Angel Guerra – La Jornada
Cuba documenta 581 agresións a representacións diplomáticas en 41 paises. Nestas liñas refírome a persoas amigas que foran vítimas de dous atentados. Na embaixada de Cuba en Lisboa deflagrou unha bomba faltando minutos para as 5 da tarde, a hora dos fillos dos diplomáticos da legación regresaren da escola. A explosión acabou coa vida de Adriana Corcho Calleja e Efrén Monteagudo Rodríguez, de 35 e 33 anos, funcionarios da sé. Un descoñecido pousara a bomba a beira da porta dunha das estancias do céntrico local. Sucedeu 22 de abril de 1976, catro meses despois de as tropas cubanas frustrar un ataque preparado ao detalle pola CIA contra a nacente República Popular de Angola. Estados Unidos lanzara, contra o primeiro goberno da independencia, unha potente columna do exército racista sulafricano, axudada por brigadas do Zaire e mercenarios brancos veteranos. Contra o asedio, o presidente angolano Agostinho Neto pedira apoio a Cuba. Traballando en Lisboa como enviado especial á Revolución dos Cravos, coñecera a Adriana; a beira de de onde estalou a bomba conversáramos en máis dunha ocasión e puiden apreciar seu compromiso revolucionario, competencia profesional e personalidade.
A primeira derrota militar ante Cuba en Angola -aínda faltaba outra, esmagadora, en 1988- alporizou o goberno de Gerald Ford e en particular á CIA. Seis meses despois do crime en Lisboa e do atentado contra un avión de Cubana de Aviación en voo, que custou a vida das 73 persoas que nel viaxaban, Fidel expresou: ”Nos últimos meses o Goberno de Estados Unidos, resentido pola contribución de Cuba á derrota dos imperialistas e dos racistas en África, xunto a brutais ameazas de agresión, desatou unha serie de actividades terroristas contra Cuba. Unha campaña crecente, centrada nas nosas sedes diplomáticas e nas liñas aéreas”.
O meu amigo Félix García, diplomático da misión de Cuba ante a sé da ONU en Nova York, dirixíase 11 de setembro de 1979 a unha cita no barrio de Queens logo de ter honrado con amigos chilenos a figura de Salvador Allende, asasinado exactamente seis anos antes nun golpe de Estado orquestado pola CIA. Felix non deu chegado ao seu destino. Ao deter nun semáforo seu automóbil, un axente da CIA valeiroulle un cargador dende unha moto. Xa nunca máis iluminaría Félix coa súa rexouba creoula a miña oficina da revista Bohemia.
Félix é o único caso dun diplomático acreditado ante a ONU asasinado en Nova York. O terrorista Pedro Remón reivindicou o crime en chamadas aos medios pero non foi até avanzados os oitenta que houbera de ser xulgado e condenado por un tribunal estadounidense, cando as súas carnificias terroristas prexudicaron intereses de Washington. Endebén, coa condena cumprida, continuou a súa actividade criminal contra Cuba dentro e fóra dos EUA.
A mais destes dous atentados, a representación diplomática de Cuba padeceu outros ataques nos que correra sangue cubano e doutras nacionalidades. En México, o xa mencionado terrorista Pedro Remón participara nun intento de secuestro en 1976 de Daniel Ferrer Hernández, cónsul de Cuba en Mérida, no que resultou asasinado o técnico de pesca cubano Artagnan Díaz Díaz. A historia do terrorismo contra Cuba e, en particular, contra as súas sés diplomáticas, é longa. Hai razóns para temer que a mafia fascista de Miami e seus valedores no (des)goberno de Trump están tentados por volveren ao crime. Que o goberno dos EUA manteña mutismo cómplice sobre o ametrallamiento da embaixada de Cuba en Washington, no abrente do 30 de abril, parece esconder algo inconfesabel. Se o atentado non é investigado e esclarecido conforme ás leis de Estados Unidos e respectando o acordado na Convención de Viena sobre Relacións Diplomáticas, sentará un nefasto precedente.
(http://www.cubadebate.cu/especiais/2020/05/17/falamos-de-terrorismo-cuba-sufriu-centos-de-agresións).
