Salim Lamrani – Al Mayadeen. Fidel Castro e John F. Kennedy abriran hai máis de medio século, negociacións secretas para normalizaren relacións entre Cuba e EUA. Robert Kennedy Jr., sobriño do presidente asasinado, recupera aqueles feitos e encomia a política de achegamento de Obama coma unha vía que pode facer realidade o soño do seu tío. Salim Lamrani, doutor en Estudios Ibéricos e Latinoamericanos da Sorbona-IV, é profesor da Universidade de La Reunión, xornalista e estudoso das relaciones entre Cuba e Estados Unidos. O seu último libro “Cuba, the Media, and the Challenge of Impartiality” publicado pola Monthly Review Press (2014) ten un limiar de Eduardo Galeano.
Fidel con Kruschev. O cerco dos EUA á Revolución Cubana comeza antes da relación entre a illa e a URSS.
Agências -Redacção de TSA. O secretário do Estado dos Estados Unidos resolveu rescindir a designação de Cuba como Estado Promotor do Terrorismo, que se torna efetiva desde 29 de maio. A lista de Estados Terroristas foi elaborada de forma unilateral por Washington, e Cuba foi incluída desde 1982. A partir dessa data, Cuba foi objeto de ataques terroristas procedentes do território dos EUA, porém as acussações contra o governo cubano por difundir a violéncia com objetivos políticos, probaram carecer de qualquer fundamento.
O porta-voz do Departamento de Estado norte-americano, Jeff Rathke, em uma nota oficial indicou que “o prazo de 45 dias de notificação ao Congresso expirou e o secretário do Estado adotou a decisão final de rescindir a designação de Cuba como Estado Promotor do Terrorismo, que se torna efetiva hoje, 29 de maio”. A nota precisa que os Estados Unidos mantêm significativas preocupações e divergências com Havana, mas não existem critérios relevantes para manter essa política e a ação reflete a convicção estadunidense de que Cuba reúne os critérios para ser excluída. Para ser efetiva, a decisão requer de sua publicação no Federal Register, o jornal oficial estadunidense, embora a repartição diplomática assegurasse que a decisão se torna efetiva de imediato.
Sergio Alejandro Gómez – Granma WASHINGTON. Pasaron cinco meses despois de os presidentes Barack Obama e Raúl Castro anunciar 17 de decembro o seu propósito de abriren novo capítulo nas relacións entre Estados Unidos e Cuba. A terceira rolda de conversas a nivel de funcionarios, desentorna agora a porta para o izado de bandeiras nas misións de Washington e Habana. Estamos na encrucillada dun camiño máis longo e empenado. Granma comparte cos seus lectores sete enfoques para axudar a entender as dimensións do que está a suceder entre A Habana e Washington e a etapa que se aveciña.
A delegación de Cuba, no inicio da terceira rolda de conversas en Washington
1. Os presidentes tomaron unha decisión; agora compre levala á práctica.
Dezasete de decembro, entre outras noticias de importancia para ambos povos, Raúl Castro e Barack Obama anunciaron xuntos a súa vontade de restablecemento de relacións diplomáticas, rotas hai máis de medio século. A declaración dos presidentes ten de ser validada polas administracións de canaseu país para materializar o paso. As reunións establecerán as bases da nova relación diplomática, para evitar os erros do pasado.
2. Ningunha das partes puxo condicións ás reunións, endebén os media falaran de cláusulas previas entre as partes.
Tanto os diplomáticos cubanos como os de EUA falaron dun clima de reciprocidade, sen inxerencias e con respecto á profesionalidade. Porén, Cuba precisou que sería necesario proceder antes ao fin da súa inxusta inclusión na lista de países terroristas e a situación da súa misión en Washington, que careceu de servizos bancarios por máis dun ano. Ambos atrancos están en vías de solución. A parte estadounidense falou sobre a mobilidade dos seus representantes na futura embaixada na Habana (a dos diplomáticos cubanos está limitada en Washington) así como o acceso dos cubanos ás súas instalacións.
Para Cuba é de rigor aterse ás Convencións de Viena sobre Relacións Diplomáticas e Consulares, que establecen o cumprimento das leis do país anfitrión e a non inxerencia en asuntos internos. Unha misión debe poder relacionarse coas persoas do país anfitrión, mais respectando preceptos e normas, explicou un diplomático cubano. Seguir lendo Guía para entender as conversas entre Cuba e EUA→
O papaventos das axencias de notícias do Gran Capital dí que é notícia o anticiclón de Washington que move unha airexa para o Caribe. Un diagnóstico de comenencia. Algúns abonados destas oficinas de avisos pactados nas bolsas de cambio, repiten que “Cuba está de moda”, un pretexto para non explicar que anteonte eran partidarios de aillar a Cuba. No concurso do avestruz colonialista, a nota máis alta é a do xornal de referencia de Madrid, El Pais, de propriedade norteamericana (Liberty Acquisition Holdings) quen insiste en afirmar que “Cuba comeza dende cero” despois de Obama tenderlle a man. Quen me dera a Posición Cero, repite este grupo de capital. De cero? Na rolda de despedida de François Hollande, no aeroporto da Habana, o presidente de Cuba declárase satisfeito polos resultados da visita. Por se alguén non se decatara, Raul Castro repara nun feito significativo: cando un presidente anfitrión chega deica o avión do mandatario que ven de visita, a lingua diplomática fala de concordia. A seguir indica que a recuperación das relacións con EUA van ao ritmo que marca Cuba, expresión diáfana para recordar que a illa ten o seu tempo e que o veciño do norte, por exemplo, tomouse medio século para cambiar o seu. Os diplomáticos de EUA teñen restriccións en Cuba? Aos de Cuba nos EUA non lles dán máis facilidades, se cadra menos.
Hollande é o primeiro mandatario da UE que visita Cuba e recibe a honra de ser despedido polo presidente ao pé do avión.
“Temos de guiármonos polos acordos internacionais sobre o comportamento dos diplomáticos, aprobado na Convención de Viena de 1948, pero van ben as conversas”, di Raúl. A impaciencia do librecambio teima en falar de negocios, sinónimo do futuro sen memoria soñado polas axencias, e o presidente cubano recordaque “a posición común da Unión Europea no debeu existir nunca: foi algo importado e en Inglés”. A seguir fixo unha homenaxe a eivados permanentes e feridos nos atentados da mafia: “Agora tírannos o título honorífico de pais terrorista: que caste de terrorismo é o que pon os mortos cando os agresores non poñen ningún?”, lembrou Raúl.
A equipa de Hollande tiña programada unha breve visita a Fidel. Afinal conversaronmáis de dúas horas. Con Hollande, Fidel falóu de André Voisin, o técnico francés que só puido ver realizado nos campos de Cuba o seu soño de mellorar o gado en pasto libre e natural. Voisin quixo ser enterrado en Cuba. Representa o mellor da cooperación con Francia, no outro extremo da Posición Común proposta por Aznar (presidente de honra do PP) e endosada naquela altura por Paris, cando facer tal era agravar o cerco a Cuba para alén do límite. Os da posición Partir de Cero non foron nin citados na Habana.
A. Roade -Terra Sen Amos. Sócios clave da UE manifestan a súa presa por liquidar a sanción comunitaria contra Cuba, a Posición Comun propugnada por Aznar en 2006. En menos que pasa unha borrasca, os paises conformados con aquela directiva contraria ao Dereito Internacional, quixeran non tela asinado nunca. A cordial recepción de Bruno Rodríguez, ministro de Estado de Cuba, en Italia Francia, Holanda, Bélgica e Luxemburgo, e o seu diálogo con altos responsabeis da Unión Europea e a Unesco, marcan un novo éxito diplomático cubano na UE, apenas notado na prensa española. Á foto da sanción oportunista contra Cuba sucédelle coma a dos Catro das Azores (2003) na que dous retratados (Durán Barroso e Tony Blair) aseguran que foran enganados e os outros dous (Aznar e George Bush) preferirían censurar a imaxe. Avisado polo departamento de Estado de Washington, o governo de Rajoy devecía por marcar distancias con Aznar pero non tivo mellor idea que enviar ao ministro García Margallo a Habana para dar consellos democráticos. O paternalismo do PP está demostrando ser o procedimento máis caro para non dar aberto ningunha porta con Cuba. Para empeorar un anaco máis o panoorama, Rajoy mantén a guerra mediática contra Venezuela, e o membro da UE chamado por historia común a ser interlocutor privilexiado con Cuba, conserva o herdo de Aznar e convértese de feito en gardador único dunha Posición Común que dí querer cambiar.
Mália a súa declarada vontade de liquidala, Rajoy convértese de feito en celador da Posición Común de Aznar, da que renega a UE
Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"
