Alina Martínez Triay e María de las Nieves Galá – Diario Trabajadores (Habana)

Pablo Gonzalez Casanova legounos un aviso de importancia sobre o futuro da humanidade en crise: “A supervivencia só é posíbel se acertamos cun novo modelo de revolución mundial que entre resistencias, loitas e diálogos, procure o interese común tal e como nos ensinou a pequena illa de Cuba, durante más de 60 años de criminal cerco de parte dos EUA“. O advogado,  profesor, historiador e crítico marxista, finou 18 de abril con 101 anos en Tlalpan, Ciudad de México.

 “A Revolución Cubana pode contribuír a salvación da humanidade”, aseguraba Pablo González Casanova, que se refería a Cuba emancipada coma un proxecto armado de ideas, moral, enerxía popular e cooperación, con decidida vontade de loitar para defendela. “ O futuro será ben diferente se loitamos por Cuba”, aseguraba o intelectual denunciando unha nova contradición na historia da humanidade e do capitalismo: “Non é só o fenómeno de dominación e explotación do traballo e dos traballadores, dos pobos, senón que estamos en situacións moi graves de destrución da vida. A desorganización da vida e do traballo no mundo actual produce arrepío”.

Corroboraba o agoiro de Fidel sobre os perigos da humanidade, e adoitaba citar o ritmo de desaparición de especies de vertebrados, cento vinte veces maior que en épocas aínda recentes; o feito de cincuenta especies de animais estaren en risco de extinción cada ano e o previsto aumento do quecemento global de catro graos centígrados para o 2100, co aumento conseguinte do nivel do mar de tres metros. Engadía as catástrofes naturais duplicadas en dúas décadas e a contaminación do aire causante de máis de tres millóns de mortes anuais no mundo.

A realidade das armas nucleares, e as cifras aterradoras de mortes por conflitos armados, os nenos da guerra, o comercio de nunca acabar das armas, a pobreza, a migración de millóns de persoas a nivel mundial, os desprazados por conflitos, a trata de persoas, o contrabando de órganos, a fame, os atrasos do crecemento, o traballo infantil, as mortes por enfermidades curables, os andazos e pandemias e o consumo de drogas. Agoiros de alto risco para a humanidade.

Coidaba de extrema urxencia concretar todas as iniciativas precisas para defender e salvar o proxecto de Cuba das ameazas que conxura o imperio e os seus socios neste intre de alta tensión histórica, pois recoñecía que a Revolución dera mostras duna enorme capacidade de loita e negociación sen renunciar seus obxectivos sociais. Concretaba a negociación dunha alternativa dun mundo de paz, liberdade e soberanía para os traballadores e os cidadáns. “Os valores éticos –sinalaba- son esenciais pois sen eles non hai valores revolucionarios e iso explica por que Cuba segue en pé”, manifestaba Pablo González Casanova.  Con todo, a súa agonía crítica era como acabar “cos golpes blandos e duros, expresión da enorme decadencia e corrupción do sistema capitalista”, ou como razoaban os seus críticos, como pensar e por en pé un sistema no que a democracia fose socialista e o socialismo democrático, sen as 1.400 bases e o sistema de corrupción, inxerencia e desinformación dos EUA se conxuraren para impedilo.