Salim Lamrani *

Hai homes que cruzan os séculos e permanecen gravados no tempo porque representan principios esenciais. Maximiliano Robespierre, o Incorruptíbel, o apóstolo dos pobres, entregou a súa vida breve e intensa á loita pola liberdade do xénero humano, pola igualdade de dereitos, pola fraternidade entre todos os pobos do mundo. A feroz xenreira dos termidorianos, representada aínda nos seus herdeiros, perdura até os nosos días. O nome de Fidel participa desa dignidade: tomou armas para reivindicar o dereito do seu pobo e de todos os condanados da terra a escolleren o seu propio destino e inzóu o desprezo planetário contra as forzas retrógradas.

A aspiración de Cuba á soberanía foi combatida sen descanso pola soberbia dos EUA que consideraron sempre a illa seu patio traseiro, mália tres guerras de independencia e os sacrificios do pobo de José Martí, heroe nacional e pai espiritual de Fidel Castro. Cuba padeceu o xugo opresor do poderoso veciño, determinado a gobernar a rexión por riba de todo; Cuba foi ocupada militarmente e os seus gobernos de aqueles tempos de república neocolonial tiñan que porse ás ordes de Washington. O pobo cubano, afoutado e valente, soportaba aldraxe tras aldraxe. En 1920, o presidente Woodrow Wilson mandara ao xeneral Enoch H. Crowder á Habana, trala crise política e financeira que golpeaba o país e nin recado lle pasara a Manuel García Menocal, Presidente de Cuba, Ao chamarlle Menocal a atención pola fachenda de que fora obxecto, o titular da Casa Branca reprendeuno con este recado: “O Presidente dos Estados Unidos non precisa autorización do Presidente de Cuba para lle despachar un representante especial”. Así era na Cuba pre-revolucionaria.

Gravemente ofendido no seu anceio de liberdade, o pobo cubano acolleu o triunfo da Revolución cubana de Fidel Castro, en 1959, coma o remate dunha longa loita que comezara en 1868, na Primeira Guerra de Independencia. Fidel Castro, arquitecto da soberanía nacional, reivindicou de armas na man o dereito inalienábel do seu pobo á autodeterminación. Rompendo as cadeas hexemónicas impostas por Washington, Fidel Castro fixo dunha pequena illa do Caribe unha potencia moral admirada e respectada polos pobos do Sur na súa vontade inequívoca de escoller seu propio camiño. Asemade, devéu símbolo da resistencia á opresión e de esperanza dos humillados nunha vida decente, admirada en todo o mundo pola súa coraxe constante fronte á adversidade e a fidelidade aos principios.

Malia padeceren un estado de sitio implacáblel, no que terman os EUA por máis de medio século, e contando con recursos sumamente limitados, Fidel Castro fixo de Cuba un modelo para as nacións do Terceiro Mundo, universalizando o acceso á educación, á saúde, á cultura, ao deporte e ao tempo libre. O mundo puido ver que era posíbel establecer un sistema de protección social eficiente para toda a poboación e situar ao ser humano no centro do proxecto de sociedade. Cuba é hoxendía unha referencia mundial neste sentido e proba evidente de que é posible colocar ás categorías máis vulnerábeis no centro do proceso liberador.

“Patria é Humanidade”, dicía José Martí. Fidel Castro probóu o dereito do pobo a vivir en pé, e fixo realidade a súa vocación de internacionalista solidaria aportando o xeneroso concurso de Cuba a todas as causas nobres da emancipación humana e contribuíndo de modo decisivo á independencia de África Austral coa derrota do réxime segregacionista do Apartheid. O inesquecíbel Nelson Mandela sintetizaría esta solidariedade sen fallas dos cubanos nunha reflexión: “Que outro país do mundo podería pretender máis altruísmo que o que Cuba aplicou nas súas relacións con África?”.

Aínda hoxe Cuba está bloqueada por Washington, e malia a situación económica difícil, segue brindando a súa axuda en materia de educación, saúde e asistencia técnica, aos países do Sur, co envío de médicos, profesores, enxeñeiros e técnicos

Fidel Castro, o outro nome da Dignidade, quedará na historia como o heroe dos desherdados, o que defendeu o dereito do pobo a unha vida digna, o que fixo da soberanía de Cuba unha realidade inalienábel, o que expresou solidariedade en todos os instantes cos oprimidos. Odiado, igual que Maximiliano Robespierre, polos poderosos do seu tempo por ter ousado unha repartición máis equitativa das riquezas, a historia renderalle a homenaxe que merecen os grandes que se repuxeran contra as inxustizas e que loitaron arreo por mellorar a sorte dos humildes.

• Salim Lamrani, doutor en Estudios Ibéricos e Latinoamericanos da Universidade da Sorbone-Paris IV e profesor titular da Universidade de La Reunión, é crítico de referencia internacional contra a desmesurada e fracasada ofensiva de once gobernos sucesivos dos EU, durante 63 anos, para acabar co propósito independentista, socialista e solidario de Cuba.

(Tradución ao Galego por Berta Benavides para Terra Sen Amos)

REDE DE INTELECTUAIS E ARTISTAS EN DEFENSA DA HUMANIDADE

A Rede de Intelectuais e Artistas en Defensa da Humanidade RIADH, perante o anuncio da execución inminente de parte dos EUA, da chamada Operación Lanza do Sur no mar Caribe, fronte as costas de Venezuela, condena a iniciativa e lanza a voz de alarma á comunidade internacional sobre a nova escalada de parte do Goberno de Washington co envío do portaavións Gerald R. Ford que ven de sumarse ás forzas bélicas xa presentes nas mesma augas, , anunciando a posta en marcha desta campaña militar co pretexto, lonxe da verdade, de loitar contra o narcotráfico.

Denunciemos que esta escalada militar pode devir nunha confrontación militar contra a República Bolivariana de Venezuela, o que traería un masacre e conmoción xeopolítica do continente americano e no mundo.

É preciso denunciar claramente os verdadeiros intereses de guerra de parte do imperio dos EUA que pretende remover o goberno lexítimo do presidente Nicolás Maduro, xerar un escenario de xustificación do uso da forza militar para idar un golpe de Estado contra a República Bolivariana de Venezuela, alterar en beneficio do Imperio a correlación de forzas na rexión e apoderarse indigna e ilegalmente dos inmensos recursos naturais de Venezuela.

Evitemos o lanzamento dun masacre na nación suramericana que pode ter condicións semellantes ao que os EUA lanzaron contra Gaza ou mesmo unha guerra civil coma no caso de Siria.

Esixamos o retiro inmediato dos recursos militares despregados no Caribe; chamemos aos gobernos e aos organismos multilaterais a deter esta tolemia bélica que pode levar ao mundo a beira dunha guerra mundial; apoiemos ao pobo venezolano no seu lexítimo dereito de aprestarse a resistir unha agresión militar, e poder continuar traballando na construción dunha Patria Grande.

Defendamos o dereito internacional, a autodeterminación dos pobos e a preservación de América Latina e o Caribe como Zona de Paz.

14 de novembro de 2025

AXENCIAS DE CUBA – TSA

Máis un ano, a maioría da comunidade internacional está con Cuba, e como dixo o representante de Nicaragua na ONU «a solidariedade é máis poderosa ca chantaxe». Así ficou contrastado na Asemblea Xeral da Nacións Unidas co voto de 165 países contra do bloqueo económico, comercial e financeiro imposto por EUA a Cuba contra toda Lei e con pleno aldraxe dos conceptos básicos de respecto entre nacións. As ameazas do gabinete imperial só raparon en Latinoamérica o previsíbel voto en contra de Milei e do governo do Paraguai e as abstencións de Costa Rica e Ecuador. A arroutada campaña da Casa Branca só deu raspado sete votos en contra da Resolución de Cuba, e o total das abstencións colleitadas en todo mundo coas ameazas arancelarias saídas da vara máxica de Trump aumentaron a 12 países. Os sete “non” reproducen en cinco representación da Asemblea as acostumadas posicións en contra dos EUA e de Israel, mais é ben certo que a maioría absoluta da Asemblea votou a prol das razóns de humanidade e dereito expostas por Cuba.

Os resultados revelaron un magro beneficio da galerna desatada polo governo de Trump contra a demanda de Cuba amparada Dereito Internacional. Manter un bloqueo delincuente contra a illa por volta de 64 anos comprace só aos comensais do imperio que aplauden privacións e atrancos sen medida contra o pobo de Cuba, amañados dende a outra beira do estreito da Florida. O propósito é someter a illa nunha posición prevista de dependencia e subalternidade como a que orixinara cen anos de guerra anti-colonial.

Cumpriuse a pé feito o anuncio do ministro de Relacións Exteriores de Cuba, Bruno Rodríguez Parrilla de a intensificación das ameazas do Departamento de Estado a escala planetaria para forzar estados soberanos a humillar seu voto resultarían inutilmente demagóxicas. “A verdade, o dereito, a razón e a xustiza son sempre máis poderosos e decisivos»

Segundo coñeceu a Asemblea no informe debatido na ONU , que recolle o período de marzo do 2024 a febreiro de 2025, bancos e intermadiarios de recusaron operar con Cuba, mesmo para faceren transferencias de humanidade básica coma compra de alimentos, medicamentos e material cirúrxico, combustibeis, materiais, pezas de reposto para o Sistema Electroenerxético Nacional e outros bens esenciais. A economía cubana perdeu provedores tradicionais por esta causa urdida dende os EUA.

O ilegal programa de exención de visa e prevención de viaxes terroristas, de 2015 representou un atranco para as viaxes e o turismo á iIla, nomeadamente pola ameaza de estorbar o pase de fronteiras de aquelas persoas que tivesen visitado a nación caribeña.

Esta información, procedente do informe Necesidade de pór fin ao bloqueo económico, comercial e financeiro imposto polos EUA contra Cuba, proba que a interpretación frívola do ilegal castigo que o Imperio aplica a illa, común nos media do gran capital, non merecen outro nome que o de hipocresía.

CONCENTRACIÓN DA SOLIDARIEDADE GALEGA CON CUBA NA VÉSPERA DA VOTACIÓN

A Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil convocara dia 28 en Vigo a solidariedade en apoio da demanda de Cuba na ONU contra 64 anos de intervención ilegal do governo dos EUA con perxuizo grave para a vida diaria, o comercio e as comunicación da illa co resto do mundo.

Luisa Cuevas Raposo, vicepresidenta da Villamil, prestou voz ao comunicado da Directiva que reproducimos a seguir:

“Máis ou menos sobre estas datas, o goberno de Cuba presenta todos os anos na Asemblea Xeral da ONU unha resolución que condena do criminal e ilegal bloqueo que o governo dos EUA impoñen ao pobo cubano. Van xa 64 anos do mesmo e o debate e a votación serán entre hoxe e mañá.

Como cada ano a case totalidade dos Estados representados nas Nacións Unidas apoiarán a resolución cubana esixindo que cese o bloqueo e que o goberno dos EUA respecte a soberanía do

pobo cubano. Como cada ano, xa podemos prever o voto contrario dos EUA e do seu sicario habitual, o xenocida Estado de Israel.

O bloqueo económico, comercial e financeiro é o elemento central que define a política dos EUA para Cuba desde hai máis de 64 anos. Os efectos desta guerra declarada contra a economía, a sociedade, a vida cotiá e os soños de progreso de máis de 11 millóns de cubanas e cubanos, non cesaron nin por un día. Máis do 80 % da poboación da illa só coñeceu unha Cuba baixo bloqueo.

Cando o decretaron, non finxiron, declararon explicitamente, como afirmou en 1960 Lester Mallory, subsecretario de Estado adxunto dos EUA, que o fin era “provocar fame, desesperación e padecementos á poboación para provocar o derrocamento do goberno revolucionario de Cuba”.

Esas medidas de terrorismo económico por parte de Estados Unidos son a primeira e principal causa da crise económica que padece Cuba, ocasionándolle perdas económicas e atrancos comerciais e financeiros colosais.

A crise veuse moi agravada este ano trala toma de posesión de Trump e o nomeamento de Marco Rubio como Secretario de Estado que implementaron novas medidas e están a levar a cabo unha política moi agresiva, non só contra Cuba, senón nos últimos tempos, tamén contra Venezuela, México e Colombia, ás que os EUA ameazan cunha agresión militar a grande escala.

Alén das leis que dan cobertura ao bloqueo, Cuba continúa incluída nunha chamada Lista de Países Patrocinadores do Terrorismo, que lle dificulta e encarece todas as súas transaccións financeiras, evese hoxe nunha situación de emerxencia enerxética, que se traduce nas graves caídas do seu sistema eléctrico, como ocorre de forma recorrente.

Nese contexto un dos sectores máis prexudicados é o da saúde. Cuba, exemplo para todo o mundo, polo desenvolvemento do seu sistema sanitario e de investigación e a produción de novos medicamentos e vacinas, ten neste momento atópase unha grande escaseza de materias primas para a produción farmacéutica e de falta de todo tipo de insumos sanitarios, xa que o bloqueo impídelle compralos ao seren moitos deles de procedencia ou patentes estadunidenses.

É por iso que a nosa Asociación vén de lanzar unha gran campaña para recoller medicamentos e todo tipo de material socio-sanitario e apoiar economicamente o envío dun contedor desde Galiza con todo ese material que xuntemos neste ano 2025 e que terá continuidade no 2026.

É hora de multiplicar esforzos en solidariedade co heroico pobo de Cuba. Unha Cuba sempre solidaria cos pobos oprimidos, que malia as súas propias dificultades, continúa a formar na Escola Latinoamericaana de Medicina ELAM persoas procedentes de todo o mundo, nomeadamente de América Latina, África, Sahara e Palestina.

Desde a Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil:reclamamos que o Goberno do Estado español apoie na ONU a Resolución presentada por Cuba contra o bloqueo económico, comercial e financeiro decretado pola Casa Branca.

Rexeitamos o réxime de sancións arbitrarias e ilegais, e a extraterritorialidade de normas xurídicas impostas polos EUA coa colaboración de países servís, como os da Unión Europea, en renuncia flagrante da súa propia soberanía.

Esiximos a saída de Cuba da arbitraria listaxe de “estados patrocinadores do terrorismo” que os EUA e os seus lacaios teñen establecido, xa que consideramos inaceptable que países que invadiron, bombardearon, colonizaron e deron golpes de Estado en dúcias de países nos cinco continentes se abroguen o dereito de expedir “certificados de boa conduta democrática” a ninguén.

Reclamamos a devolución dos territorios cubanos ocupados ilegalmente por Estados Unidos na baía de Guantánamo, o peche do infame campo de concentración e torturas alí establecido pola CIA e da base militar norteamericana.

Finalmente, chamamos o pobo galego a seguir expresando a súa solidariedade activa con Cuba, especialmente a todas as organizacións e persoas amigas de Cuba, para axudarnos a recadar fondos para o envío do contedor antes mencionado.

Viva Cuba Socialista!

En Vigo, Galiza, o 28 de outubro de 2025”

Rosa Miriam Elizalde – La Jornada (México)

Marco Rubio, ministro de Estado de Trump, e primero apelido latinoamericano no ministerio imperialista, desata unha agresiva campaña de mentiras e chantaxe para que a condena do Bloqueo dos EUA contra Cuba, que logo cumprirá 63 anos, non sexa de novo aprobada por aclamación pola Asemblea Xeral de Nacións Unidas. A unha semana da votación, o Ministerio lanzóu unha delirante campaña para tentar mover o taboleiro: non tanto para sumar “nons” como para transformar votos afirmativos en abstencións ou ausencias.

Un telegrama do Departamento de Estado, publicado pola Axencia Reuters e datado 2 de outubro, revela a estratexia: vincular a resolución sobre o bloqueo coa guerra na Ucraína e presentar Cuba como unha ameaza para a paz rexional. Este documento, distribuído a decenas de embaixadas, require aos diplomáticos estadunidenses presionar aos gobernos que constitúen a Asemblea para opoñerse á Resolución de Cuba. Con este fin argumentan que  entre mil e 5 mil cubanos combaterían xunto ás forzas rusas. “Despois de Corea do Norte, Cuba sería o maior aportador de combatentes estranxeiros”, sostén o texto.

O obxectivo é explícito: obter un recorte dos votos a prol de Cuba na Asemblea Xeral da ONU e mália preferiren o voto negativo, o departamento de Estado do goberno de Trump coida que as abstencións ou a non asistencia tamén lles valen.

O chanceler cubano, Bruno Rodríguez Parrilla ofereceu en roda da prensa unha copia das instrucións de Marco Rubio ás embaixadas e afirmou que membros do Congreso dos EUA de orixe cubana enviaran cartas nas que conminan baixo ameaza a liberdade de voto dos  gobernos representados na Asemblea. Xestos inequívocos dos matóns de barrio.

A ofensiva chega nun contexto de endurecemento de sancións tralo regreso de Trump á Casa Branca, que non tolera que o ano pasado a resolución fose aprobada por 187 votos a favor, con Estados Unidos e Israel en contra e a abstención de Moldavia o que evidencia o aillamento imperial na súa teima de continuar contra Cuba o estado de  sitio máis longo da historia contemporánea.

A resposta da Habana é categórica: Cuba non forma parte do conflito armado en Ucraína nin participa con persoal militar alí nin en ningún outro país. O Ministerio detalla as accións penais por mercenarismo relacionadas con esa fronte: nove procesos (2023-2025) contra 40 acusados; oito xuízos e cinco fallos condenatorios que suman 26 persoas, con penas de cinco a 14 anos; tres causas pendentes de sentenza e outra en proceso. A Chanceleríacillería sostén unha política de tolerancia cero contra o mercenarismo, a trata e a participación de nacionais en conflitos no exterior.

ASASINATOS, OPORTUNISMO, CINISMO

No entanto, o goberno de Washington militarízase baixo o pretexto da loita contra as drogas, asasina tripulantes a bordo de embarcacións, reforza a súa presenza naval e ensaia regras de enfrontamento que elevan a intensidade do uso da forza. A campaña de chantaxe aos gobernos para condicionar a resolución cubana non é un capítulo aparte, senón a cobertura narrativa desa escalada á que se confire a forma oportunista e cínica de xestión diplomática para desviar a atención do profundo sufrimento que o Bloqueo causa ao pobo cubano.

Confirmado como Secretario de Estado (ministro de relacións exteriores) en xaneiro, Marco Rubio situou a Cuba no centro da súa axenda. Entre as súas medidas salienta as restricións intermitentes de visado contra funcionarios estranxeiros aos que acusa de participar no presunto esquema coercitivo de exportación de man de obra das Misións Médicas cubanas. Rubio fixo todas as dilixencias posibeis por criminalizar un dos programas de cooperación da illa máis recoñecidos en  todo o mundo.

Rubio tamén ten recuperado dos arquivos campañas fantásticas coma a das causas externas da chamada Síndrome da Habana que fóron terminantemente descareditadas por avaliacións autorizadas de 2023 e 2025. O contraste entre esa evidencia e a retórica política ilustra o sistema: cargar o clima mediático con alegacións falaces de seguridade nacional para debilitar os apoios á resolución.

Mais a aritmética histórica é túzara. Desde 1992, a Asemblea Xeral aproba por aclamación a necesidade terminante de pór fin ao Bloqueo, e, no 2024, o marcador fora 187-2-1. Con ese precedente, o escenario máis probábel é que a resolución pase desta con maioría sobrada, mesmo que Washington dea rabuñado con chantaxes algunhas abstencións ou ausencias.

Se a historia serve de guía, a prática aclamación da Asemblea volverá repetirse.

Traducido ao Galego para TSA por Anisia Meira.

Ante as ilegais medidas, a cada máis agresivas, do goberno do EUA contra Cuba e outros países da América Latina, a Asociación de Amizade Galego-Cubana FRANCISCO VILLAMIL chama a intensificar a solidariedade e apoiar a resolución cubana contra o bloqueo que será sometida a votación da Asemblea Xeral das Nacíóns Unidas un ano máis nos vindeiros días.

A manífestación en defensa de Cuba e contra a intromisión que o goberno de Washington recrudece dende Rio Bravo e o Caribe ao Cabo de Fornos, terá lugar na Segunda Feria 28 de outubro, ás 20:00 horas diante do MARCO de Vigo.