70 anos do Moncada en Vigo na hora da condena universal do bloqueo

Lina Lobeira – Terra Sen Amos (Vigo)

A Cónsul Xeral de Cuba en Galiza honrou en Vigo o 70 aniversario dos asaltos ao Moncada e Carlos Manuel de Céspedes nun 26 de xullo heroico.  Logo da Bayamesa, no limiar da súa intervención en Vigo, ao pé da figura de José Martí nos xardíns de Montero Ríos, Ingrid Izquierdo empregou o Galego nas súas palabras de benvida e un aplauso cerrado agradeceu seu saúdo. Notou a importancia de poder celebrar o Día da Rebeldía Nacional a beira de Martí, ao que Fidel chamara Apóstol da Independencia e autor intelectual do Moncada. “Considerando as circunstancias daquela acción, reparamos na afouteza da mocidade asaltante, vintaneiros os máis deles, con armas poucas, resoltos a tomar o Moncada que era daquela a segunda fortaleza militar de Cuba”.  Eis a historia de Cuba, con antecedentes no caso de Ignacio Agramonte que para resgatar un oficial afrontara unha compañía de 130 cunha tropa de só 30.

A Cónsul Ingrid Izquierdo durante a súa intervención en Vigo.
A solidariedade con Cuba arredor da estatua de Martí para lembrar os 70 anos do Moncada.

Anos depois, Fidel contaba ao xornalista galego Ignacio Ramonet que de ter tomado o Moncada, o botin de armas decidiría a sorte a prol dos alzados.  A operación fracasou tacticamente e o que veu depois foi unha masacre: 55 participantes asasinados e os sobrevivintes vítimas dun cerco infernal.  O poder idelóxico nacido contra tanta ruindade non puido ser eliminado;  estratexicamente foi unha vitoria porque lanzou un novo tempo de loita que había levar ao 1 de xaneiro de 1959 coa vitoria; estableceu o liderado de Fidel e probou a loita armada coma via para a Independencia.

A Cónsul fala no medio dos salgueiros e acacias restantes que corren améndoas de sombra polo morteiro de Martí mentres paseantes do solpor achéganse a escoitar. Sucede isto na mesma beiramar na que a vecindade gañara para a cidade o calificativo de Sempre Benéfica por asistiren con recado de alimentos e acollida nas súas casas aos quintos abandonados pola oficialidade nun mercante atracado en 1898 xusto á beira do emprezamento da estatua de Martí en 1989. Izquierdo lembra a fazaña do iate Granma que, cun aforo previsto para 12 persoas, meteu abordo 82 para levalas de Mexico a Oriente de Cuba, nunha travesía de vento e mar alto de proa durante 7 dias. “Feitos que nos enchen de orgullo e axúdannos a comprender como a Xeración do Centenario, indignada polos crímenes da tiranía de Batista, rendida aos Estados Unidos, puido con Fidel a fronte asaltar o Cuartel Moncada. Fidel  entrevistara 1.200 voluntarios dos que selecionara 160,  reunidos na véspera na Granjita Siboney. Universitarios e obreiros que ignoraban voluntariamente a acción concreta a realizaren.”

Ingrid Izquierdo ve a historia de Cuba coma un manifesto da resistencia do pobo, ben probado nos anos 90, cando os medios dominantes non daban nin chica pola permanencia da Revolución e  o  pobo resistiu sen fallar a coherencia cos principios éticos e humanistas.e sendo merecedora da solidariedade internacional, coma a que nesta ocasión asíste a Cuba. O Moncada é un faro para  resistir o bloqueo;  os infames autores do cerco, recrudéceno para producir inquedanza e desestabilización; no remate, o goberno dos Estados Uniidos inclue a Cuba nunha espuria lista de paises patrocinadores do terrorismo, cando a Revolución foi, dende os comezos, internacionalista, solidaria, humanista.  Eis a Asemblea da ONU, que vota anualmente  a prol de Cuba  contra o bloqueo. “Somos un pobo que defende a súa soberanía, o seu socialismo e a súa revolución. Por iso seguiremos berrando Patria o Muerte: venceremos !

Oriana Mendez, aportou a comemoración do Moncada en Vigo versos como confidencias por riba do rumor do xardín: “Tremer de vértebras que se afastan do equilibrio/esgótanse en si mesmas tornando amarelas e extinguidas/ observan a sombra do xeo dilatando sobre elas/ non dan sostido a gravidade da columna que conforman/ concatenando memoria de osos desiguais/ Unha trama imperfeita urdida desde o interior da nevisca / até as pedras que sostemos co alento dos cascallos/ no ángulo cego no que aniña o frio da tundra  abeirando a mirada crebadiza desta tropa sen estirpe/ a súa linaxe bastarda, o seu nome propio torpe/ vai acompañando un rostro queimado que se esfola/ como se arrincan as escamas da madeira seca/ como se perde a pel polo aire aterecido/ neste Territorio Nación sen causa fogares da neve/ no deserto de seixo a miña cidade unha bairrada de cidades/ abrollla e desenvolve igual que espalla a enredadeira/ atravesando a lembranza clara das cousas que aconteceron/ en cada folla da hedra coma unha tulla de memoria/ está o rexistro dos feitos de cadanseu dos paseos de cada vencido/ de cada erosión nos muros disimulando os buracos de cada bala/ do tunel que conecta a parte máis alta da montaña, a súa cidade, coa saída para o mar/ en cada folla da hedra a fotografía de cada soño interrompido, de cada Bou Eva/ de cada corporación municipal devastada Bueu exemplo /porque hai lugares sinalados no manto da historia/ sobre o muro por esta muralla da noite avanza a enredadeira e arrodea a cidade/ nunha luminosidade extraña que abraza cada columna incapaz de vertebrar e tecer os ollais/ dun exército que encaixe e saiba abotoar sen desfacerse/ atrapa a enredadeira das nosas vidas/ o que se lembra é o que non se dará recordado/ para ir cosendo folla tras folla tras década tras crónica tras crónica tras dos ollos pechados que xa se foron/ o ángulo cego en que agardamos onde aniña o frio na greta do encoro/ o corazón pronuncia seus censos”.

Manolo Pipas repasou parte da súa antoloxia moncadista, aportación indispensábel para a biografía de Xulio e Pedro Trigo de Viveiro,  e contou en novos versos o paso do tempo: “Moncada 70 anos/ o Moncada é un cuartel/ que asaltaron uns marcianos/ e xa van 70 anos/ da morte de Xulio/ pero seguiu coa bandeira Fidel/ coa palabra e coas armas/ barco e periódico Granma: navega a Revolución/da Serra a Playa Girón/ Casa das Américas e a Nova Trova Cubana tamén naceran naquel asalto/ Amiga Verde Lagarto: todo empezou co Moncada!”.

Erea del Rio, presidenta da Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco  Villamil , fixo a presentación da efeméride, tracexou a biografía infame do bloqueo no que terman doce governos dos EUA dende 1961 e contrapuxo o contraste da creatividade cubana nas redes, representada pola marea de seguidores do recén falecido Iroel Sánchez e da nova xeira de xornalistas da Revolución que superan en xenio e agudeza a teima de chumbo da propaganda, pagada dende a beira norte da canle da Bahama e alcumada xornalismo independente pola CIA.

Alberto López, vice-presidente da Villamil coidou das ordes de intervención e intendencia.

Con punteiro en Si Bemol e arrimado de parche  e caixa, Antón Sánchez  interpretou Os pinos.

A cita do Moncada contou coa solidariedade presencial  de Martín Pacheco, Cónsul Xeral da República Bolivariana de Venezuela e do Cónsul Farruco Sesto, así como de representantes de Agora Galiza- Unidade Popular, Agrupación Xosé Velo, Asemblea Republicana de Vigo, Asociación Galego-Bolivariana Hugo Chávez, Bloque Nacionalista Galego, Central Unitaria de Traballadoras, Comité Anti-OTAN de Vigo, Confederación Intersindical Galega, Mar de Lumes, Partido Comunista de Galicia, Partido Comunista do Povo Galego, Partido Comunista dos Traballadores de Galiza, Partido Comunista pola República Galega e Unión do Povo Galego.


	

A Cuba que resiste e inspira recebeu o abraço do povo português

REDAÇÃO INTERNACIONAL DE GANMA / AGENCIAS

No coração de Lisboa, centenas de vozes amigas se uniram ao ato de solidariedade com Cuba realizado na Sociedade de Instrução e Beneficência A Voz do Operário, para expressar sua condenação ao bloqueio genocida e reafirmar que a Revolução é uma fonte de inspiração, em um ato que contou com a presença do primeiro-secretário do Comitê Central do Partido Comunista e presidente da República, Miguel Díaz-Canel Bermúdez. O dia emocionante incluiu músicas e danças em homenagem ao visitante, que, comovido com tanta solidariedade, subiu ao palco para dizer: «Saudações, Portugal. Um abraço para os trabalhadores e para os irmãos portugueses solidários com Cuba. Um abraço para todos os que estão aqui nesta sala, manifestando apoio à Revolução Cubana, ao povo cubano, aos que estão em outras salas assistindo a este evento no telão e também aos que não puderam vir».

Vários cubanos falaram de suas experiências e expressaram sua gratidão pelo treinamento recebido em Cuba.

O presidente se referiu à forma como os amigos se mobilizaram e aos esforços que tiveram de fazer para chegar lá, incluindo alguns que vieram de longe e dedicaram parte de seu tempo para estar com Cuba, «um gesto pelo qual seremos gratos pelo resto de nossas vidas», disse Díaz-Canel. «Este encontro entre irmãos, entre amigos, entre pessoas cujo ideal é um mundo melhor que é possível, é uma evocação do histórico encontro do Comandante-em-chefe Fidel Castro Ruz, no ato de solidariedade no Porto, em 18 de outubro de 1998», lembrou o presidente, que disse que, como foi para Fidel naquele momento, foi um enorme compromisso para ele expressar seus sentimentos de admiração, reconhecimento e carinho pelo apoio recebido.

Diaz-Canel recordou que tudo o que o líder da Revolução expressou naquela ocasião, era totalmente válido na situação que estamos vivendo no mundo, em Portugal e em Cuba. Lembrou também que, para Cuba, a solidariedade foi e continua sendo um pilar de sua política externa, que vem sendo oferecida há décadas em todo o mundo, e pela qual tem recebido bem de  manifestações de carinho dos cinco continentes.

«Permitam-me, por isso, que reconheça especialmente em vós, e em todos aqueles que não puderam hoje juntar-se a nós, as inúmeras provas de carinho e apoio que emanam do ativismo solidário da Associação de Amizade Portugal-Cuba, dos amigos da solidariedade de Portugal para com Cuba ao longo dos anos», disse emocionado o primeiro-secretário do Comitê Central do Partido, que lembrou os inúmeros sinais de solidariedade para com o povo cubano, durante os duros anos de enfrentamento da pandemia da Covid-19.

Agradeceu as declarações contra o bloqueio dos Estados Unidos e contra a inaceitável inclusão do nosso país na espúria e arbitrária lista de Estados patrocinadores do terrorismo, elaborada unilateralmente por esse país que se crê dono do mundo e que patrocinou, durante décadas, ações terroristas contra Cuba. «Se alguém deveria estar nessa lista, é o governo dos Estados Unidos».

O BLOQUEIO, ENORME E SISTEMÁTICA VIOLAÇÃO DOS DEREITOS HUMANOS

Nesse sentido, destacou que o bloqueio, como demonstra a difícil vida cotidiana dos cubanos, é o principal obstáculo para o desenvolvimento econômico e social de nosso país, que tem um impacto cruel na vida cotidiana de cada família, além de constituir uma enorme, maciça e sistemática violação dos direitos humanos de todo um povo, para forçá-lo a desistir do caminho da justiça social que decidiu seguir no processo de construção socialista.

Aos amigos presentes, o chefe de Estado perguntou: «Quanto mais vocês poderiam fazer por Cuba e quanto mais Cuba poderia fazer pelo mundo sem o obstáculo do bloqueio, sem as 243 medidas adicionais promovidas pelo presidente Trump e mantidas pelo presidente Biden para agravá-lo e intensificá-lo?

Denunciou que «estar nessa lista custou a Cuba a suspensão das operações, com nosso país, de numerosos bancos e agências financeiras de todo o mundo, o que causou, entre outras consequências, a paralisação das transferências destinadas à compra de alimentos, medicamentos, matérias-primas para nossos processos produtivos e outros bens para a população».

«Vocês sabem muito bem que Cuba não patrocina o terrorismo. O mundo sabe disso. Cuba tem sido vítima de ações terroristas perpetradas, apoiadas ou assistidas com cumplicidade pelo governo dos Estados Unidos», ressaltou o presidente, lembrando que em Lisboa, em 1976, dois diplomatas cubanos, Adriana Corcho e Efrén Monteagudo, foram assassinados por uma carta-bomba, na embaixada de Cuba em Lisboa.

«Cuba patrocina a paz, o entendimento entre as nações e o respeito aos princípios do direito internacional. Junto com seus irmãos da América, promoveu e defende a Proclamação da América Latina e do Caribe como Zona de Paz», enfatizou o presidente cubano, que ratificou que, apesar das dificuldades e agressões, Cuba não se rende nem se curva, avança com firmeza na atualização de seu modelo econômico e social, sem renunciar à construção socialista com a participação ativa e consciente dos trabalhadores, e com a solidariedade de nossos amigos de todos os continentes.

PAZ E AMOR ENTRE OS CUBANOS

Na manhã de sábado, 15 de julho, o primeiro-secretário do Comitê Central do Partido Comunista e presidente da República de Cuba, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, manteve um encontro muito próximo com uma família diversa, incluindo seus descendentes mais jovens, cubanos que moram, trabalham e sonham aqui, e que não se esqueceram de sua terra natal.

O site da Presidência descreve o evento como um diálogo natural, cheio de boa vontade, emoções e nostalgia que emergiram nos testemunhos daqueles cujos corações estão ligados ao destino da Ilha. E o fio condutor foi justamente o amor, a opção pela paz e pelo trabalho, essas forças que animam muitos dos filhos de Cuba que moram em várias partes do mundo e que não costumam ser mencionadas pela máquina midiática que sonha com o fim da Revolução Cubana.

«Agradeço-lhes por estarem aqui, por estarem presentes, por dedicarem parte do seu tempo para estarem conosco», disse o chefe de Estado ao grupo formado por membros da comunidade cubana residente em Portugal. E esse foi o início de sua detalhada explicação sobre a vida na Ilha maior dasAntilhas.

«As maiores dificuldades no país caribenho», lembrou o presidente Díaz-Canel, «começaram no segundo semestre de 2019, quando os efeitos de um bloqueio intensificado se tornaram muito palpáveis e quando, por decisão imperial, a prática desse cerco foi internacionalizada, com base no Título III da Lei Helms-Burton».

A escassez de alimentos e medicamentos e a falta de acesso às principais fontes de financiamento estavam entre as principais consequências de um bloqueio intensificado, que se fez sentir ainda mais quando, em janeiro de 2020, Cuba foi incluída, por decisão imperial, na lista de países patrocinadores do terrorismo.

Um capítulo inevitável na saga de desafios e batalhas foi o da Covid-19, assunto sobre o qual o presidente falou aos cubanos residentes em Portugal. É sempre chocante voltar àquelas horas da pandemia e ver como Cuba, com seus cientistas, conseguiu as vacinas que ninguém mais lhe dava.

«Os cientistas cubanos fizeram vacinas sólidas», refletiu o dignitário, que não deixou de lado o fato de que, graças a essa conquista, a Ilha é hoje o segundo país do planeta a ter administrado o maior número de doses por habitante e o único país subdesenvolvido a ter feito uma vacina eficaz.

O chefe de Estado também falou sobre os eventos de 11 de julho de 2021, lembrando que nem tudo foi pacífico como alguns dizem, porque havia aqueles que eram muito violentos, aqueles que saíram prontos para queimar delegacias de polícia, matar, roubar.

O presidente afirmou que as pessoas foram processadas por atos de vandalismo, e que nesse dia se especulou e até se afirmou que há uma ditadura em Cuba, uma visão que, como refletiu o presidente, faz parte do «contágio da mídia» hostil à Revolução.

Na reunião moderada pela embaixadora de Cuba na República Portuguesa, Yusmari Díaz Pérez, vários cubanos falaram de suas experiências e agradeceram a formação recebida na Ilha maior dasAntilhas, que lhes permitiu trabalhar e abrir vários negócios.

Nesse ponto da reunião, as emoções ficaram à flor da pele. Um cubano residente em Portugal confessou que estava muito nervoso, com um nó na garganta. Uma mulher disse ao presidente: «Preciso de um abraço deste homem», e a resposta do presidente foi imediata: «Nós também precisamos de um abraço seu».

A solidariedade considera que a censura do Parlamento da UE a Cuba é servil dos intereses da Casa Branca

Terra Sen Amos – Axencias

O Movimiento Estatal de Solidariedade con Cuba (MESC) integrado por 63 organizacións que defenden a soberanía do primeiro Estado Socialista de América, combaten as mentiras diarias da propaganda dos media que entregan a súa liña editorial aos EUA, e denuncian a continuidade dun Bloqueo que consume máis de 60 anos sen máis resultado que maltratar ao pobo de Cuba e de a pouco multiplicar os seus recursos de chantaxe e terrorismo económico contra a illa, condena a moción anticubana que presentada pola coalición da dereita e os fascistas ven de ser aprobada polo Parlamento da UE. Un manifesto reaccionario que repite a falacia de o pobo de Cuba estar privado de voto e impedido de expresar a súa opinión política, malia que para iso teña a bancada inmovilista que censurar no seu comentario as eleccións de Cuba nas que a ninguén se nega a condición de elixíbel e votante.

O deputado de IU Manu Pineda di que atacan a Cuba no Parlamento de Bruxelas os mesmos que defenden o terrorismo narco en Colombia.

De feito, tantoa solidariedade como a Comisión de Relacions Internacionais da Asemblea Nacional dol Poder Popular de Cuba (ANPP) dixo que a resolución endosada polo Parlamento Europeo (PE) é servil aos EUA e  carece de autoridade moral, política e xurídica para xulgar a Cuba. A Comisión Internacional do Parlamento de Cuba comparou esta moción con outras precedentes que difaman non só a realidade cubana, senón tamén as relacións que Cuba mantén con otros Estados nun intercambio de decisión soberana e de respecto integral ao Derecho Internacional. 

A ANPP traza a resolución a partir do debate de 13 de xuño pasado, sobre as declaracións do Consello e da Comisión Europea sobre o estado do Acordo de Diálogo Político e Cooperación (ADPC) entre a UE e Cuba, a partir da visita a Habana, en maio pasado, do  Comisario de  Política Exterior, Josep Borrell, para asistir ao III Consello Cuba-UE.

A solidariedade con Cuba demanda unha sentencia internacional contra o Bloqueo

As organizacións do Estado que participan no Cume dos Pobos votan por constituiren un Tribunal Internacional contra o Bloqueo dos EUA a Cuba. Este apoio representa a solidariedade con Cuba no Estado nos vindeiros 16 e 17 en Bruxelas no Cumio Internacional para proclamar que o cerco de Cuba é unha violación dos Dereitos Humanos de cubanos e cubanas, que 13 gobernos sucesivos dos EUA exercen ilegalmente dende hai máis de 60 anos. Reunida en Madrid en asemblea, a solidariedade denuncia que o bloqueo produce sufrimientos diarios ao pobo de Cuba, nomeadamente a infancia e a terceira idade. O bloqueo ten unha expresión concreta en termos monetarios xa que Cuba foi obxecto de danos por valor de máis dun billón de dólares, logo de o goberno dos Estados Unidos en tempos da presidencia de Eisenhower decretar o bloqueo.

Anualmente, dende 1992, por aclamación da Asemblea Xeral de la ONU, o bloqueo é obxecto de denuncia e condena. A moción contén unha exhortación clara ao goberno dos EUA para dar rematado tan brutal aldraxe contra a nación cubana. Este universal clamor e denuncia é recibido con desprezo polas sucesivas administracións norteamericanas que non recataron nunca o seu desprezo pola Comunidade e o Dereito Internacional, aos que, polo demais, invoca para justificar súas intervencións militares.

Nos últimos anos, o bloqueo foi perversamente recrecido con con máis de 242 medidas decretadas por Donald Trump, rematadas coa cínica reinclusión de Cuba na Lista de Países Patrocinadores do Terrorismo. Un sobrebloqueo xeral que cerca a relación da illa co  resto do mundo, entrometimento brutal e despectivo, adoptado unilateralmente por un goberno que patrocina individuos,  organizacións e reximes terroristas en todo o mundo.

Máis ainda, Cuba padeceu a lacra do terrorismo con máis de 3.474 vítimas fallecidas e 2.099 lesionados graves, en atentados promovidos e organizados dende o territorio dos EUA e a complicidade neglixente das autoridades dese país.

A inclusión de Cuba na presunta lista de terroristas espanta potenciais inversións extranxeiras na illa; dificulta e encarece o comercio e as finanzas exteriores e bloquea máis ainda o seu azaroso desempeño económico diario. Non  só é unha calumnia senon unha brutal volta de torno no criminal bloqueo contra Cuba.

Por estas razóns a Asemblea coida que o bloqueo e as agresións norteamericanas contra Cuba deben ser xulgadas e condenadas coma crimes de lesa humanidade que enteira e cabalmente son.

O MESC convoca en Madrid un congreso sobre bloqueo preparatorio do Cume dos Pobos de Bruxelas

Terra Sen Amos – MESC

Os vindeiros 8 e 9 de Xullo o Movimento Estatal de Solidariedade con Cuba convoca en Madrid un programa de seis palestras temáticas sobre bloqueos e sancións imperialistas, débeda externa e dereitos e migracións. A cita foi programada como cita preparatoria para Cume dos Pobos que terá lugar en Bruxelas 17 e 18 de novembro vindeiro como foro alternativo ao Cume da UE-Celac de xefes de Estado e de Goberno, convocado tamén ena capital belga para os dias 17 e 18 de xullo, data na que goberno de Madrid asumirá a presidencia rotatoria do Consello da UE. A participación no cume dos días 8 e 9 é aberta.

Sábado 8, as 11 da máñá abrirá a palestra sobre Bloqueos e Sancións no Auditorio Marcelino Camacho de Comisións Obreiras (rúa de Lope de Vega 38, en Madrid) no que se van tratar as estratexias de solidariedade con Cuba, Venezuela e Palestina. Participarán nesta mesa, Moderados por Elena Priego, o europarlamentario de IU Manu Pineda, Araceli Escudero, do Movimento Estatal de Solidariedade con Cuba-MESC,  Mónica Saiz, conselleira da Embaixada de Venezuela, Jaldia Abubakra de Palestina e Mª del Carmen Domínguez, de Nicaragua.

Sobre o mesmo horario (11 a 14) están convocadas as palestras de Golpes de Estado, Manipulación da Administració de Xustiza (lawfare) e extrema dereita, que será na Sala das Trece Rosas. A de Débeda Externa, comercio, multinacionais e recursos naturais, está convocata na Sala da Camocha do mesmo centro.

Sábado a partir das 17 están programadas as palestras sobre Derechos Humanos e Migracións, no auditorio Marcelino Camacho; Paz, Cooperación, Xustiza e Solidariedade, na Sala das Trece Rosas e Feminismos, Transición Ecológica e Pobos Originarios, na sala da Camocha.

Domingo 9 ás 11, comezará a Sesión Plenaria no auditorio Marcelino Camacho.

Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"

Visit Us On TwitterVisit Us On Facebook