Áurea Lia Trevier – TSA – Nova York
A Asemblea Xeral da ONU aclamou máis unha vez a proposta de acabar co bloqueo que padece Cuba dende hai máis e 60 anos, un desafío dos EUA contra a legalidade internacional. A defensa internacional de Cuba é un feito que deixa a vista unilateralidade do bloqueo e a infamia dunha Casa Branca en decadéncia. No taboleiro da Asemblea Xeral aparece apenas un voluntario disposto a acompañar ao goberno de Washington no seu despropósito diplomático. A opinión mundial a prol do dereito de Cuba resoa na ONU anualmente dende 1992.
O mundo representado na Asemblea recusou a política imperial de odio e arbitrariedade preferiu renovar súa solidariedade coa nación cubana, que continúa sendo, malia o bloqueo, un exemplo de colaboración na loita pola xustiza social e contra o terrorismo.
Na primeira xornada do debate previo á votación, a representante de Namibia reafirmou os seu compromiso con Cuba fronte o cerco aleve e dixo que era preciso defender o dereito da illa digna a unha vida sen intromisións ilegais. “Cuba é unha nación amiga, que propicia a paz namentres o bloqueo lacera os principios do multilateralismo e a causa contra o bloqueo é nosa dende os tempos de loita pola independencia nos que contamos coa axuda de Cuba”.
Pediu a representante de Mexico o fin do bloqueo “por ser este contrario ao dereito internacional e alleo aos valores nos que se basea a convivencia pacífica” e dixo que era indecente a aplicación do Título III da lei Helms-Burton, namentresa arbtraria inclusión de Cuba na lista de países patrocinadores do terrorismo danaba a economía cubana.
Cuba ensinou o verdadeiro valor da solidariedade, dixo a representación de Venezuela que reclamou para o bloqueo unilateral dos EUA contra a illa un lugar no museo das vergoñas históricas.” Dificilmente poderá esquecerse o apoio das brigadas médicas de Cuba en todo o mundo –dixo- para axudar a combater a pandemia da COVID-19, e o feito de a iIla lograr cinco vacinas que puxo ao dispor da comunidade internacional. Eis a diferenza entre Cuba e os EUA”.
China condenou tamén o xenocida bloqueo económico, comercial e financeiro contra Cuba e a súa inclusión na lista de países patrocinadores do terrorismo. “A comunidade internacional condena esa política”, notou o diplomático chinés, quen pediu fomentar a solidariedade global a prol da paz e a harmonía mundial e gabou o papel de Cuba na cooperación sur-sur, e o feito notábel de presidir outros grupos rexionais e globais. Recoñeceu que todos os países forman unha comunidade na que deben prevalecer os intereses comúns por riba do imperialismo egoista dalgunhas potencias que queren dominar o planeta.
A representante de Sudáfrica endosou declaracións previas en defensa da resolución contra o bloqueo que cualificou de política hostil e violación grave do dereito internacional.
Pola súa banda, o representante de Etiopía rexeitou a aplicación do bloqueo que, “de maneira ilegal durante seis décadas, trabou o dereito do pobo cubano a resolver seus problemas pesia súa formidábel resistencia”.
Cun chamado a rematar a prolongada inxustiza do bloqueo, a representación de Arxentina recordou que seu país condenara arreo o bloqueo, unha práctica moralmente inxustificable e violatoria da Carta das Nacións Unidas.
Bielorrusia, na persoa do seu representante na Asemblea Xeral da onu, cualificou de xenocida o bloqueo dos EUA contra Cuba coma xenocidio, segundo a Convención para a prevención do xenocidio, en vigor dende hai máis de 60 anos e reparou no seu impacto directo en cada cubano, todos os días do ano, ”, e que non soamente infrinxe os dereitos humanos, “senón que limita o investimento e vulnera o dereito de todos os estados en cooperar coa Habana”“.
A representante de Kenya subliñou que “Cuba é vítima dunha política de dobre rapadoira que socava a honestidade dos estados, e agregou que “o bloqueo é parte dun sistema de sancións maiores que violenta a paz dos países do sur e entorpece a prosperidade que defenderon os países ricos cando falaron de globalización”“.
A delegación de Nicaragua recusou a política exterior imperial que vai contra a ONU e a súa Carta Magna. “O bloqueo –dixo– violenta os dereitos de todo un pobo, socava o seu desenvolvemento e impide o cumprimento da axenda 2030”“.
Coma violación dos dereitos humanos dun pobo enteiro cualificou a representación de Bolivia a persistencia do bloqueo económico, comercial e financeiro que o goberno dos EUA impón a Cuba desde hai máis de 60 anos. O voceiro de Bolivia agradeceu á Illa pola súa comprometida solidariedade coas causas máis nobres da humanidade. “Os seus soldados da saúde estiveron ao longo do planeta e os pobos do mundo fomos testemuñas de que 60 anos non foron suficientes para castigar a un pobo solidario”.
Para Gabón o bloqueo ten consecuencias a cada máis nefastas para a poboación, e pon en perigo a convivencia pacífica entre estados.
A República Islámica do Irán adheriuse ás posicións de organizacións internacionais e de países que rexeitan o bloqueo contra Cuba. Tamén Belice sumouse á declaración dos grupos rexionais que apoiaron a Resolución cubana, e o seu representante recordou que non hai ningún Estado membro da ONU que estea por encima da lei. Rexeitou a inclusión de Cuba na lista de patrocinadores do terrorismo, unha medida que, segundo as súas palabras, exacerba as consecuencias inhumanas do bloqueo.
O representante de Brasil referiuse aos enormes danos no plano económico que esta política provocou, e afirmou que «afectou ao pleno goce dos seus dereitos ao pobo cubano”.
Por Chile recoñeceuse que o bloqueo «xera escaseza e sufrimento para toda a poboación cubana” e o seu representante lamentou «o feito de que siga vixente”.
A representación de Perú dixo que «as sancións deben ser eliminadas de contado” e agregou que o bloqueo é contrario aos principios da Carta da ONU e do dereito internacional.
Tamén se sumaron ao reclamo internacional para poñer fin ao bloqueo contra Cuba, países como Xamaica, Exipto, o Congo, Irán e Barbados.
«O bloqueo viola o dereito á vida, á saúde, á educación e ao benestar de todas as cubanas e cubanos, sénteno as nosas familias a través do desabastecemento nas tendas, as longas colas, os prezos excesivos ou os salarios devaluados». Así comezou a súa intervención o chanceler cubano, Bruno Rodríguez Parrilla e recordou que o goberno fai por atender a canastra familiar normada, que non é suficiente, pero atende as necesidades indispensables baixo prezos subsidiados.
Dixo que, para ese obxectivo, neste ano, requeranse máis de 1600 millóns de dólares, e que só cun terzo das afectacións entre marzo do 2022 e febreiro do 2023 puidéranse ter atendido eses gastos.
