Marina Méndez Quintero – JR
Se a política de Washington fose máis considerada con Latinoamérica e o Caribe (nin sequer digo máis xusta) atendería as recomendacións do Cume do ALBA-TCP na Habana, na sexta 20 de Maio. O goberno dos EUA esquece o pasado recente e teima en excluír da próxima cita das Américas nacións do hemisferio da como instrumento de dominación para impoñer súas receitas. Dez nacións da Alianza Bolivariana para os Pobos da nosa América-Tratado de Comercio dos Pobos (ALBA-TCP) condenen esa soberbia e anuncian que non asistirán a cita de Los Ángeles. Outros coma Ralph Gonsalves, primeiro ministro de San Vicente e as Granadinas, que non irá ao encontro, dubida mesmo se sería lexítimo enviar un representante no seu lugar. “Ofenden a nosa intelixencia con esta caste de abusos sen sentido: debemos defendernos».
A maioría dos asistentes ao cume da Habana anunciaron que de manteren os EUA as exclusións, non irían a cita de 6 de xuño en Californa e o mesmo deben sentir seus colegas dentro e fóra do Caricom que protestaran polo carácter excluínte da convocatoria. Xa son moitos os gobernos da rexión (e non só países membros do ALBA-TCP) os que adopta unha lóxica posición anti-hexemónica. Washington non parece darse por informado.
Un cume sen vetos
Será un sentimento soterrado, mais os convidados rebélanse diante da ofensa de Biden vetar Cuba, Venezuela e Nicaragua, nun intento de facer valer a falaz Carta Democrática Interamericana, imposta por Washington desde 2001 no seu ministerio das colonias da OEA. A administración estadounidense pretende, mediante esta inxerencia, xustificar un bloqueo a Cuba de máis de 60 anos que é repudiado pola comunidade internacional, así como as medidas punitivas aplicadas contra Nicaragua e Venezuela. A exclusión. como denuncia a Declaración do ALBA-TCP, é de natureza política e revela a necesidade, tamén recolleita no texto, «de materializar un cambio nas relacións hemisféricas, con base na Carta das Nacións Unidas e o Dereito Internacional».
É obvio, como ten denunciado o ALBA-TCP, que hai un intento de dividírmonos. Mais as contas estanlle saíndo a Estados Unidos ao revés. Países da rexión que non pertencen ao arco integracionista, coidan que ese imperativo de ditar regras do xogo, provoca enfado contra un Cume que a cada convocatoria honra menos o seu nome «das Américas».
Andrés Manuel López Obrador, presidente de Mexico, aínda non confirma a súa asistencia, indignado pola segregación dos tres países; algo parecido acontece coa xefa de Estado de Honduras, Xiomara Castro, quen expresou onte: «Asistirei ao Cume só si están invitados todos os países de América; sen excepción». Sen ter confirmado aínda que o seu país non vaia asistir, a ministra de Estado de Chile, Antonia Urrejola, asegurou que o goberno ao que pertence quer un Cume sen vetos de entrada. A mesma condición mantén Alberto Fernández presidente de Arxentina e presidente pro-témpore da CELAC (Comunidade de Estados Latinoamericanos e Caribeños) que impulsa unha cita paralela, e dentro do propio marco do cónclave das Américas terciado polos EUA. Convocatoria que ratifica outra das principais condenas do ALBA-TCP, cando os seus membros reiteraron que a CELAC é o noso espazo natural e o sitio apropiado para debater e resolver os problemas de Latinoamérica. O goberno dos EUA parece querer subliñalo a forza de aplicar vetos.
Lonxe de calquera consideración ditada polos sentimentos ou a ideoloxía, máis dun observador vaticinou que o pretendido Cume das Américas vai ser un chasco completo. Os máis morixerados comentan que é un erro a actitude da administración de Joe Biden para a convocatoria. Termando na Doutrina Monroe, Washington non fai máis que incomodar aos veciños do sur, mentres a conxuntura actual deixa en evidencia que a unión é a condición precisa para as nacións latinoamericanas e caribeñas resolveren seus problemas comúns.
Tradución ao Galego para Terra Sen Amos de Áurea Eira.