Ramón Fernández Leal – Terra Sen Amos

A chegada das brigadas médicas cubanas, primeiro a Italia,

logo a Andorra, fixo que aparecera coma nova con carácter

positivo algo referente a Cuba nos medios das potentes

corporacións sistémicas. Lendo a letra miúda, podíase

descubrir que unha parte das persoas expedicionarias

estiveran xa na epidemia do Ébola, en 2014. Tamén aí

descubrimos a cantidade de xente que descoñecía ese dato.

O 11 de xaneiro deste ano asistín, na “Casa da amizade” de

La Habana á presentación dunha nova edición en idioma

español e a primeira en inglés do libro “Zona roja” do escritor

e periodista cubano Enrique Ubieta, onde conta o que el viviu

coma expedicionario daquela epopea. Non pensei que ese

acto, emotivo, solidario, reivindicativo, viñérame tantas veces

ao recordo coma está a pasar agora nestes días.

O 8 de agosto de 2014 houbo unha petición expresa da ONU e

da OMS ao goberno cubano para a colaboración dunha

epidemia que matara xa a 2.400 persoas e que tiña

nalgunhas zonas unha mortalidade do 80%. Cuba envía unha

avanzada para preparar as condicións e o 2 de outubro

arriban a Serra Leoa 162 brigadistas médicos. Logo irán a

Liberia e Guinea Conakry outros 296.

Foi un feito sen precedentes na historia da humanidade. Un

pequeno país, asediado polo imperio máis armado da historia,

vai prestar axuda a miles de quilómetros cunha cantidade de

persoas equivalente ao que o resto do mundo proporciona.

Nunhas condicións nas que a vida valía ben pouco, con

temperaturas de 50º, a expedición cubana logrou baixar esa

mortalidade do 80% ao 22%. Unha das loitas máis

complicadas era a de lograr que se entendera que non se

podía seguir o rito mortuorio no que que as persoas

achegadas a quen finara lavaban o corpo, abrazábano e se

bañaban coa mesma auga, o que producía decenas de

contaxios inmediatos. A poboación non cría no Ébola. Antes

da chegada solidaria, as persoas infectadas estaban recluídas

sen asistencia médica, morrendo.

Na nosa beira, o virus do Ébola tivo prensa cando superou a

contorna africana e chegou a EUA e Europa. Nomeadamente

no estado español foi nova cando unha enfermeira chegou

infectada.

As grandes potencias preocupáronse en deter a súa

propagación, non en erradicala. Durou dous anos e supuxo a

morte de 11.300 persoas.

Cuba estaba presente, antes da crise do ébola, en 32 países

de África, con 4.000 brigadistas. Coma estivera en 1960 en

Chile polo terremoto de Valdivia, por primeira vez dende o

triunfo revolucionario, ou en 1963 en Alxeria ou en 2014 en

Haití,…coma en Paquistán, Nicaragua… En Cuba está a Escola

Latinoamericana de Ciencias Médicas, creada en 1998 logo

dos furacáns George e Mitch. Dende aquela licenciáronse máis

de 22.000 estudantes de todo o mundo en medicina. Cuba

tivo presenza solidaria médica en 109 países.

Coma en tantas cousas, sen Cuba nada sería igual. É moi

importante que se saiba nesta beira do mundo, anestesiada ealienada polo consumismo