esta organización –cuxo único membro visible é un negrito moi viaxeiro, quen polo seu comportamento e modales recórdame ás criadas en Cuba antes de 1959, vestidas sempre no seu uniforme branco–, parece ignorar, do mesmo xeito que os seus donos, que en Cuba, por exemplo, durante os últimos quince anos celébrase anualmente unha feira nacional do libro. As tres últimas acolleron a 12,160,555 persoas, moitos deles pícaros, nas que se venderon, a prezos baixísimos, 10,121,405 libros. Na actual feira, a décimo quinta, que comezou na Habana o 3 de febreiro último, e que antes de clausurar proximamente percorrería 35 cidades e pobos do país, participaran, ata data recente, catro millóns de persoas?

Por razón de espazo, como último exemplo dentro desta listaxe da NED de 17 organizacións, quero mencionar á Asociación Encuentro da Cultura Cubana. Neste informe faise saber que polos servizos prestados aos Estados Unidos asígnanselle a esta organización $200,000 dólares anuais. Este diñeiro, segundo a NED, “cubrirá parcialmente gastos administrativos que permitirá a Encuentro publicar a súa Revista Encuentro e continuar a publicación na internet do seu diario ´Encuentro On-Line´. Encuentro publicarase trimestralmente e será distribuída en Cuba e no estranxeiro.”

E é así como estes intelectuais e os seus donos garanten, a verdade, a liberdade e a integridade intelectual e o libre debate de ideas en Cuba e no estranxeiro.

Fonte: Areítodigital

¿SABE QUE HAI CINCO CUBANOS PRESOS NOS CÁRCERES DE EE UU POR LOITAR CONTRA O TERRORISMO?

O 12 de setembro de 1998, o FBI detivo a Gerardo Hernández, Ramón Labañino, Antonio Guerrero, Fernando González e René González, acusados de ser axentes non rexistrados do Goberno Cubano. A súa única misión era penetrar nos grupos da mafia anti-cubana que operan impunemente en Miami para desvelar os seus planos terroristas contra o pobo cubano. Ningún deles tiña antecedentes penais, nunca foran acusados de violar a lei ou transgredir ningunha norma ou regulación; non posuían armas nin estiveran involucrados xamais en actos de violencia ou disturbios de ningún tipo. Con todo, foilles negada a posibilidade de acollerse á liberdade baixo fianza.

Desde o mesmo día do arresto, foron sometidos a confinamento solitario en cinco prisións diferentes, pechados no chamado burato durante 17 longos meses.

O xuízo celebrouse en Miami nun clima de hostilidade cara os detidos, alentada polos mesmos que conceden entrevistas a medios informativos alardeando das súas actividades delictivas contra cuba. Os membros do xurado residían en Miami; estaban sometidos a constante presión; ningún se atrevía a ser imparcial. O seu veredicto coñecíase de antemán.

Ningún cargo contra Os cinco foi probado, excepto o feito de non rexistrarse como axente estranxeiro, pero ¿que tería sido deles se aqueles aos cales vixiaban soubesen a súa identidade?

Ante a falta de probas, foron acusados de “conspiración para cometer espionaxe”. As desproporcionadas condenas respondían a unha manobra na que participaban recoñecidos terroristas como Orlando Bosch e Posada Carriles, acusados e condenados por innumerabeis crimes; entre eles, planear e ordenar a voadura dun avión de Cubana de Aviación con 73 pasaxeiros a bordo. Orlando Bosch e Freddy Lugo -compinches de Posada Carriles- nunha entrevista coa xornalista venezolana Alicia Herrera confesaron: “Puxemos a bomba…¿e que?”
Ao longo de 46 anos, son innumerabeis as agresións terroristas que Cuba sufriu, provocando a morte de máis de 3.000 persoas e máis de 2.700 feridos; gran parte desas agresións foron preparadas desde Miami.

Cuba nunca invadiu un país, nunca provocou conflito de ningún tipo contra outros pobos, pero Cuba ten dereito a defenderse.

TERRORISMO ANTICUBANO

O 22 de agosto de 2001, The Miami Herald publicou un anuncio a páxina completa no que unha organización denominada Foro Patriótico Cubano establece entre os seus principios “o recoñecemento e apoio ao uso de calquera método na loita contra Cuba”. Un dos asinantes é Orlando Bosch.

O 6 de decembro de 2005, José Basulto, xefe da organización Hermanos al Rescate, nun programa de televisión de Miami, afirmaba que “as actividades terroristas contra Cuba sempre gozaron da tolerancia do FBI”. El mesmo presumiu de ter disparado cun canón de 22 mm desde unha lancha rápida contra un hotel da Habana sen que ata agora o FBI lle teña feito a menor pregunta.

REOS DE BUSH

Ademais das desproporcionadas sentenzas dos Cinco, a Gerardo e a René, impónselles un dobre castigo: prohíbeselles que vexan as súas esposas, ás cales hai máis de seis anos que lles é negada a entrada en territorio de EE UU, violando tanto as normas esenciais norteamericanas como o Dereito Internacional Público.

Gerardo, René, Fernando, Ramón e Antonio levan máis de sete anos en prisión. O goberno estadounidense ignorou a decisión do Grupo de traballo da ONU sobre Detencións Arbitrarias. Tamén ignorou o veredicto da Corte de Apelacións do Undécimo Circuíto de Atlanta, que o pasado 9 de agosto anulou o proceso contra os Cinco e revogou as súas condenas. Eses cinco heroes están hoxe “secuestrados”, xa que non hai cargos contra eles. Non foron xulgados por ter violado as leis estadounidenses, senón porque co seu traballo¬ –ao infiltrarse nas redes criminais que existen abertamente na Florida- revelan a hipocrisía da loita contra o terrorismo e a dobre moral do Goberno do Presidente Bush, que bombardea pobos en nome da “loita antiterrorista” e acolle con beneplácito na súa propia casa a terroristas confesos.

Intelectuais, artistas, traballadores, escritores, foros sociais, organizacións de solidariedade, etc. teñen denunciado o trato inhumano que sofren os Cinco, as irregularidades do proceso e a violación das propias leis norteamericanas neste caso; incluso organizacións como Amnistía Internacional -pouco sospeitosa de simpatía cara a Cuba- dirixiron unha carta ao Departamento de Estado de EE UU compartindo as dúbidas legais que orixinaron o proceso.”(…)En calquera caso, dito rexeitamento de visitas familiares aos prisioneiros implica un aumento significativo das penas dos mesmos. No presente caso, isto é aínda de maior preocupación, dadas as serias dúbidas que xurdiron acerca da xustiza e imparcialidade con que se ditaron as sentenzas (…)”.

Gerardo, René, Fernando, Ramón e Antonio, son vítimas irrefutabeis dunha política de demagoxia, engano e terxiversación do Goberno do Presidente dos EE UU en canto á loita contra o terrorismo. Estes cinco heroes, verdadeiros loitadores contra ese flaxelo, son reos da irracionalidade da administración Bush, quen estendeu a tortura a que os somete ás súas esposas e fillos. Ante a inmoralidade dese execrabel crime de lesa xustiza, instamos a todas as persoas de ben (que, por sorte, son a maioría aplastante da humanidade) a multiplicar os seus esforzos para lograr a inmediata liberdade para os Cinco.

DECISIÓN DO GRUPO DE TRABALLO DA ONU SOBRE DETENCIÓNS ARBITRARIAS

“En vista do procedemento, o Grupo de Traballo emite a seguinte opinión:
A privación de liberdade dos señores Antonio Guerrero Rodríguez, Fernando González Llort, Gerardo Hernández Nordelo, Ramón Labañino Salazar e René González Sehwerert é arbitraria, está en contravención do artigo 14 da Convención Internacional de Dereitos Civís e Políticos.

Tendo emitido esta opinión, o Grupo de Traballo solicita ao Goberno que adopte as medidas necesarias para remediar esta situación, de conformidade cos principios expresados na Convención Internacional de Dereitos Civís e Políticos. (Adoptado o 27 de maio de 2005)

CONSIDERACIÓNS E CONCLUSIÓN DO UNDÉCIMO CIRCUÍTO DE APELACIÓNS DA CORTE DE ATLANTA

Consideracións

“Cando os xurados son seleccionados entre unha comunidade na que son evidentes os sentimentos de hostilidade cara a un acusado (…) a Corte debe examinar os diferentes métodos dispoñibeis para asegurar un xurado imparcial. Estes métodos inclúen (…) conceder un cambio de sede cando unha comunidade estivo repetida e profundamente exposta a unha publicidade do caso”.

“Coformar un xurado imparcial nesta comunidade (Miami) era unha probabilidade pouco razoabel debido ao prexuízo existente na mesma. A comunidade na súa totalidade é sensibel e está permeada polos intereses da poboación cubana exiliada.”

“A percepción de que estes grupos de exiliados cubanos podían inferir danos aos xurados que emitisen un veredicto desfavorabel aos seus puntos de vista, era palpabel.

É incuestionabel que a publicidade relativa a Elián González continuou durante o xuízo, incitando e inflamando as paixóns entre a comunidade de Miami Dade.” Nestas circunstancias, “non había maneira razoabel de asegurar un xuízo xusto mediante un aprazamento do mesmo ou por um proceso de selección do xurado; por tanto, impoñííase un cambio de sede.”

Conclusión
“Á luz de todos os argumentos expostos, as condenas dos acusados son revogadas e ordenamos a realización dun novo xuízo.”
(Atlanta, 9 de agosto de 2005)

EE UU non respecta os dereitos humanos
Liberdade para os cinco

Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"

Visit Us On TwitterVisit Us On Facebook